Onechte karetschildpad: zeeschildpad die in alle oceanen voorkomt

Fotocredit: Dana Campbell

De onechte karetschildpad is een van de meest voorkomende schildpadden wijd verspreid ter wereld en de meest voorkomende in de Middellandse Zee. Bij deze mariene soort leeft het mannetje uitsluitend in het water, terwijl het vrouwtje komt nestelen op de stranden waar ze een gat graaft om eieren te leggen. Ze keert onmiddellijk terug naar het water en laat haar kroost ten prooi aan talloze gevaren. Portret van een zeeschildpad waarop velen wegen bedreiging.

Wie is de onechte karetschildpad?

De onechte karetschildpad (Caretta Caretta) wordt ook wel genoemd wortel schildpad (of caret). Het zeereptiel behoort tot de orde Testudines en de familie Cheloniidae waarvan het het grootste lid is. Caretta Caretta meet 1,10 tot 1,25 m lang en weegt 120 tot 160 kg. DE cheloniiden onderscheiden zich door een schild bedekt met schubben (en zonder kiel), in tegenstelling tot de lederschildpad, waarvan de schubben zijn vervangen door een leerachtige huid. De onechte karetschildpad leeft in alle zeeën van de wereld, gematigd en tropisch tussen het 40° parallelle zuiden en het 60° parallelle noorden. Na de groene schildpad (Chelonia mydas), is de zeeschildpad de meest voorkomende zeeschildpad ter wereld en de meest voorkomende in de Middellandse Zee. Wij recenseren 2 ondersoorten :

• Caretta-caretta-caretta in de Atlantische Oceaan;
• Caretta Caretta Gigas in de Stille Oceaan.

Hoe herken je de karetschildpad?

Om de soort te identificeren, kunnen we ons baseren 4 kenmerken belangrijkste natuurkunde:

• Het hoofd. De onechte karetschildpad heeft een grote kop (tot 25 cm) waarvan de lengte meer dan een kwart van de grootte van het schild vertegenwoordigt. Het is volledig bedekt met fijne schubben met een lichtgele rand, met 4 prefrontale schubben. Zijn spitse snavel omsluit krachtige kaken, terwijl de neusgaten, net als de oogkassen, zijdelings georiënteerd zijn. Zijn nek is gedrongen, gedeeltelijk intrekbaar en kort;
• De poten. Uitgerust met 2 klauwen, worden de voorste ledematen afgeplat tot zwempeddels die als drijfgas dienen. Ook geconfigureerd voor zwemmen in open oceaan, worden de achterpoten gebruikt als roer en stabilisator. Al zijn ledematen zijn ook bedekt met schubben;
• Het schild. De onechte karetschildpad heeft een licht afgeronde schaal waarvan de contouren ruwweg een hart omlijnen (cordiform). Twee openingen zorgen ervoor dat het hoofd, de ledematen en de staart er doorheen kunnen. De gehoornde, dunne en aaneengesloten schubben zijn meestal bedekt met algen en cirripoten, kleine schaaldieren. De ruggengraat en ribben van de onechte karetschildpad zijn aan zijn schild gelast, dat zelf is samengesteld uit benige platen (osteodermen);
• De kleur. De bovenkant van het schild (rug) heeft een oranjebruine kleur bezaaid met lichte vlekken. Het plastron (buik) is lichtgeel en bezaaid met kleine, diffuse oranje vlekken. De juveniel vertoont een donkerbruine of donkergrijze tint met soms lichtere poten.

Waar leeft de karetschildpad?

De onechte karetschildpad koloniseert alle zeeën van de wereld, tussen het 40° parallelle zuiden en het 60° parallelle noorden, d.w.z. de Indische, Atlantische, Pacifische en Middellandse Zee. De soort is niet erg pelagisch en blijft op een constante afstand van de kusten. Het is wijd verspreid in kustwateren van subtropische en gematigde streken en is de meest voorkomende schildpadsoort gemeenschap in de Middellandse Zee, waar hij nestelt aan de kusten van Griekenland, Cyprus, Turkije, Israël, Libanon, Libië en Tunesië. Elders in de wereld zijn de belangrijkste broedplaatsen de Florida en Mexico. Het dier legt ook eieren in Puerto Rico, Colombia, Brazilië, Zuid-Afrika, Madagaskar, Kaapverdië, het Sultanaat van Oman, Myanmar, Japan, Australië en Nieuw-Caledonië.

Wat eet de onechte karetschildpad?

Dit reptiel vleesetend
eet weekdieren, schaaldieren en andere ongewervelde zeedieren, afhankelijk van of het in open water migreert of dichtbij de kust blijft. Het menu toont een verscheidenheid aan diersoorten, zoals kwal, inktvissen, vissen (vliegend, syngnathiden), tweekleppige dieren, krabben, zee-egels, zeeanemonen, degenkrabben, wormen of slakken. De wortelschildpad kiest over het algemeen soorten met een langzame ontsnappingssnelheid, die hij gemakkelijk verscheurt met zijn krachtige geile snavel. Hoewel hij tandeloos is, is zijn kaak bewapend met scherpe hoornplaten en een spier waardoor het schelpdieren kan verpletteren voordat het wordt ingenomen.

Wat is de levensstijl van de karetschildpad?

Net als zeeschildpadden heeft de onechte karetschildpad een longademhaling waardoor het wordt gedwongen het oppervlak te bereiken om lucht in te ademen. We zien hem ook vaak naar boven komen om zich op te warmen in de zon, terwijl hij zich laat afdrijven. Caretta Caretta is een soort migrerend in staat duizenden kilometers af te leggen om zijn woongebied en zijn broedplaatsen te bereiken. Zijn bewegingen worden vergemakkelijkt door een bijzonder scherp richtingsgevoel. In de open zee weet de karetschildpad bijvoorbeeld zijn weg te vinden magnetisch veld aards. Het dier maakt ook gebruik van warme stromingen om zijn lange migraties te ondernemen.

Hoe plant de onechte karetschildpad zich voort?

Het vrouwtje bereikt geslachtsrijpheid tussen 10 en 30 jaar en reproduceert slechts elke 2 tot 3 jaar. Het mannetje – dat nooit aan land komt – gebruikt zijn klauwen om zich aan de rug van zijn partner vast te klampen tijdens het paren op open zee. ovipaar, dat wil zeggen dat de bevruchte eieren zich in de baarmoeder ontwikkelen. In de schemering of midden in de nacht, altijd bij vloed, zwemt het vrouwtje richting het strand waar ze met haar voorpoten een nest in het zand graaft, genaamd roeispanen. In dit ongeveer 50 cm diepe gat legt ze tussen de 70 en 120 eieren die ze vervolgens bedekt met zand. De moeder herhaalt de handeling gemiddeld 3 tot 5 keer per paaiseizoen en zet zo 2 of 3 nesten op, dichtbij of heel ver van elkaar. De onechte karetschildpad laat vervolgens zijn nakomelingen achter om terug te keren naar de zee.

Hoe worden onechte karetschildpadden geboren?

Bij deze soort hebben de eieren een diameter van 3 tot 5 cm. Rond en witachtig, de schelpen zijn voldoende flexibel zodat het niet breekt als het op de bodem van het nest valt. Tijdens de incubatie (die 45 tot 65 dagen duurt) zal de temperatuur van het nest de temperatuur bepalen seks van het embryo: mannelijk tussen 28 en 30°C, en vrouwelijk daarboven. De kleine donkerbruine onechte karpers komen uit hun schelp dankzij een punt diamant genoemd, die aan het einde van hun snavel zit en na 2 weken verdwijnt. Hoewel ze dezelfde morfologie hebben als de volwassenen, meten de pasgeborenen slechts ongeveer 55 mm en haasten zich dan om het water te bereiken voordat ze worden verslonden door roofdieren. De jongen drijven vervolgens de open zee in om voedsellocaties te bereiken en zich te ontwikkelen.

Is de karetschildpad een bedreigde diersoort?

In het volwassen stadium heeft de karetschildpad weinig roofdieren, met uitzondering van enkele soorten grote haaien. Omgekeerd vormen de eieren en jongen ervan een zeer gewaardeerde prooi voor een groot aantal land- en zeedieren zeer hoge sterfte bij de geboorte en in de dagen die volgen. Tot de talrijke roofdieren behoren wormen (oligochaeten), kevers, parasitoïde larven (van vliegen, wespen), koppotigen (kwallen), mieren, krabben, reptielen (slangen, varanen, hagedissen), grote vissen (papegaaivissen, murenen), padden. , vogels (meeuwen, kraaien en steltlopers) en een reeks zoogdieren: zeehonden, orka’s, beren, neusberen, mangoesten, opossums, ratten, ratels, stinkdieren, wasberen, egels, katten, zwerfhonden… De nummers van de onechte karetschildpad zijn dramatisch gedaald tot het punt dat de soort wordt vermeld in de kwetsbaar op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN). Naast natuurlijke predatie verklaren meerdere oorzaken de achteruitgang van de bevolking, waaronder:

• DE toevallige vangsten in visnetten (aangenomen wordt dat bijvangst de belangrijkste reden is voor de afname van de populaties karetschildpadden wereldwijd);
• De ontwikkeling van toeristische infrastructuur en aanverwante activiteiten;
• Vissen (er wordt op het dier gejaagd vanwege zijn vlees en huid);
• Aanvaringen met boten;
• Daar vervuiling
  door afval in zee (inname van plastic zakken) en chemische stoffen (olie en zware metalen);
• Het verzamelen van eieren op de legplaatsen (voor culinaire doeleinden);
• DE opwarming van de aarde. Hoe warmer het is, hoe meer vrouwtjes er zullen zijn die dan geen partner kunnen vinden om zich voort te planten. Daarbij komen nog de risico’s van een mislukte incubatie die verband houden met de stijgende nesttemperaturen.