Nova Scotia Duck Tolling Retriever: Karakter, Opvoeding, Gezondheid, Prijs

De Nova Scotia Retriever, die opmerkelijke behendigheid aantoont, is een jachthond die bekend staat om zijn zwemvaardigheid, maar nog steeds erg weinig bekend is in Frankrijk. Krachtig en goed geproportioneerd, onderscheidt het zich door actieve, snelle en onbelemmerde bewegingen. Hij is ook een aanhankelijke en speelse hond die een zeer goede gezinsgenoot is.

De Nova Scotia Retriever in het kort

Andere namen: Nova Scotia Duck Tolling Retriever, Toller, Retriever Tolling, Yarmouth Toller
Levensverwachting: tussen 12 en 14 jaar
Gewicht: 18 tot 20 kg voor het vrouwtje en 20 tot 23 kg voor het mannetje
Grootte: 47 tot 51 cm voor het mannetje en 45 tot 49 cm voor het vrouwtje
Silhouet: middellijn
Haar: halflang, recht, licht golvend
Kleuren: alle tinten van rood tot oranje
Karakter: intelligent, jager, aanhankelijk en speels
Herkomst: Canada
Type: braccoideus
Groep: 8 jachthonden

Geschiedenis van het Nova Scotia Duck Tolling Retriever-ras

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever komt uit de Little River-regio van Nova Scotia, een provincie aan de oostkust van Canada. Het heette toen Little River Duck Dog voordat het in 1945 zijn huidige naam kreeg.

Het ras is aan het begin van de 19e eeuw ontwikkeld op initiatief van Canadese jagers die toen op zoek waren naar een oranjekleurige hond die in staat was om in de koude wateren van Nova Scotia te duiken en watervogels terug te brengen. en ganzen). De oorsprong blijft onduidelijk: sommigen zeggen dat het afkomstig is van een kruising tussen de Labrador Retriever, de Flat-Coated Retriever, de Ierse Rode Setter of de Cocker Spaniel. Anderen spreken van een kruising met de Golden Retriever en de Chesapeake Bay Retriever. Ten slotte wordt aangenomen dat het ras ook Collie-bloed heeft.

Lees verder: 6 dingen die je moet weten over de hechting tussen hond en mens!

In de jaren zestig begon de Toller meer in de Verenigde Staten te worden gebruikt zonder erg populair te worden. Pas in 1984 werd er een rasvereniging opgericht. In 1987 erkende de UKC (United Kennel Club) het ras officieel. Wat betreft de andere hondenorganisatie van referentie in de Verenigde Staten, namelijk de AKC (American Kennel Club), het zal pas 16 jaar later zijn, dat wil zeggen in 2003. De FCI (internationale kynologische federatie) erkent het ras van de Retriever van Nova Scotia officieel in 1981, wat de verspreiding ervan in Europa bevorderde. Het is een ras dat vooral bekend is bij liefhebbers van jacht op waterdieren, in Canada, maar ook elders in de wereld, dat weinig wordt gebruikt als gezinshond, ook al neemt zijn populariteit iets toe. In Frankrijk is het ras sinds de jaren 2010 in opkomst, maar het is nog steeds erg weinig bekend.

Fysieke kenmerken van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is een krachtige, compacte en goed geproportioneerde hond. Hij is van gemiddelde lengte, heeft een vrij zwaar lichaam en ontwikkelde spieren en is zeer behendig. Zijn lichaam is harmonieus, met een gespierde nek, een rechte en korte rug en een sterke lendenen. Zijn borst is goed naar beneden en zijn buik een beetje omhoog. Slank en wigvormig, het hoofd van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever is evenredig met het lichaam. Zijn schedel is breed, licht gewelfd en de stop gemarkeerd. De kleur van de truffel harmonieert met die van de vacht. Zijn neusgaten staan wijd open en hij heeft krachtige kaken met schaargewrichten. Hij heeft middelgrote, amandelvormige, amber tot bruin gekleurde ogen die een levendige, intelligente blik tonen.

Zijn oren zijn hoog aangezet, middelgroot en driehoekig. Zijn staart, dik aan de basis, is bedekt met overvloedige bevedering. De hond krult het als hij in actie is. De Toller heeft een halflange, zachte, licht golvende of rechte bovenvacht. Het wordt geassocieerd met een dichte en zachte ondervacht, waardoor het een zeer goede bescherming biedt tegen vocht en kou. De kleur van zijn jurk varieert van rood tot oranje met lichtere franjes en een witte vlek op de borst, op de snuit en op de benen en aan het uiteinde van de staart.

Karakter van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

De Nova Scotia Retriever is een zeer intelligente, ontvankelijke en volhardende hond. Hij is een ervaren zwemmer, waardoor hij een specialist is in de eendenjacht. Ook in zijn werk toont hij enthousiasme en concentratie.

Lees verder: Leishmaniasis bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Als gezelschapshond is de Nova Scotia Retriever een aanhankelijke, energieke en vrolijke hond. Hij brengt graag tijd door met kinderen en zal een trouwe vriend zijn om te gaan zoeken wat ze hem willen aandoen. Nieuwsgierig en speels, hij is nog vrij onafhankelijk en heeft duidelijke grenzen nodig. Het is ook een goede waakhond omdat hij niet aarzelt om te signaleren wanneer een indringer het huis nadert. Hij zal zijn reactie modelleren naar die van zijn meester, maar zal in een natuurreservaat blijven. Van nature sociaal, hij kan goed overweg met zijn soortgenoten en kan een kat accepteren als hij ermee is opgegroeid.

Ideale leefomstandigheden voor de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

De Nova Scotia Retriever is geen huishond. Hij moet dagelijks oefenen en spelen. Hij doet het daarom het beste in een huis met een grote tuin. Hij heeft een actieve en beschikbare meester nodig die hem de fysieke activiteit kan bieden die hij nodig heeft om in balans te blijven. Een hond die van water houdt, hij zal genieten van duiken en het terugbrengen van een voorwerp. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de rivier, vijver of strand waar de hond speelt veilig is.

Nova Scotia Retriever-opvoeding

Het apporteren van voorwerpen is een aangeboren reflex bij de Nova Scotia Retriever die dol is op apporteren. Het is daarom mogelijk en aan te raden om deze kwaliteit te benutten om succesvol te leren stoppen, herinneren, etc. Games en positieve bekrachtigingstechnieken zijn ook gunstig voor zijn opleiding. Zijn opvoeding moet stevig zijn, maar zonder abruptheid, want hij is een hond met een sterk karakter. De Nova Scotia Retriever is een intelligente hond die zijn meester graag een plezier doet, wat zijn opvoeding enorm vergemakkelijkt. Socialisatie moet heel vroeg gebeuren, omdat hij een natuurlijk wantrouwen heeft tegenover vreemden dat niet in angst mag veranderen.

Verzorging en onderhoud van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

Normaal gesproken is één keer per week borstelen voldoende om je vacht schoon te houden. Tijdens de seizoensrui (herfst en lente) verliest de Nova Scotia Duck Tolling Retriever veel haar. Het is daarom aan te raden om het dagelijks te borstelen om alle dode haren te verwijderen. Vergeet niet regelmatig zijn ogen, oren, vacht en kussentjes te controleren na terugkomst van wandelingen in de natuur. Als hij een bad neemt, is een simpele spoeling met zoet water voldoende. Tanden moeten regelmatig worden gepoetst om tandsteen te verwijderen en bacteriën en klauwen moeten worden bijgesneden als ze niet op natuurlijke wijze slijten.

Lees verder: Hoe bescherm ik hondenkussens (lente, zomer, herfst, winter)?

Belangrijkste gezondheidsproblemen van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever geniet van een robuuste gezondheid. Zijn dubbele vacht beschermt hem effectief tegen kou en slecht weer. Water, zelfs heel koud, schrikt hem niet af. Hij heeft geen bijzondere aanleg, behalve een huidaandoening, pyotraumatische dermatitis (acute lekkende dermatitis)

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever voeren

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever heeft een uitgebalanceerd dieet nodig dat voldoet aan hun voedingsbehoeften en dat geschikt is voor hun leeftijd, gewicht en mate van fysieke activiteit. Het dagelijkse rantsoen moet worden verdeeld in twee maaltijden per dag en tijdens het jachtseizoen worden verhoogd.

Nova Scotia Retriever-prijs

De prijs voor een Nova Scotia Retriever-puppy varieert afhankelijk van zijn leeftijd, geslacht, stamboom en hoe goed hij voldoet aan de rasstandaarden. Het kost tussen de 1.200 en 1.600 euro.