Nijlkrokodil: wie is hij? Hoe leeft hij?

De Nijlkrokodil combineert superlatieven: bovenaan de voedselketen geplaatst, het is een van de grootste reptielen ter wereld en heeft de grootste kaak. machtig in de wereld. Zijn jachttechniek is bekend: ondergedompeld in de buurt van de kust laat de Nijlkrokodil alleen zijn neusgaten en ogen uit het water steken. Het dier wacht geduldig tot een herbivoor komt om zijn dorst te lessen om erop te springen en het te verdrinken. Op weg zijn naarAfrikaom een ​​toproofdier te ontmoeten.

Tot welke familie behoort de Nijlkrokodil?

De Nijlkrokodil (Crocodylus niloticus) is een vleesetend reptiel
behorend tot de familie Crocodilidae. Hij leeft op het Afrikaanse continent en is een van de 4 grootste krokodilachtigen ter wereld, samen met de zoutwaterkrokodil, de gharial van de Ganges en de zwarte kaaiman. Het dier is gemiddeld 5 m lang en weegt 400 kg tot 500 kg. Merk op dat het vrouwtje ongeveer 30% kleiner is. Onderstaand het oude Egypte, was het reptiel zowel gevreesd als vereerd. De Egyptenaren vertegenwoordigden hem toen in de gedaante van de god Sobek, een godheid die een krokodillenkop op een menselijk lichaam draagt.

Wie is Gustave, de gigantische Nijlkrokodil?

Deze Nijlkrokodil, door wetenschappers Gustave genoemd, zaaide tien jaar lang terreur in Burundi, aan de oevers van het Tanganyikameer en omgeving, waar hij naar verluidt ongeveer 300 mensen. Het reptiel werd gezien en gefotografeerd op 21 augustus 2007 en op die dag eindigde een poging tot vangen op een mislukking. Gustave was ongeveer 7,50 m lang voor een geschat gewicht van 1 ton. Zijn grootte gaf hem 100 jaar, maar zijn tanden 65. Zijn lichaam vertoonde littekens veroorzaakt door de kogels die de carnivoor weerstond. Lokale bewoners dachten dat de gigantische krokodil uiteindelijk werd gedood door het Burundese leger, maar hij dook in januari 2010 weer op in de buurt van de Rusizi-rivier. Sinds zijn terugkeer is er echter geen slachtoffer meer aan hem toegeschreven.

Wat zijn de kenmerken van de Nijlkrokodil?

Het dier heeft een enorm lichaam en een lange driehoekige snuit. Zijn dikke huid is bedekt met schubben, waarvan het oppervlak bestaat uit een keratinehoorn en een onderste deel verstard osteoderm genoemd. Deze eigenschap geeft het een echte borstplaat. De Nijlkrokodil is versierd met een grijze kleur, licht groenachtig, zwart of bruin, waardoor hij perfect is camouflage. Met zijn 4 kleine maar krachtige poten kan hij bijna 17 km/u halen. De 2 voorpoten hebben 5 tenen en de 2 achterpoten 4. Door zijn lange gespierde staart beweegt het dier zich heel gemakkelijk voort in het water.

Wat zijn de aanpassingen aan het leven van Amfibieën?

Zeer comfortabel op het land, de Nijlkrokodil is nog meer in het midden aquatisch. Zijn ogen, oren en neusgaten bevinden zich bijvoorbeeld bovenop zijn hoofd, waardoor hij onder water kan zien, horen en ademen. Zijn ogen hebben een transparant membraan, genaamd scherp ooglid, die hen beschermt tegen water. In zijn gehemelte vormt een hoekige plooi een weefsel dat de mond isoleert van de keelholte, waardoor het dier zichzelf kan onderdompelen met zijn mond open zonder te verdrinken. Bij duiken, twee kleppen automatisch de neusgaten sluiten en voorkomen dat water de neusholtes binnendringt.

Nijlkrokodil: waarom is zijn beet dodelijk?

De Afrikaanse carnivoor heeft het wereldrecord voor kaak kracht. De kracht die tijdens een beet wordt geproduceerd, wordt geschat op 22.000 newton of 2 ton/cm2. Geconfronteerd met een dergelijke druk, is het bijna onmogelijk voor een prooi om zichzelf te bevrijden uit de bek van zijn roofdier. Ter vergelijking: de orka oefent een druk uit van 1000 kg/cm2, het nijlpaard en de hyena 950 kg/cm2, de grote witte haai 300 kg/cm2 en ver daarachter de mens met een kracht van 58 kg/cm2. De Nijlkrokodil heeft 64 tot 68 tanden die altijd functioneel zijn omdat degene die breken of uitvallen onmiddellijk worden vervangen door nieuwe. Namelijk dat zijn tanden hem niet toestaan ​​om te kauwen, alleen om te scheuren. Voor de goede orde, het Nijlmonster vormt een symbiose met een kleine vogel, de fluviatiele pluviaanse. Wanneer het reptiel zijn bek wijd opent om zijn inwendige temperatuur te reguleren, dringt de vogel tussen zijn kaken door en bevrijdt zijn tanden van voedselresten, bloedzuigers en andere parasieten. In ruil daarvoor verzekert de aanwezigheid van de krokodil de pluviër de veiligheid van zijn broed tijdens de voortplantingsperiode.

Leeft de Nijlkrokodil echt in de Nijl?

De Nijlkrokodil is verspreid over het grootste deel van het land Afrikaans continent, van ten zuiden van de Sahara tot Lesotho en Madagaskar. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, komt het reptiel niet meer voor in de Egyptische Nijl, maar wordt het gevonden vanaf de derde cataract, in Soedan. In zijn verspreidingsgebied bezet het dier alle binnenplaatsen zoetwater langzaam stromende en continentale waterlichamen (rivieren, meren) en brakke omgevingen zoals moerassen, estuaria en mangroven.

Wat eten Nijlkrokodillen?

Dit angstaanjagende roofdier met een vleesetend dieet is er dol op herbivoren uit Afrika die migreren naar nieuwe weiden. De grootste krokodillen vallen antilopen, zebra’s of gnoes aan die komen drinken of rivieren oversteken. jagen naar de uitkijk, het reptiel blijft roerloos aan de oppervlakte van het water, grijpt dan brutaal zijn slachtoffer vast om het onder water te slepen en rond te draaien tot de dood. De Nijlkrokodil eet ook vissen, schildpadden, varanen en kleine zoogdieren. Over het algemeen voedt deze soort zich slechts 4 keer per maand en de grootste exemplaren hebben het vermogen om te vasten een jaar compleet.

Hoe plant de Nijlkrokodil zich voort?

Bij deze soort monogaam, geslachtsrijpheid wordt bereikt tussen 8 en 12 jaar. Na de paring, die in water plaatsvindt, duurt de bevruchting 2 maanden. Het vrouwtje maakt van de gelegenheid gebruik om een ​​plek dicht bij water te kiezen en een nest te graven in het zand of onder een stapel planten. De leg telt tussen de 20 en 80 eieren die hij gedurende 3 maanden uitbroedt, waarin hij stopt met eten. Uitkomen vindt plaats aan het begin van het natte seizoen, wanneer Insecten zwermen en zorgen voor voedsel voor pasgeborenen. Om roofdieren niet aan te trekken, vernietigt de moeder onmiddellijk het nest en draagt ​​haar kroost het water in. Vanaf hun geboorte, wanneer ze slechts 30 cm meten, tot hun onafhankelijkheidde moeder waakt 2 jaar over haar jong.

Is de Nijlkrokodil een bedreigde diersoort?

Bij het stadion volwassen, het reptiel staat bovenaan de voedselketen en heeft als zodanig geen natuurlijke vijand. Aan de andere kant is het sterftecijfer erg hoog onder de broedsels. Slechts 5% van een legsel overleeft roofdieren als niet het hele legsel verdwijnt (opgegeten door mieren of andere opportunistische soorten). Wat de jongen betreft, ze zijn de prooi van waadvogels (reigers), reptielen (monitormonitors, slangen) en kleine vleesetende zoogdieren. Als de intensieve jacht tientallen jaren uitgevoerd heeft geleid tot een sterke achteruitgang van de Nijlkrokodilpopulaties, heeft het opzetten van instandhoudingsprogramma’s zijn vruchten afgeworpen. Het aantal en het bereik van de soort groeit nu. Het dier is door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) geclassificeerd als “Minste zorg”. De levensverwachting is 70 jaar in het wild en tot 100 jaar in gevangenschap.