New Guinea Singing Dog: Wie is hij?

Men dacht dat hij sinds het begin van de 20e eeuw in het wild was verdwenen, maar de laatste jaren is hij toch weer opgedoken in de bergen van het eiland. De soort Nieuw-Guinea zingende hond bestaat daarom nog steeds tot grote vreugde van zoölogen, maar ook hondenliefhebbers. Wie is dit dier met de mysterieuze bijnaam? Wat zijn de bijzonderheden? Het antwoord in dit bestand.

Het verhaal van de zingende hond uit Nieuw-Guinea

De zingende hond uit Nieuw-Guinea (Canis lupus hallstromi), ook bekend als de Nieuw-Guinea dingo, is een ondersoort van Wolf van de Canidae-familie. DE Wolf zijn onderverdeeld in drie families: wilde soorten, zoals wolven; een gedomesticeerde soort, de hond; en wilde soorten, zoals de dingo of de zingende hond. Deze laatste twee zouden eigenlijk honden zijn die een proces van pre-domesticatie hebben doorgemaakt, voordat ze terugkeerden naar het wild. De zingende hond uit Nieuw-Guinea is ook de belichaming van een van de oudste hondenrassen: volgens sommige wetenschappelijke bronnen is de soort 5000 jaar geleden voor het eerst afgebeeld! De geografische oorsprong is dan duidelijk in de naam te lezen. Ter herinnering: Nieuw-Guinea ligt in Oceanië, in het westelijke deel van de Stille Oceaan. Het is het op twee na grootste eiland ter wereld, dat twee zeer verschillende staten bevat: West-Nieuw-Guinea, bestaande uit de Indonesische provincies Papoea en West-Papoea; en de onafhankelijke staat Papoea-Nieuw-Guinea, op de oostelijke helft.

De eerste geregistreerde zingende hond werd in 1897 gevangen in Nieuw-Guinea. Het exemplaar werd vervolgens naar het Queensland Museum in Australië gestuurd, waar het lange tijd de enige referentie voor de wetenschappelijke gemeenschap bleef. En 1956, le philanthrope Sir Edward Hallstromn, qui avait souhaité financer une étude approfondie de cet animal au zoo de Taronga (Sydney), a fait appel au zoologiste et mammalogiste Ellis Troughton, à la suite de la réception de deux nouveaux spécimens par l’ vestiging. De laatstgenoemden stelden hun eerste beschrijving vast in 1958, evenals hun classificatie als een aparte soort. De wetenschappelijke naam van de zingende hond verwijst naar de zakenman.

De fysieke kenmerken van de New Guinea Singing Dog

In tegenstelling tot andere soorten van het geslacht Wolf, is de New Guinea Singing Dog vrij klein en kort op poten. Het meet dus tussen de 30 en 45 centimeter bij de schoft, voor een gewicht tussen de 10 en 15 kilo. Dit dier heeft niettemin een gespierd en robuust lichaam, met een vrij lange staart (20 tot 30 centimeter) en zeer bossig, met een witte punt. Zijn vacht kan rood of zwart zijn, terwijl hij crèmekleurig is op de buik en het binnenste deel van de benen. Zijn ledematen en ruggengraat zijn zeer flexibel, waardoor hij goed kan klimmen. Hij kan ook zijn hoofd op een heel specifieke manier draaien om met zijn medeschepselen te communiceren. Anders heeft deze hond rechte oren, goed uit elkaar geplaatst en driehoekig van vorm, die hij naar believen kan bewegen om een ​​breed scala aan geluiden waar te nemen. Zijn ogen zijn klein, variërend in kleur van donkerbruin tot amber. Deze laatste weerkaatsen meer licht dan die van gedomesticeerde honden: het zou het resultaat zijn van de aanpassing van deze wilde dieren aan de schemering of nachtjacht.

Waarom wordt het een zingende hond genoemd?

Wetenschappers hebben vastgesteld dat de hersengrootte van de canis lupus hallstromi is identiek aan die van de huishond. Hun gedrag verschilt echter op veel punten, te beginnen met hun manier van communiceren. De zingende hond zingt echter niet echt.

Het gebruikt eigenlijk een indrukwekkend scala aan vocalisaties, waarvan het de toonhoogte kan moduleren, een vermogen dat niet wordt aangetroffen bij wolven (ondanks de gelijkenis van de kreet), of bij welk ras dan ook. De fysieke structuur van zijn keel zou in het geding zijn, dankzij een lang flexibel gehemelte, evenals een enkelvoudige huig en strottenhoofd. Bovendien lijkt zijn gehuil meer op de geluiden van bultruggen: deze waarneming is met name gedaan na een vergelijkende analyse van de liederen van de twee soorten door middel van sonogrammen. Het feit blijft dat het harmonieuze en melodieuze lied zijn naam heeft gegeven aan de zingende hond van Nieuw-Guinea.

Wat is de levensstijl van de New Guinea Singing Dog?

Het scala aan wilde populaties zingende honden uit Nieuw-Guinea is daarom geconcentreerd op het gelijknamige eiland. Het natuurlijke leefgebied van de soort bestaat dan uit rotsachtige bergen, weilanden en bossen. Het dier kan evolueren tot een hoogte van 4500 meter, zijn lichaam is goed aangepast om te springen, klimmen en bewegen door zeer dichte begroeiing. Wetenschappers wijzen er ook op dat deze soort zich van nature heeft aangepast aan veranderingen in zijn leefgebied, wat de waardering voor zijn intelligente karakter versterkt.

Deze vleeseter voedt zich dan voornamelijk met buideldieren, zoals wallaby’s of koeskoes, of vogels, zoals dwergkasuarissen. Hij kan ook op knaagdieren jagen en dit dieet aanvullen met fruit.

Net als de dingo broedt de New Guinea Singing Dog eenmaal per jaar. De draagtijd duurt ongeveer zestig dagen, voordat het vrouwtje een nest van 6 tot 8 jongen baart. Puppy’s worden blind geboren en krijgen meestal hun definitieve kleur rond de vier maanden. De vrouwtjes zijn erg beschermend voor de pups, wanneer de mannetjes deelnemen aan de fokkerij door het nodige voedsel te verstrekken. In het wild wordt de levensverwachting van deze soort geschat op 15 tot 20 jaar.

Behoud en bescherming van de Nieuw-Guinea zingende hond

Het zou zinloos zijn om de spanning te verlengen: de zingende hond uit Nieuw-Guinea is een uiterst zeldzame soort… Zo zeldzaam dat de wereld lange tijd dacht dat hij verdwenen was. Wetenschappers dachten dus dat deze hondachtigen in hun natuurlijke staat waren uitgestorven, aangezien er al vijftig jaar geen individu meer was waargenomen. Twee expedities, respectievelijk uitgevoerd in 2016 en 2018 in Papoea, hebben het echter mogelijk gemaakt om een ​​kleine populatie wilde honden te lokaliseren en te bestuderen. Een verzameling biologische monsters bevestigde vervolgens duidelijke DNA-overeenkomsten (ongeveer 70%) tussen deze dieren en zingende honden die in gevangenschap leven.

Er zijn echter enkele verschillen tussen deze twee categorieën, waarschijnlijk als gevolg van de scheiding van individuen, kruising met andere soorten en de inteelt die inherent is aan het leven in een natuurbeschermingscentrum of dierentuin. Honden die onder deze omstandigheden leven, zouden dan leden zijn van een soort die is geëvolueerd en die door mensen is gewijzigd. Een studie gepubliceerd in 2020 door Elaine Ostrander en haar team bevestigde eindelijk het belang van deze herontdekking van de soort: “ Zingende honden zijn een zeldzame, exotische soort met die prachtige vocalisatie die nergens anders in de natuur voorkomt. Het gaat er nu dus om de zingende hond van Nieuw-Guinea, door de IUCN als kwetsbaar geclassificeerd, te beschermen. Hybridisatie en de vernietiging van zijn natuurlijke habitat worden gedefinieerd als de twee belangrijkste risico’s voor het voortbestaan ​​van de soort. Twee in de Verenigde Staten gevestigde organisaties zetten zich nu in voor de bescherming ervan, naast de maatregelen die lokaal door de autoriteiten in Nieuw-Guinea zijn genomen: Nieuw-Guinea zingende hond Conservation SocietyEn New Guinea Singing Dog International.

Is het mogelijk om een ​​zingende hond uit Nieuw-Guinea te adopteren?

Ook al blijft dit fenomeen marginaal, het is heel goed mogelijk om een ​​zingende hond uit Nieuw-Guinea te adopteren van een gespecialiseerde organisatie. Houd er echter rekening mee dat dit dier gedrag kan aannemen dat verschilt van dat van de huishond. Zijn detentie vereist daarom grote waakzaamheid, evenals gedegen kennis van opvoeding en hondengedrag.