Netvliesloslating bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen

Onze huisdieren kunnen last hebben van gezondheidsproblemen die vergelijkbaar zijn met die van ons. Misschien had je niet gedacht dat een hond last zou kunnen hebben van netvliesloslating. In dit artikel nemen we de symptomen met u door, zodat u de problemen zo vroeg mogelijk kunt opmerken. We leggen u ook de oorzaken uit die aan de oorsprong liggen van deze pathologie, die nog steeds zeldzaam is, evenals de bijbehorende behandelingen.

Symptomen van netvliesloslating bij honden

Het netvlies is een membraan dat de achterkant van het oog bekleedt. Netvliesloslating wordt gekenmerkt door een scheiding tussen twee lagen van dit membraan. Een dergelijke onthechting kan gedeeltelijk of volledig zijn, met of zonder scheuren.

Bij honden blijven de symptomen meestal onopgemerkt, vooral als de netvliesloslating slechts gedeeltelijk is. Als de onthechting belangrijker is, kunt u zien hoe uw hond voorzichtig of zelfs aarzelend vooruitgaat, en zelfs tegen obstakels aan botst. Dit komt eenvoudigweg doordat het aangetaste oog geen informatie meer naar de hersenen kan sturen: het gezichtsvermogen is verminderd (aanwezigheid van een uitgesproken schaduw of zwarte sluier aan de rand van het gezichtsveld, wazig of mistig zicht, verlies van gezichtsvermogen ter hoogte van het gezichtsveld) van het aangedane oog in het midden of de periferie). De snelheid van de progressie van de pathologie hangt af van de oorzaak van de netvliesloslating: in sommige gevallen kan de hond binnen een paar dagen het gezichtsvermogen verliezen, terwijl in andere gevallen het verlies geleidelijker zal verlopen.

Oorzaken van netvliesloslating bij honden

De oorzaken die netvliesloslating bij honden kunnen veroorzaken zijn zeer gevarieerd en veel ziekten kunnen tot dit soort pathologie leiden, zoals ontstekingsziekten, infectieuze systemische ziekten of degeneratieve ziekten. Honden met chronisch nierfalen ontwikkelen vaak een hoge bloeddruk, wat ook een algemeen erkende oorzaak is van netvliesloslating. Soms kun je geen oorzaak vinden.

Dierenartsen classificeren de verschillende netvliesloslatingen die ze bij een hond kunnen waarnemen op basis van het type mechanisme dat werkt. Ze onderscheiden drie verschillende.

De meest voorkomende bij honden is onthechting van het rhegmatogene type. Het is een traan in het oog, of zeldzamer een gat, veroorzaakt door een degeneratieve ziekte of een ontsteking, waardoor de onthechting ontstaat. Het is bekend dat teckels vatbaar zijn voor dit soort pathologie.

Een ander mechanisme dat ook vrij vaak voorkomt bij honden is een effusie onder het netvlies waardoor het uiteindelijk omhoog komt.

Ten slotte komt een ander mechanisme, dat iets minder frequent voorkomt, overeen met de tractie die op het netvlies wordt uitgeoefend na een oogtrauma.

Behandelingen voor netvliesloslating bij honden

Als u abnormale bewegingen bij uw hond opmerkt, zoals hierboven beschreven, moet u snel een dierenarts raadplegen. Dit soort pathologie maakt, net als bij mensen, deel uit van een absolute noodsituatie die de noodzaak van overleg met zich meebrengt, ongeacht het tijdstip van de dag of de nacht.

Je kunt er natuurlijk niet zeker van zijn dat het een netvliesloslating is. Maar hoe dan ook is elke plotselinge verandering in het gedrag van een huisdier, afgezien van elke gebeurtenis die duidelijk als een ongeval of letsel kan worden aangemerkt, abnormaal en rechtvaardigt een spoedconsult. De dierenarts kan dan aanvullend onderzoek doen, zoals oculaire echografie of elektroretinografie, als hij dat nodig acht.

Een verwaarloosde netvliesloslating, die zonder behandeling gedurende zes tot acht weken kan evolueren, kan op geen enkele behandeling reageren. Bij uitgebreide onthechting verliest het dier definitief zijn gezichtsvermogen. Als dit jou zou moeten overkomen, voel je vrij. Zoals we al zeiden, zijn de symptomen vrij discreet en zijn de evoluties vaak negatief. En zelfs als het op tijd wordt genomen, is de behandeling in eerste instantie gericht op het behandelen van de oorzaak en is geen garantie voor succes op het netvlies. Vitreoretinale chirurgie is een interventie die nog steeds weinig wordt toegepast, omdat de technische beperkingen zwaar zijn en het risico op sterfte hoog.