Nefrotisch syndroom bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

De naam lijkt misschien ondoorzichtig, nefrotisch syndroom. Het is een ernstige ziekte die voortdurende aandacht verdient. De oorsprong ervan is divers en de behandeling is afhankelijk van de oorzaak. Hoe eerder het dier wordt behandeld, hoe beter het mogelijk is de symptomen te verlichten en de levenskwaliteit te verbeteren.

Ontdek wat het is nefrotisch syndroom bij hondenwat zijn de oorzaken, hoe de symptomen zich manifesteren, wat zijn de behandelingen en preventiemiddelen.

Wat is nefrotisch syndroom bij honden?

Nefrotisch syndroom (NS) is een nierziekte die bestaat uit het lekken van eiwitten uit het bloed naar de urine. Wij observeren daarom:

• Proteïnurie (eiwit wordt aangetroffen in de urine);
• Hypoproteïnemie, dat wil zeggen dat het bloed niet langer voldoende eiwitten bevat;
• Hypercholesterolemie, een te hoog cholesterolgehalte in het bloed;
• Sedema, effusies of ascites (vocht in de buik).

De nier is verantwoordelijk voor het filteren en verwijderen van afvalstoffen uit het bloed. De cellen worden genoemd de nefronen, dit zijn de filtratie-eenheden. Elk van hen is uitgerust meteen glomerulus die het bloed filtert en een buisje dat de noodzakelijke elementen opnieuw absorbeert en het onnodige in de vorm van urine elimineert. Bij NS functioneert de nier niet meer helemaal correct, eiwitten worden niet meer naar behoren gefilterd en gaan rechtstreeks van het bloed naar de urine. Hierdoor blijft het lichaam van de hond verstoken van belangrijke voedingsstoffen, vooral omdat eiwitten een verschillende rol spelen. Wij kunnen onder meer het volgende opmerken:

• Transport van voedingsstoffen;
• Weefselreparatie;
• Ondersteuning van het immuunsysteem;
• Deelname aan de structuur van cellen, organen en weefsels;
• Het transport van moleculen zoals hemoglobine en zuurstof;
• Hormonale regulatie;
• De regeling van talrijke parameters (pH, evenwicht tussen de verschillende vloeistoffen, enz.);
• Bloedstolling.

De oorzaken van de ziekte

De belangrijkste oorzaak ligt in primaire nierziekte. Er zijn verschillende vormen:

• Glomerulonefritis : ontsteking van de glomerulus, gelegen in elke nefron (niercellen). Het kan het gevolg zijn van a auto-immuunreactie Of van een infectie wat de nieren beschadigt. Bepaalde rassen zijn er ook vatbaar voor, zoals de Golden Retriever of de Berner Sennenhond;
• Renale amyloïdose : de ophoping van amyloïde, een eiwit dat de nierfunctie in gevaar brengt. Het kan erfelijk zijn, vooral bij de Beagle, de Collie of de Bretonse spaniël;
• Lipoïde nefrose : het is vrij zeldzaam, maar het verdient het om vermeld te worden. Het bestaat uit een ophoping van vet in de niertubuli, wat de nierfunctie kan aantasten en de glomeruli kan aantasten;
• Nierdysplasie : een aangeboren afwijking waarvoor onder meer de Shih Tzu, de Lhasa Apso of de Cocker Spaniel vatbaar zijn. Het leidt tot onvolwassenheid van de nefronen, vooral op het niveau van hun glomerulus.

Ook de SN vindt zijn oorsprong in systemische ziektenzoals diabetes of hypertensie, die de kleine bloedvaten in de nieren kunnen beschadigen en het filtervermogen van deze organen kunnen verstoren. DE lupus erythematosuseen auto-immuunziekte die verschillende organen aanvalt, kan dit type syndroom ook veroorzaken als het nierbeschadiging veroorzaakt.

Hoe manifesteren de symptomen zich?

Vaak een hond die lijdt aan het nefrotisch syndroom wordt lethargisch en vertoont tekenen van zwakte. Door het verlies van eiwitten heeft het inderdaad last van een verstoord elektrolytenevenwicht. De elektrolyten natrium, kalium, calcium en fosfor worden niet meer in normale hoeveelheden aangetroffen, wat zijn energie beïnvloedt en belangrijke functies van zijn lichaam belemmert.

Bovendien lijdt de hond diffuus oedeem. Dit zijn zwellingen als gevolg van vochtophoping, vooral rond de ogen en de buik. Verlies van eiwitten verstoort de waterbalans van het lichaam, wat leidt tot waterretentie in lichaamsweefsels.

Het dier kan er ook last van hebben diarree en braken. Hij drinkt en urineert meer (polydipsie en polyurie, die kunnen lijken op de symptomen van diabetes). Soms ontwikkelt hij een hoge bloeddruk.

Tenslotte het dier verliest eetlust en verliest gewicht. Eiwitten spelen een rol bij het behouden van spiermassa. Omdat ze niet opnieuw worden opgenomen, hebben ze invloed op de spieren en de algemene voedingsstatus.

Wat zijn de behandelingen voor nefrotisch syndroom?

Om zijn diagnose uit te voeren, voert de dierenarts eerst verschillende onderzoeken uit:

• Bloed Test bestaande uit een volledige bloedtest inclusief bloedbiochemie, controle van elektrolyten, eiwitten en analyse van verschillende organen;
• Urineanalyse ;
• Bloeddrukmeting;
• Echografie van de nieren;
• Elektroforese van urine-eiwittenom te weten of de bron van proteïnurie zich in de glomerulus of in de tubulus bevindt;
• Eventueel nierbiopsie. Dit bepaalt de aard van de nierbeschadiging en maakt het mogelijk om te begrijpen of de SN afkomstig is van amyloïdose, glomerulonefritis of een andere primaire ziekte.

Afhankelijk van de herkomst is de behandeling verschillend, maar in alle gevallen streeft de professional ernaar een aangepast dieet. Deze laatste moeten hoogwaardige eiwitten bevatten om de nierfunctie te ondersteunen zonder de nieren te overbelasten.

Over het algemeen voegen we toe diuretische medicijnen om oedeem te verminderen, evenals antihypertensiva.

Het dier moet zijn laten rusten en niet langer sporten of werken.

De hond moet vervolgens zeer regelmatig worden gecontroleerd om de behandeling aan te passen, de voortgang van zijn nieren te controleren en de managementstrategieën aan te passen aan de progressie van de ziekte.

Zijn er manieren om de ziekte te voorkomen?

Er zijn weinig middelen om een ​​dergelijke ziekte te voorkomen. Het is essentieel om ken de voorbestemde rassenen, voor fokkers, om hun lijnen nauwlettend in de gaten te houden om eventuele getroffen honden uit te sluiten van hun fokprogramma’s.

Verder is een gebalanceerd dieet en een goede kwaliteit helpt de algehele niergezondheid van het dier te behouden. Dat laatste moet ook goed hydrateren, dat de nieren ondersteunt. Ideaal is dus om natvoer aan je dagrantsoen toe te voegen, zodat je niet uitsluitend brokjes gebruikt, deze blijken te droog te zijn.

Ten slotte zorgt regelmatige veterinaire monitoring ervoor dat de ziekte zo vroeg mogelijk onder controle kan worden gehouden, wat de prognose verbetert.