Muggenlarven: hoe ze te detecteren en te vernietigen?

Fotocredit: Julien Pellet

De mug wordt vaak genoemd als een van de dodelijkste dieren ter wereld, vooral omdat hij vaak betrokken is bij de overdracht van ziekten zoals malaria, knokkelkoorts, het Zika-virus… Maar als het gaat om het evenwicht van ecosystemen, het is belangrijk om het leven van dieren als geheel te begrijpen om een ​​meer verlichte kijk op een probleem te krijgen. Dat is de ambitie van ons artikel. We gaan u daarom elementen aanreiken om de mug en zijn plaats in ecosystemen beter te begrijpen, voordat we uitleggen op welke manieren zijn larven kunnen worden vernietigd.

De larven in het leven van muggen

De mug begint zijn leven als een ei. Het larvale stadium is het tweede stadium van het leven van een mug, de andere twee zijn het nimfenstadium en vervolgens het volwassen stadium.

Het vrouwtje legt haar eieren op het wateroppervlak of bij een waterpunt. Ze komen uit in larven die eruit zien als kleine, langwerpige, pootloze organismen. Ze voeden zich met micro-organismen en rottend organisch materiaal in het water. Ze zijn daarom in verschillende te vinden zoetwater aquatische omgevingen : vijvers, moerassen, vijvers of zelfs plassen stilstaand water. Sommige soorten kunnen roofdieren zijn van andere waterinsecten. Muggenlarven ademen door een gebogen buis aan het einde van hun achterlijf en bewegen vaak in golvende bewegingen. Deze fase duurt meestal tussen een week en een maand, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden, tijd om vier keer te vervellen voordat ze naar de volgende fase gaan.

Waar komen muggenlarven voor?

Muggenlarven komen vooral voor in waterpoelen omdat ze een aquatische omgeving nodig hebben om zich te ontwikkelen. Maar de precieze aard van hun leefgebied kan sterk variëren.

Dit kunnen plekken met stilstaand water zijn, of het nu een simpele plas is of water dat zich heeft opgehoopt in een emmer, een gebruikte band, een verstopte goot of een bloempot. Muggenlarven zijn ook aanwezig in vijvers, vijvers of moerassen. Sommige soorten muggen kunnen zich voortplanten in brak of zout water, zoals kwelders.

Anopheles-mug, de mug die verantwoordelijk is voor de overdracht van malaria, is een geslacht dat vooral voorkomt in moerassen. Om het uit te roeien werden deze gebieden in het verleden drooggelegd. Maar het spreekt voor zich dat de remedie tegenwoordig ongetwijfeld onevenredig lijkt, aangezien we een beter begrip hebben van hoe ecosystemen werken en een verhoogde gevoeligheid voor de bescherming van de natuur als geheel.

De afwezigheid van een uitgesproken stroming en de aanwezigheid van biologisch voedsel zijn uiteindelijk belangrijker dan het type water zelf. Het kan gebeuren dat sommige muggen hun eieren leggen in gebieden waar het water langzaam circuleert, maar de aanwezigheid van afval en organisch materiaal om de larven te voeden is dan cruciaal. Dit zijn zeldzamere gevallen.

Rijstvelden of andere overstroomde gewassen kunnen ook dienen als leefgebied voor muggenlarven.

Detecteer de aanwezigheid van muggenlarven

Er worden verschillende methoden gebruikt om de aanwezigheid van muggenlarven te detecteren. Soms een enkele visuele inspectie kan voldoende zijn omdat hun grootte, aan het einde van het larvale stadium, een centimeter lang is. Je kunt ze dus met het blote oog identificeren als je dichtbij genoeg komt.

Voor een nauwkeurigere inspectie kunt u een vergrootglas of een zeer fijnmazig net gebruiken om een ​​monster van het water te verzamelen en de aanwezigheid van larven nader te bekijken.

De aanwezigheid van larven kan variëren afhankelijk van de seizoenen en klimatologische omstandigheden. Ook inzicht in de broedgewoonten van lokale soorten kan helpen bij het gericht monitoren op optimale tijden en plaatsen.

Muggenlarven uitroeien?

In de inleiding hebben we al gewezen op het belang van het beheersen van de aanwezigheid van muggen in verband met de overdracht van ernstige ziekten voor de mens. Maar er zijn ongeveer 3.500 soorten muggen, en slechts een klein deel daarvan houdt verband met gezondheidsproblemen.

Totale uitroeiing van alle muggen kan onbedoelde gevolgen hebben. Muggenlarven spelen ook een rol in aquatische ecosystemen, al was het maar door als voedsel te dienen voor andere dieren (vissen, vogels, vleermuizen, enz.). Totale uitroeiing zou dus puur en alleen de ecosystemen uit balans kunnen brengen. Muggenbestrijding hoeft dus niet noodzakelijkerwijs gericht te zijn op totale uitroeiing. Er moeten eerder inspanningen worden geleverd gericht om problematische muggenpopulaties terug te dringen.

Er mag niet over het hoofd worden gezien dat het terugdringen van de sterfte aan door muggen overgedragen ziekten ook op andere manieren kan worden bereikt: gebruik van met insecticiden behandelde klamboes, toegang tot passende medische behandeling en natuurlijk vaccinatie (indien beschikbaar).

Wetenschappers hebben nog geen beslissing genomen over een methode die beter zou zijn dan de andere om deze controle uit te voeren. Muggenlarven blijven een onderwerp van studie om de dynamiek van insectenpopulaties en de ecologie van wetlands beter te begrijpen. Er wordt nog steeds gezocht naar benaderingen die zowel efficiënt als milieuvriendelijk zijn.

Hoe kan een individu muggenlarven kwijtraken?

Omdat de larven afhankelijk zijn van waterpunten, kan hun uitroeiing eenvoudigweg bestaan ​​uit het elimineren van deze waterpunten. Denk eraan om regelmatig de containers die u achterlaat te vullen met regenwater te legen, de dakgoten schoon te maken en uw omgeving te onderhouden door de holtes te vullen waar water zich kan ophopen.

Voor zwembadeigenaren kan het gebruik van een zonnescherm of een noppendeksel de afzetting van eieren beperken, terwijl het water wordt verwarmd en de verdamping wordt beperkt.

Andere methoden die op grotere schaal worden gebruikt

Het gebruik van natuurlijke roofdieren is waarschijnlijk de beste optie wanneer waterlichamen groter zijn. Er zijn vissoorten die zich specifiek voeden met larven. Daar muggenvis (Gambusia affiniteit), een kleine vis van 3 tot 7 cm die in kalm zoet water leeft, staat al lang bekend om zijn sterke eetlust voor muggenlarven. Oorspronkelijk afkomstig uit Midden-Amerika en Florida, waar het “muggenvis” wordt genoemd, wordt het over de hele wereld gebruikt als hulpmiddel bij het bestrijden van muggen. In Corsica en Frankrijk, in de Camargue, werd het in de jaren twintig voor dit doel geïntroduceerd.

Deze soort zou het voordeel hebben dat hij niet de plaats inneemt van inheemse soorten, maar geen enkele serieuze studie kan dit bevestigen. Zou alles perfect zijn? Door absoluut. Een andere studie uit de jaren tachtig toont aan dat de muggenvis veel meer eet dan muggenlarven en keverlarven, Hemiptera, Odonata en zelfs Ephemeroptera aanvalt. Ten slotte eet het alleen muggen als er veel zijn en wordt zijn aanwezigheid alleen als effectief beschouwd als de vissen worden geïntroduceerd vóór de muggenuitbraak. Muggenmug kan gevestigde muggenpopulaties niet beheersen.

Sinds 40 jaar gebruiken we ook een bacterie genaamd Bacillus thuringiensis israelensis (Bti). Wanneer het door de larve wordt ingenomen, komen er gifstoffen vrij die de binnenwanden van het spijsverteringskanaal doorboren. De larve met de doorboorde darm sterft. Het gebruik van dit biologische larvicide bijna overal ter wereld begint wetenschappers echter zorgen te baren. Een studie toont aan dat de werking ervan niet beperkt is tot muggen. Chironomiden, niet-bijtende insecten die een belangrijk deel uitmaken van het beschikbare voedsel in aquatische milieus, zouden ook tot de slachtoffers behoren. Wetenschappers roepen op om deze methode niet meer te gebruiken.

De totale uitroeiing van muggen brengt uiteindelijk serieuze technische en ethische uitdagingen met zich mee. Als het individu zijn toevlucht kan nemen tot een paar eenvoudige gebaren om te voorkomen dat muggen te veel eieren leggen in de buurt van zijn huis en zijn zomeravonden verstoren, op grotere schaal, is er geen wonderoplossing gevonden. De beste aanpak bestaat ongetwijfeld uit het ontwikkelen van openbaar onderwijs en toegang tot medische zorg, om de risico’s van muggen te verminderen, zonder het ecologische evenwicht onnodig te verstoren.