Moorse schildpad uit Tunesië: wie is het? Waar woont ze ?

De Moorse schildpad van Tunesië (Testudo graeca nabeulensis) is een lid van de Griekse schildpaddenfamilie. Deze schildpadden komen voor in Zuid-Spanje, Turkije, het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Afghanistan en Oost-Griekenland. Zoals haar naam al doet vermoeden, woont degene die zichzelf “uit Tunesië” noemt in dit land, maar ze is ook in Libië te vinden. Als je nieuwsgierig bent om meer te weten te komen over deze schildpad, ben je hier aan het juiste adres!

Waar woont ze ?

Deze schildpad heeft een warme, zonnige omgeving nodig. De gebieden waar het groeit hebben 2.500 tot 3.000 zonuren per jaar. In de zomer kan de zon 13 uur per dag aanhouden, in de winter daalt dit tot 7 uur. Zomertemperaturen kunnen oplopen tot 50°C. Deze schildpad staat dus niet per se de hele dag in de zon en kan in de schaduw schuilen als het te warm is. In de winter dalen de temperaturen over het algemeen niet onder de 10°C.

In Tunesië is deze soort over het algemeen aanwezig in de noordelijke regio’s, in gebieden met bossen, steppen, olijfgaarden of oases. Het geeft de voorkeur aan habitats met lage vegetatie en losse grond voor het graven van schuilplaatsen. Het is herbivoor en zijn dieet bestaat voornamelijk uit verschillende grassen, bladeren, bloemen en zeldzamer fruit.

Hoe ziet de Tunesische Moorse schildpad eruit?

De Tunesische Moorse schildpad lijkt op de schildpad van Hermann, maar met een meer gele tint. De exemplaren zijn behoorlijk gevarieerd, het plastron is min of meer donker. De kleur van de poten is ook in geelbruine tinten. De kop is donkerder en wordt vaak gekenmerkt door een gele vlek op het voorhoofd. Er is ook een andere vorm van Tunesische Moorse schildpad gevonden in het binnenland, iets groter dan die aan de kust.

Zoals bijna alle Moorse schildpadden heeft hij sporen aan zijn achterpoten. Het aantal klauwen is niet identiek tussen voor- en achterpoten: vijf klauwen aan de voorpoten en vier klauwen aan de achterpoten.

Een volwassen mannelijke Moorse schildpad is tussen de 10 en 14 centimeter lang en weegt 200 tot 400 g. Volwassen vrouwtjes zijn over het algemeen tussen de 12 en 16,5 centimeter lang en wegen 300 tot 600 g.

Gedrag door de seizoenen heen

Hij leeft voornamelijk solitair en leeft niet in groepen. De periode van hoofdactiviteit is daarom die van het zoeken naar een partner om te paren. In Tunesië vindt dit plaats van december tot maart. De mannetjes zijn verbazingwekkend snel en behendig in hun bewegingen. Na het paren legt het vrouwtje haar eieren in een kuil die ze in de grond graaft. De eieren broeden enkele maanden uit en de jongen worden geboren in de late zomer of vroege herfst.

In het noorden van Tunesië zijn schildpadden veel minder actief, maar zonder te overwinteren, van juni tot augustus, wanneer de temperaturen hoger zijn dan 35-40°C. We spreken dan van bergweiden. U kunt de schildpadden zien wegglijden onder stenen, takken of zichzelf begraven in holtes in de grond om daar gedurende de dag verfrissing te zoeken. Ze blijven buiten, ’s ochtends en laat in de middag en ’s avonds, om zich bloot te stellen aan de hitte en op zoek te gaan naar voedsel.

Van november tot februari is het winter: de nachttemperatuur zakt zelden onder de 7-8°C, de dagtemperatuur blijft rond de 25-30°C. De winterperiode is ook de periode van neerslag. De plantengroei is goed en de voeding is verzekerd: er is dus geen reden om te overwinteren! Wanneer hij in gevangenschap wordt gehouden, mag hij daarom niet in winterslaap worden gehouden. De schildpadden die het zuiden van Tunesië bevolken, leven onverschillig de zomer en de winter en nemen geen enkele winterrust in acht.

roofdieren

De roofdieren van de Moorse schildpad van Tunesië zijn voornamelijk vossen en wilde honden, roofvogels. Soms hebben ze te maken met reptielen. Het zijn de eieren en jonge schildpadden die bijzonder kwetsbaar zijn voor predatie.

Houd er, zonder roofdieren te zijn, rekening mee dat geiten, schapen en koeien potentiële voedselconcurrenten zijn en hun schuilplaatsen voor planten vernietigen, waardoor ze geen bescherming hebben tegen hun roofdieren.

Druk op Moorse schildpadpopulaties in Tunesië

Het gaat niet zo goed met de natuurlijke populatie Moorse landschildpadden in Tunesië. Deze schildpad was gedurende de koloniale periode zeer talrijk, overal in het land. De achteruitgang ervan is de afgelopen vijftig jaar snel geweest.

Het rustige karakter maakt het aantrekkelijk voor toeristen en hun kinderen. Bovendien is het het onderwerp van lokale overtuigingen. Ze zou in staat zijn om het “boze oog” te elimineren. Nog niet zo lang geleden was het gebruikelijk om het op de kraampjes van bepaalde markten te vinden. Wat toeristen betreft, kopen ze ze met de gedachte ze mee naar huis te nemen. In werkelijkheid worden ze meestal door de douane in beslag genomen. Degenen die het ongeluk hebben de controles te passeren, sterven over het algemeen in de eerste winter, niet bestand tegen de ontberingen van de Europese winters. Als ze niet levend worden verkocht, vinden we hun gelakte schelpen, de schildpadden levend gebroeid…

Deze heffingen hebben, naast hun barbaarse aspect, zonder rekening te houden met de dieren, de lokale bevolking genetisch verarmd. Degenen die door de Tunesische of soms buitenlandse douane in beslag zijn genomen, werden vrijgelaten, zeker in beschermde gebieden, maar zonder rekening te houden met hun geografische oorsprong, waardoor een kunstmatige diversiteit en genetische vervuiling van andere bevolkingsgroepen ontstond.

Normaal zouden deze situaties tot het verleden moeten behoren. Het is nu een beschermde soort. De opname ervan in bijlage II van de Conventie van Bern en in bijlage A van de verordening van de Europese Unie verbiedt elke verzameling in het wild, het transport of de handel ervan. Maar helaas, de overheid is niet almachtig. Mensen die ermee willen fokken, moeten schildpadden vinden die in gevangenschap zijn geboren bij erkende fokkers.

Deze schildpadden worden gewaardeerd door reptielenliefhebbers en dit is begrijpelijk omdat hun gedrag interessant is. Maar verantwoord opvoeden is cruciaal om ze te helpen behouden.