Moloch horridus of gehoornde duivel, een enge kleine hagedis!

Moloch Horridus of gehoornde duivel lijkt op een wezen uit de prehistorie. Deze kleine hagedis uit de Australische woestijn dankt zijn bijnaam aan een angstaanjagende lichaamsbouw: zijn lichaam, vol met grote toppen, doet denken aan de hoorns van de demon. Portret van een squamate wiens duivelse uiterlijk een engelachtig temperament verbergt.

Gehoornde duivel: wie is dit dier?

Moloch Horridus is een klein Australisch reptiel dat behoort tot de orde Squamates en de familie Agamidae. Unieke vertegenwoordiger van het moloch-geslacht, het dier wordt ook wel gehoornde duivel of netelige duivel genoemd. De hagedis dankt zijn wetenschappelijke naam aan Moloch, een Ammonietische godheid (een volk uit het oude Nabije Oosten), vertegenwoordigd door een man met de kop van een stier, aan wie kinderen door vuur werden geofferd. Wat betreft de Latijnse term vreselijk, het betekent ruw, grof, brutaal. Middelgroot, de gehoornde duivel meet ongeveer 20 cm. De vrouwtjes wegen tot 90 g, terwijl de mannetjes lichter zijn, niet meer dan 50 g.

In welke omgeving woon je Moloch Horridus ?

De gehoornde duivel is een endemische soort van Australië die voornamelijk de woestijngebieden van het land bezet. Deze terrestrische en dagelijkse hagedis is vooral dol op zand- of leembodems, bezaaid met struikgewas, zowel op de vlakte als op de bergkam. Het squamate wordt dus gevonden in de beroemde Grote Zandwoestijn die zich uitstrekt tot het noordwesten van het Australische continent. Omgekeerd houdt het reptiel niet van harde grond en andere rotsachtige gebieden die het vermijdt te bezoeken.

Hoe herken je de gehoornde duivel?

Moloch Horridus heeft een gedrongen lichaam bedekt met stekels die eigenlijk schilferige gezwellen zijn, waarvan de hoogste op de rug en het hoofd staan. Aan weerszijden van de snuit bevinden zich twee grote punten, evenals een doornige bal ter hoogte van de nek. De huid van de hagedis heeft een beige achtergrondkleur waaraan secundaire tinten zijn toegevoegd, zoals bruin, oker, rood, baksteen of grijs. Het dier is in staat tot homochromie, een vermogen dat bestaat uit het aanpassen van zijn kleur aan de omgeving, of het nu gaat om zand, aarde, een tak, een blad, een schors, enz… Deze perfecte camouflage heeft aanvals- en verdedigingsvoordelen: het helpt hem onopgemerkt te blijven door zijn roofdieren en zijn prooi te verrassen.

Gehoornde duivel: waar zijn zijn spikes voor?

Ondanks zijn angstaanjagende uiterlijk, Moloch Horridus is een volkomen ongevaarlijk wezen. Als hij zich bedreigd voelt, komt de gehoornde duivel niet in opstand, maar neemt hij een zogenaamde passieve verdediging aan. Om te intimideren blaast hij zijn buik uit om zijn stekels te laten zien en laat hij zijn kop zakken om te pronken met zijn indrukwekkende stekelige bal. Daarna gaat het langzaam met schokkerige stappen naar zijn aanvaller toe. Als de aanvaller niet vlucht, komt de gehoornde duivel tot stilstand, alsof hij bevroren is. Wee iedereen die het waagt om op de kleine Australische hagedis te kauwen, wiens scherpe schubben een mond of maag kunnen verscheuren. Samengevat, Moloch Horridus is een kalm reptiel dat alleen kan vertrouwen op zijn cryptische kleuren en dreigende houding voor bescherming.

Wat voedt zich Moloch Horridus ?

De insectenetende soort consumeert bijna uitsluitend mieren en vertoont een duidelijke voorkeur voor mierendodende middelen van het geslacht Iridomyrmex, die in lange, strakke kolommen bewegen. Om ze op te eten, nestelt de gehoornde duivel zich voor de rij Insecten en slikt ze in een enkele rij door, 20 tot 30 per minuut, of tussen de 600 en 2000 mieren ongeveer per maaltijd. Om zijn dorst te lessen heeft het reptiel een eigen techniek. Zijn lichaam, aangepast aan het leven in de woestijn, stelt hem in staat om het gebrek aan watervoorraden te compenseren. Beter nog, hij laat hem drinken… in het zand! Een nieuwsgierigheid die we hieronder beschrijven.

Hoe hydrateert de gehoornde duivel?

Een team van Duitse zoölogen heeft kunnen beschrijven hoe het reptiel erin slaagde zichzelf te hydrateren in de Australische woestijn waar water schaars is. Volgens de wetenschappelijke studie graaft de gehoornde duivel zich in het zand en absorbeert vocht (buien, dauw, condens, enz.) via zijn huid en zijn toppen. Tussen zijn schubben bevindt zich inderdaad een netwerk van microscopische kanaaltjes die als rietjes werken om het kleinste beschikbare molecuul water op te zuigen en het door capillariteit naar zijn mond te brengen. In tijden van droogte kan het squamate ook putten uit de reserves van de vetbol, ​​die zich aan de achterkant van zijn hoofd bevindt, zoals kameelachtigen doen met hun bult.

Hoe plant de gehoornde duivel zich voort?

In de moloch vindt de voortplanting plaats tussen de lente en de vroege zomer. De manier van paren is slecht bekend, maar waarnemingen suggereren dat het mannetje een potentiële partner benadert, zijn hoofd beweegt en haar berijdt als ze ontvankelijk lijkt. Anders drukt het vrouwtje haar onenigheid uit door over de grond te rollen om de indringer kwijt te raken. In de 2 tot 3 maanden na de paring legt de hagedis gemiddeld 8 eieren op de bodem van een in het zand gegraven hol. Na een broedperiode van 3 tot 4 maanden komen er gehoornde duiveltjes uit die ongeveer 6 cm lang zijn en iets minder dan 2 g wegen. Pasgeborenen consumeren de schaal van hun eieren voordat ze de galerij verlaten die de moeder eerder had geblokkeerd en gladgemaakt om het risico op predatie te beperken.

Moloch Horridus is het een bedreigde diersoort?

Zoals eerder gezien, is het stekelige lichaam van de gehoornde duivel onverteerbaar en als zodanig heeft het reptiel in het volwassen stadium weinig roofdieren. Aan de andere kant zijn de onvolgroeide met nog flexibele stekels de prooi van verschillende diersoorten zoals de Australische trap (grote waadvogel met een spanwijdte van meer dan 2 m), de buizerd met zwarte borst en bepaalde monitorhagedissen zoals de Gouldiaanse monitorhagedis en de gespikkelde monitorhagedis. . Moloch Horridus is geen soort die is beoordeeld door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) en staat niet vermeld in de bijlagen van het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES). Merk echter op dat Australië de export van dit dier verbiedt. De levensduur van de gehoornde duivel is slecht gedocumenteerd in het wild, maar zou in gevangenschap 20 jaar worden.