Miniatuur of speelgoed Australian Shepherd: waar hebben we het over?

Het managen van een energieke hond van 20 tot 35 kilo is niet voor iedereen weggelegd. Het is echter lastig om naar een ander ras te gaan als je fan bent van de Australian Shepherd. Dit is de reden waarom fokkers aan de miniatuurversie hebben gewerkt. Met een gewicht van 9 tot 18 kilo en een formaat van 35 tot 45 cm heeft de mini Australian Shepherd (bijna) alles een grote! Uitleg.

Geschiedenis van de miniatuur Australische herder

Eind jaren zestig begon een Californische fokker, Doris Cordova, de kleinste pups te selecteren uit nesten van haar traditionele Australian Shepherds, ook wel Aussies genoemd. Zijn doel was om een ​​kleinere versie van deze honden te maken. Hierdoor kon het hun gedragskenmerken behouden, evenals hun grote intelligentie en gezelligheid, terwijl ze gemakkelijker konden worden vervoerd en konden profiteren van maten die beter geschikt waren voor het gezinsleven.

Toen volgden andere fokkers dit voorbeeld en het ras Miniatuur Australian Shepherd ontwikkelde zich. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is het een hond die afkomstig is uit de Verenigde Staten.

Aanvankelijk werden de eerste Mini Aussies geregistreerd als Australian Shepherds, pas veel later werd er een apart ras van gemaakt. Het wordt pas sinds 1993 erkend.

In de praktijk zijn er slechts 3 manieren om een ​​hondenras te ‘miniaturiseren’:

1. De hond kruisen met een ander ras, veel kleiner;
2. Introduceer het dwerggroei-gen;
3. Herhaal de reproductie en selecteer altijd het kleinste sjabloon van elke notenbalk.

Het was de derde methode die werd gekozen, de meest respectvolle van het dier. Het feit dat er een nieuw ras met inherente ziekten wordt geïntroduceerd, brengt naast nieuw bloed ook nieuwe genetische pathologieën met zich mee. Het gebruik van het dwerggroei-gen resulteert op zijn beurt in mogelijke vervormingen, zowel van de spieren als van het skelet.

Andere namen voor de Miniatuur Australische Herder

Het is moeilijk om te weten welke hond het is, omdat hij zoveel namen heeft gekregen! Alle onderstaande namen verwijzen echter naar dezelfde hond:

• Mini Australiër;
• Noord-Amerikaanse herder;
• Noord-Amerikaanse herder;
• Mini Australische herder;
• Miniatuur Amerikaanse herder;
• BAM;
• Miniatuur Australische herder;
• Miniatuur Amerikaanse herder.

Verschillen met de klassieke Amerikaanse herder

Het is een ras op zichzelf, ook al is het afgeleid van de traditionele Australische herder. Met een gemiddelde lengte van slechts 40 cm, voor een maximaal gewicht van 18 kilo, is hij net zo intelligent, dynamisch en loyaal als zijn grote broer, maar dan in een kleinere versie. Afgezien van dit verschil in morfologie, delen de twee rassen veel fysieke kenmerken. Dezelfde vorm van het hoofd, hetzelfde silhouet, robuust spierstelsel.

Merk op dat er ook Toy Australian Shepherds zijn, zelfs kleiner dan miniaturen. Deze zijn tussen de 25 en 35 cm groot en wegen tussen de 5,5 en 7,7 kg. (Speelgoed betekent in het Engels speelgoed… omdat ze bijna net zo klein zijn als speelgoed!). Ze worden momenteel niet erkend door het LOF.

Ter vergelijking: de traditionele Australian Shepherd meet tussen de 46 en 58 cm bij de schoft en weegt tussen de 35 en 45 kg.

De Mini Aussie blijft een echte herdershond met deze karakteristieke verenigende geest en is, zoals alle goede herdershonden, vol energie, veelzijdig en begrijpt snel.

Hoe zit het met de gezondheid? Wat kunnen we zeggen over de miniatuur Australische herder?

Het is een vrij robuuste hond. Er zijn echter enkele genetische ziekten die getest kunnen worden op fokouders om de ontwikkeling in lijnen te beperken, waaronder:

• Multifocale retinopathie: het treft de puppy die blind kan worden of zichtproblemen kan krijgen;
• Erfelijke cataract: de ooglens wordt na verloop van tijd troebel, wat leidt tot verlies van gezichtsvermogen;
• Progressieve retinale atrofie: de retinale cellen in het oog verslechteren. De ziekte komt voor bij jonge honden.
• Collie-oogafwijking: ondanks zijn naam treft het ook de miniatuur Australian Shepherd en bestaat het uit laesies van het oogweefsel die leiden tot netvliesloslating.
• Degeneratieve myelopathie: neurologische schade die leidt tot verlamming van de ledematen.
• Hyperuricosurie: het veroorzaakt urinestenen.
• MDR1-medicijngevoeligheid: dit is een genetische intolerantie voor bepaalde medicijnen, waaronder ontwormingsmiddelen.

Om een ​​goede kwaliteit van leven te garanderen moeten er nog 2 andere onderzoeken gedaan worden: MOHC (Canine Hereditary Eye Disease) en heupdysplasie.

Afgezien van deze pathologieën is het een hond die beweging en sportactiviteiten nodig heeft, evenals intellectuele stimulatie om zijn moreel en lichaam op peil te houden.

Ten slotte moet hij, net als bij alle andere honden, regelmatig worden ingeënt en ontwormd.

Hoe onderhoud je je Mini Aussie goed?

De vacht is dubbel: hij bevat een tamelijk wollige ondervacht en de bovenvacht is langer. Deze hond verliest het hele jaar door veel haar, maar twee keer per jaar, in de lente en de herfst, neemt dit proces toe. Daarom heeft hij tijdens de verharingsperiode minimaal één keer per week een poetsbeurt nodig, normaal gesproken en elke dag. Het is belangrijk om hem van zijn dode haar te ontdoen.

Wist je dat ? De vacht van de Miniatuur Australian Shepherd is, net als die van zijn grote broer, zelfreinigend! Het is niet nodig om hem regelmatig te wassen!

Hij moet ook zijn klauwen iets verkorten, omdat ze niet intrekbaar zijn. Hij kan er dan ook eentje afscheuren tijdens het spelen of rennen, wat meestal behoorlijk pijnlijk is en een bezoek aan de dierenarts vereist.

Moet de Miniatuur Amerikaanse Herder veel rennen?

Omdat het een atletische en energieke hond is, heeft hij een matige hoeveelheid beweging nodig. Hij is geen bankhond, maar hij heeft niet zoveel activiteit nodig als bijvoorbeeld een Husky of een Malamute.

Wandelen in een park, wandelen in het bos, deelnemen aan hondenevenementen zoals behendigheid, ritmische gehoorzaamheid (of hondendansen), canicross, cani-mountainbiken… al deze uitstapjes maken hem gelukkig en geven hem moreel. Omdat hij een bijzonder intelligente hond is, heb je een zeer ruime keuze aan activiteiten.

Opvoeding van de miniatuur Amerikaanse herder

Hij is een bijzonder slimme hond die zijn meesters graag een plezier doet. Het is dus gemakkelijk te trainen. Het zou geen probleem moeten zijn om hem elementaire gehoorzaamheid te leren. Zoals alle honden moet hij vanaf jonge leeftijd gesocialiseerd worden, eventueel met trainingen, zodat hij zich perfect aanpast aan uw gezin en uw levensstijl. Het is essentieel om hem vertrouwd te maken met alle situaties, dieren, individuen, voertuigen… zodat hij comfortabel in zijn hoofd en in zijn poten zit. Hij is dicht bij zijn meester, in ruil daarvoor heeft hij aandacht nodig. We hebben een blad gewijd aan de opvoeding van de Australian Shepherd, geheel van toepassing op de Mini Aussie.

Wat moet de miniatuur Amerikaanse herder eten?

Omdat hij sportief en dynamisch is, heeft hij voeding nodig die rijk is aan dierlijke eiwitten van goede kwaliteit. Sommige exemplaren van het ras hebben de neiging tot overgewicht, dus het is essentieel om ze een premium dieet te geven en vooral niet met veganistische of supermarktproducten. Vergeet ook niet om hem te allen tijde een kom vers water te geven, elke dag ververst.

Wat zijn de kleuren van een miniatuur Australische herder?

De kleuren van de Australian Shepherd zijn ook precies hetzelfde in de standaard van de Mini en er zijn er 4 aan de basis:

• Zwart;
• Rood ;
• Blauwe merle;
• Rode merle;

Deze jurken zijn effen, tweekleurig of driekleurig. In het tweede geval wordt wit of bruin (koper) toegevoegd aan de basiskleur en in het derde geval tellen deze twee kleuren op.

Er zijn zeldzame kleuren, maar niet erkend door de standaard:

• Gestroomd (met strepen);
• Zand (lichtbeige);
• Geel (van donkerbruin tot bleek citroen);

Hun ogen zijn blauw of bruin. Sommigen hebben minnow-ogen, dat wil zeggen één oog van elke kleur, wat bijzonder op prijs wordt gesteld.

Prijs van een miniatuur Australische herder

Reken erop dat een bij het LOF geregistreerde hond tussen de 2.000 en 2.800 euro kost. Het is iets duurder dan voor de traditionele Australian Shepherd. De Mini Aussie is inderdaad nog relatief zeldzaam. Bovendien varieert de prijs afhankelijk van de kleur: blue merle en red merle zijn gewilder dan effen en driekleurig. Ook kan de prijs voor een vrouwtje hoger zijn dan voor een mannetje.

Het is heel belangrijk dat hij profiteert van zijn registratie bij het LOF omdat dit u de ernst van de fokker garandeert, des te noodzakelijker omdat er talloze gezondheidstests moeten worden uitgevoerd op de fokdieren en op de pups. Dit maakt het mogelijk om de afstamming te volgen en geen exemplaar tegen te komen dat is aangetast door een genetische pathologie zonder te kunnen bepalen waar het vandaan komt.

Voor een show- of fokhond kan de prijs oplopen tot 4.000 euro.

Het selectie- en socialisatiewerk, maar ook de talrijke genetische tests en de structuur van een fokkerij verklaren deze prijzen.

Als we het hebben over de miniatuur Australian Shepherd, hebben we het inderdaad over een middelgrote hond (klein voor de Toy niet erkend door de LOF), maar die alle gedragskenmerken van zijn grote broer heeft: intelligentie, gezelligheid, vermogen om te gehoorzamen en levendigheid.

Het is het perfecte compromis tussen het gemakkelijke karakter van een grote hond en de praktische kant van een klein formaat. De vermindering van de accommodatie maakt het mogelijk hem te huisvesten zonder dat hij zich benauwd voelt en het is gemakkelijker om met hem mee te reizen.