Mijn hond braakt zijn kibbels! Waarvoor? Wat te doen?

Braken bij honden is een frequente reden voor veterinair overleg en wekt veel bezorgdheid onder eigenaren. Wanneer een hond zijn kibbels regelmatig verwerpt, is het essentieel om te begrijpen of het een eenvoudige spijsverteringsstoornissen is of het teken van een ernstiger gezondheidsprobleem. Braken is een afweermechanisme van het organisme, waardoor het mogelijk is om ongewenste stoffen te elimineren of een geïrriteerde maag te verlichten. Maar hij mag nooit worden getrivialiseerd, vooral wanneer hij zichzelf herhaalt.

In dit artikel zullen we de verschillende redenen analyseren waarom een ​​hond kan overgeven na het eten van zijn kibbels, hoe een verontrustend braken te onderscheiden van een eenvoudige regurgitat, en bovenal welke maatregelen moeten worden genomen om zijn dier te verlichten.

Differentiërende braken en regurgitatie

Voordat u de mogelijke oorzaken invoert, is het essentieel om twee verschillende fenomenen duidelijk te onderscheiden:

• Braken : Het komt overeen met een actieve verdrijving van het maaggehalte, voorafgegaan door misselijkheid, speeksel en soms buikbewegingen. De hond lijkt te ‘dwingen’ voordat hij zijn kibbels afwijst, soms al verteerd en gemengd met vloeistof of gal.
• Schurken : Het is een passieve en plotselinge verwijdering van niet -gegenereerd voedsel, vaak net na inname. Het is te wijten aan een mechanisch of functioneel probleem van de slokdarm, niet de maag.

Dit onderscheid is belangrijk omdat de oorzaken niet hetzelfde zijn. Als uw hond onmiddellijk zijn kroketten moeiteloos uitspuugt, is dit waarschijnlijk een regurgitatie. Als het integendeel het misselijk lijkt voordat het afwijst, spreken we over braken.

Voedsel veroorzaakt

Voedsel is de eerste verdachte wanneer een hond na het eten overgeeft. Verschillende scenario’s zijn mogelijk:

Inname te snel

Sommige honden overspoelen hun brokken zonder ze te kauwen. Deze neergeslagen inname leidt tot een massale aankomst van voedsel in de maag, die opgezwollen is en afwijzing veroorzaakt. Dit gebeurt vaak kort na de maaltijd.

Ongeschikte brokken

Een dieet te rijk aan vet, vezels of met slecht getolereerde ingrediënten kan de maag irriteren en braken veroorzaken. Sommige honden hebben een gevoelig spijsverteringssysteem en ondersteunen niet alle merken of alle reeksen brokken.

Intoleranties of allergieën

Net als mensen kunnen honden voedselintoleranties ontwikkelen (kip, rundvlees, enz.). Deze aandoeningen worden vaak gemanifesteerd door braken, diarree of zeer zelden jeukt.

Overtollig eten

Een hond die te veel eet in één take kan overgeven, vooral als zijn maag niet gewend is om grote volumes te ontvangen.

Spijsvertering oorzaken

Naast voedsel kunnen onderliggende spijsverteringsproblemen zijn uitgeven:

• Gastritis
  : Ontsteking van het slijmvlies van de maag, vaak veroorzaakt door een inname van irriterende stoffen (tafel blijft, gras, vreemd lichaam).
• Maagzweren : Minder frequent, maar pijnlijk en verantwoordelijk voor soms bloedig braken.
• Darmparasieten: ronde of gerechten kunnen spijsvertering irritatie en voedselreleases veroorzaken.
• Lever- of alvleesklierziekten : Deze organen nemen deel aan de spijsvertering; Leverstoornis of pancreatitis veroorzaakt vaak braken na de maaltijd.

Gedragsoorzaken

Soms zijn braken gekoppeld aan het gedrag van de hond in plaats van een puur medisch probleem:

• Angst of stress: een gestresste hond kan zijn voedsel te snel doorslikken of een meer fragiele maag hebben.
• Coprofagie of inname van afval: als de hond ongepaste objecten of voedingsmiddelen eet tijdens wandelingen of thuis, reageert zijn maag door ze af te wijzen.

Wanneer moet u zich zorgen maken?

Een hond kan af en toe overgeven zonder dat hij alarmerend is, bijvoorbeeld nadat hij zijn brokken te snel doorslikt. Sommige tekenen moeten echter waarschuwen:

• Braken herhaald meerdere keren per dag of gedurende meerdere dagen.
• Aanwezigheid van bloed in braaksel.
• Braken vergezeld van diarree, lethargie of verlies van eetlust.
• Pijnlijke buik, uitgestrekte of geslachte hond.
• Aanhoudend braken in een oudere, kwetsbaarder puppy of hond.

In deze gevallen is een veterinair overleg noodzakelijk om de oorzaak te identificeren en een behandeling vast te stellen.

Wat als mijn hond zijn brokken overbreekt?

Pas het eten aan

• Fractie -maaltijden: bied twee tot drie kleine maaltijden per dag aan in plaats van een enkele grote.
• Gebruik een anti-Grouton-kom: het dwingt de hond langzamer te eten.
• Verander brokken: geef de voorkeur aan een gemakkelijk verteerbaar bereik (aarzel niet om uw dierenarts om advies te vragen).

Levensgewoonten

• Vermijd het geven van vet of pittige tafel blijft.
• Laat de hond niet net na de maaltijd spelen of rennen.
• Controleer of het geen toegang heeft tot afval, giftige planten of objecten om te slikken.

Raadpleeg de dierenarts

Als het braken blijft bestaan, is een beoordeling essentieel: klinisch onderzoek, bloedtesten, buik echografie, zelfs endoscopie afhankelijk van de zaak. De behandeling hangt af van de oorzaak: ontwormers, anti-vaardigheden, maagverbanden, specifiek dieet of beheer van een chronische ziekte.

Kunnen we braken voorkomen die gerelateerd is aan kibbels?

Preventie is voornamelijk gebaseerd op een kwaliteitsdieet, op een geschikte manier gedistribueerd:

• Kies kibbels die overeenkomen met de leeftijd, grootte en gezondheidstoestand van de hond.
• Respecteer de aanbevolen doses om overgewicht en overgewicht te voorkomen.
• Associeer een goede levensstijl: regelmatige wandelingen, gebrek aan stress, toezicht op eetgedrag.

Bij honden die onderworpen zijn aan chronisch braken, kan de dierenarts een therapeutisch voedsel aanbevelen, ontworpen om zeer verteerbaar te zijn.

Om te concluderen, is een hond die zijn kibbels braakt niet noodzakelijk ziek, maar dit teken mag niet lichtvaardig worden opgevat. In sommige gevallen is het gewoon een maaltijd die te snel is ingeslikt of een kleine spijsverteringsgevoeligheid. Maar braken kan ook gastritis, voedselallergie, parasieten of meer ernstige ziekte onthullen. De eerste stap is daarom om zorgvuldig de frequentie, het uiterlijk van braaksel en het algemene gedrag van de hond te observeren. Een aanpassing van de voeding en de distributiemodus is soms voldoende om het probleem op te lossen. Aan de andere kant, als braken blijft bestaan ​​of vergezeld gaat van andere symptomen, is het advies van de dierenarts essentieel.

Door Juliette Garnodier – Dr Veterinary – Gepubliceerd op 07/10/2025