Menselijke medicijnen voor de gezondheid van honden: wees voorzichtig!

We zijn ons er niet altijd van bewust, maar toch is het zo een van de belangrijkste oorzaken van vergiftiging bij onze honden. Medicijnen voor mensen moeten met grote voorzichtigheid worden gebruikt bij huisdieren en alleen op advies van een dierenarts. Laten we eens kijken waarom en wat de risico’s zijn bij zelfmedicatie.

Geneesmiddelen voor mensen zijn niet geschikt voor dieren

Misschien heeft uw hond al last gehad van enkele kleine kwaaltjes en heeft u zich afgevraagd of u hem met menselijke medicijnen kunt behandelen. Deze producten zijn namelijk al heel vaak aanwezig in onze EHBO-koffers thuis, waardoor ze direct leverbaar zijn, soms goedkoper zijn dan diergeneeskundige producten, of zelfs vergoed worden door de Sociale Zekerheid. We raden deze actie echter niet aan: bepaalde medicijnen kunnen bij honden namelijk ernstige vergiftiging veroorzaken, wat kan leiden tot de dood van het dier.

Onder de medicijnen en moleculen die waarschijnlijk vergiftiging veroorzaken, omvatten we:

• paracetamol, gebruikt om pijn en koorts te verlichten;
• aspirine;
• ibuprofen, een ontstekingsremmer;
• tramadol, een pijnstiller;
• anxiolytica of antidepressiva;
• anticoagulantia;
• antihistaminica, deze medicijnen worden gebruikt om bepaalde allergieën te bestrijden;
• vitaminesupplementen;
• anticonceptiepillen (op kleinere schaal).

Vaak is het de dosering die gevaarlijk kan zijn voor onze dieren.. De medicijnen zijn namelijk bedoeld voor volwassenen en houden rekening met een bepaald gemiddeld gewicht. Zelfs door de dosis aan te passen aan het geschatte gewicht van het dier (en bijvoorbeeld te kiezen voor medicijnen gedoseerd voor kinderen), hun metabolisme zal niet noodzakelijkerwijs reageren zoals het onze en kan moeite hebben met het elimineren van bepaalde moleculen. Honden hebben bijvoorbeeld heel weinig enzymen om paracetamol af te breken. Dit actieve ingrediënt blijft daardoor in het lichaam en kan ongewenste bijwerkingen veroorzaken door de lever, nieren, darmen of het bloedsysteem aan te tasten. Anxiolytica of antidepressiva kunnen op hun beurt een daling van de bloeddruk, trillingen of zelfs convulsies veroorzaken.

Houd er naast zelfmedicatie ook rekening mee dat medicijnen voor mensen niet toegankelijk mogen blijven voor huisdieren, die ze per ongeluk zouden kunnen consumeren.. Zorg ervoor dat u de dozen goed sluit en bewaar ze op een ontoegankelijke plaats, zoals een kast, kast of lade.

Wanneer kan ik mijn hond medicijnen voor mensen geven?

Het antwoord op deze vraag is eenvoudig: alleen als u voor het betreffende dier een recept van een dierenarts heeft gekregen.

Houd er rekening mee dat als een dierenarts u heeft bevestigd dat u een bepaald medicijn aan uw hond kunt geven, deze validatie niet noodzakelijkerwijs geldig is voor een ander dier, ook al is het van dezelfde soort. Dit zal afhangen van vele factoren die alleen een zorgverlener kan inschatten: gewicht, leeftijd, ras, fysieke conditie, mogelijke ziekten, context, enz.

Laten we niet vergeten dat de diergeneeskunde zich steeds verder ontwikkelt. Er bestaan ​​nu veel medicijnen die uitsluitend bedoeld zijn voor huisdieren en die daarom beter zijn aangepast aan hun stofwisseling, om talrijke pathologieën te behandelen. Het zijn daarom vaak deze medicijnen die de voorkeur zullen krijgen, en niet medicijnen die voor mensen zijn gemaakt.

En bij een oppervlakkig letsel?

Het is niet ongebruikelijk dat onze honden tijdens hun leven kleine verwondingen oplopen: krassen, snijwonden, brandwonden, de aanwezigheid van een vreemd lichaam… zoveel kleine kwaaltjes waaraan onze dieren kunnen worden blootgesteld. Hun poten, die voortdurend in contact zijn met de grond, behoren tot de meest gevoelige gebieden. In dit geval zal de reflex zijn om de wond te willen desinfecteren om infectie en mogelijke complicaties te voorkomen.

Kunnen we dus producten gebruiken die oorspronkelijk voor de mens bedoeld zijn? Milde ontsmettingsmiddelen kunnen inderdaad worden gebruikt om de kleine zweren van een hond te reinigen.zoals verdund chloorhexidine of betadine. Het is belangrijk om jezelf te beperken tot bepaalde producten die niet potentieel giftig zijn als ze worden ingenomen, omdat honden gemakkelijk hun wonden kunnen gaan likken om zichzelf te verlichten. Desinfectiemiddelen op alcoholbasis moeten daarom worden vermeden. Bovendien prikt dit type ontsmettingsmiddel in de wond en kan het agressieve of paniekreacties bij het dier veroorzaken.

Voor het reinigen van slijmvliezen, zoals de ogen en oren, kunt u ook fysiologisch serum gebruiken.

De risico’s van vergiftiging

Als u per ongeluk een medicijn voor menselijk gebruik aan uw hond heeft gegeven of als uw hond dit per ongeluk heeft genuttigd, adviseren wij u dat te doen Neem zo snel mogelijk contact op met een dierenarts of een antigifcentrum. Hoe eerder het dier wordt behandeld, hoe groter de kans op herstel.

Symptomen van vergiftiging verschijnen binnen een paar uur na inname. In dit geval merkt u mogelijk het volgende:

• hypersalivatie;
• overmatige dorst;
• gevoelige buik (de hond kreunt of weigert aangeraakt te worden in dit gebied);
• braken;
• diarree;
• trillingen;
• desoriëntatie;
• verlies van eetlust;
• ademhalingsmoeilijkheden (vooral hijgen);
• een verhoging van de hartslag;
• koorts (temperatuur boven 39°C);
• een verandering in de kleur van de slijmvliezen;
• verwijding van de pupillen.

Probeer nooit zelf het dier te laten braken (ook al staan ​​er veel “grootmoeders recepten” op internet). Alleen een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan de situatie beheersen. De diergeneeskundige behandeling die bij vergiftiging aan de hond zal worden toegepast, zal variëren afhankelijk van het molecuul in kwestie, de geconsumeerde dosis en het tijdstip van inname (recent, enkele uren geleden, enz.). Dit kan de toediening van vitamine K, actieve kool, maagspoeling, het inbrengen van een infuus, enz. omvatten. De vitale prognose kan zeer variabel zijn.

Kunnen we kruidengeneeskunde gebruiken bij een hond?

Fytotherapie kan worden gebruikt als aanvulling op de conventionele geneeskunde, zowel ter preventie als ter verlichting van bepaalde kleine kwalen.. Het maakt het mogelijk om aandoeningen te behandelen met behulp van planten, hun natuurlijke extracten en hun actieve ingrediënten. Hoewel ze natuurlijk zijn en vaak als minder krachtig worden gepresenteerd, moeten deze producten echter ook met voorzichtigheid worden gebruikt. Geef ook hier altijd de voorkeur aan producten die speciaal voor dieren bedoeld zijn en niet voor mensen. We raden u ook aan om advies in te winnen bij een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, zodat u er ook zeker van kunt zijn welke dosering u moet volgen (hoeveelheid, duur).

Wat betreft ontstekingsremmers kun je bijvoorbeeld terecht bij producten op basis van arnica, aloë vera, harpagophytum of zelfs kurkuma.

In de context van aromatherapie is het gebruikelijk om etherische oliën te gebruiken, deze vloeistoffen worden verkregen na destillatie van een plant met waterdamp of door koude persing. Bij honden worden essentiële olie van lavendel (vanwege de verzachtende, genezende en parasietafstotende eigenschappen), etherische olie van theeboom (antibacterieel en antiseptisch) of zelfs essentiële olie van kamille (ontstekingsremmend en verzachtend) gebruikt. Essentiële oliën die rijk zijn aan fenolen of ketonen brengen daarentegen een risico op toxiciteit met zich mee, zoals de essentiële olie van oregano, rozemarijn, kruidnagel, pepermunt of tijm. Ze mogen daarom niet worden gebruikt.

Bepaalde toepassingen zijn ook gecontra-indiceerd:

• puur direct op de huid, vacht of slijmvliezen (ze moeten vooraf worden verdund in plantaardige olie of aloë vera-gel);
• mondeling;
• puur door inademing;
• bij een puppy, een drachtig of zogend vrouwtje.

Kies voor 100% pure essentiële oliën, bij voorkeur afkomstig uit de biologische landbouw. En Aarzel nooit om advies in te winnen bij een specialist: de gezondheid van uw dier staat op het spel.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 25-08-2024