Mag ik zwerfkatten voeren?

Als er een fenomeen is dat tegenwoordig in veel gebieden in Frankrijk voorkomt, dan is het wel de ontmoeting met zwerfkatten. Ze zwerven door de straten en vallen openbare plaatsen aan op zoek naar een snack. Bittere observatie: ze zijn vaak uitgemergeld, hun vacht heeft zijn glans verloren en sporen van gevechten bedekken hun lichaam. Over het algemeen laten deze ontmoetingen kattenliefhebbers niet onverschillig. Bezorgd over het welzijn van deze beesten, geven veel mensen ze wat te eten. Een natuurlijk gebaar, dat echter ernstige gevolgen kan hebben. Maar wat zegt de regelgeving? Mag je een zwerfkat voeren?

Zwerfkatten of vrije katten: hoe zie je het verschil?

Bij een rondzwervende kat is het belangrijk om te proberen erachter te komen of het een vrije kat of een zwerfkat betreft, omdat de regelgeving dan anders is. Maar we geven toe dat het op het eerste gezicht niet gemakkelijk is.

Als we verwijzen naar de teksten van de SPA (Protective Society of Animals), komt de term ‘vrije kat’ overeen met katten zonder eigenaar of zonder houder, die in groepen op openbare plaatsen leven. Ze zijn gemarkeerd met een tatoeage in de oren. Als er geen tatoeage zichtbaar is, is de kat mogelijk gechipt. Criteria die vaak op het eerste gezicht moeilijk te herkennen zijn als de kat rondloopt. De meest zekere oplossing is om hem naar de dierenarts, een asiel of een gespecialiseerde vereniging te brengen om te bepalen of de kat gechipt of getatoeëerd is. Bovendien beschikken sommige politiebureaus en rijkswachters over de benodigde uitrusting om dit soort operaties uit te voeren.

De aanwezigheid van een tatoeage of een microchip toont aan dat de kat is geïdentificeerd, waardoor hij de status van vrije kat krijgt, ongeacht of hij verwilderd of halfwild is geworden. Deze identificatie gaat gepaard met de sterilisatie van de kat. Sterilisatie is inderdaad het meest humane middel in de strijd tegen de verspreiding van zwerfkatten. Met deze status kan de kat profiteren van voeding, het installeren van schuilplaatsen en gezondheidsmonitoring.

Aan de andere kant, als de kat niet gechipt of getatoeëerd is, krijgt hij de status van “zwerfkat”. Daarom wordt het als schadelijk beschouwd. Helaas neemt het aantal dieren in deze categorie jaar na jaar aanzienlijk toe. Volgens een onderzoek van de Brigitte Bardot Foundation telde Frankrijk in 2021 ongeveer 11 miljoen zwerfkatten.

In sommige steden, zoals bijvoorbeeld Le Mans, is de stadscode duidelijk. Hij herinnert zich dat elke ongeïdentificeerde kat die meer dan 200 meter van woonwijken wordt aangetroffen, als zwervend kan worden beschouwd. In dezelfde categorie classificeren we katten die meer dan 1.000 meter van de woning van hun baasje rondhangen, zonder dat ze onder direct toezicht van laatstgenoemde staan. Dezelfde etiquette geldt voor elke kat die in beslag wordt genomen op de openbare weg of op het terrein van anderen waarvan de eigenaar onbekend blijft.

Wat moet je weten over het voeren van zwerfkatten?

Wettelijke bepalingen

Verschillende paragrafen van de wetgeving behandelen dit netelige onderwerp, zoals bijvoorbeeld artikel 120 van de departementale gezondheidsvoorschriften, dat aangeeft dat het “het is verboden om voedsel achter te laten op alle openbare plaatsen, inclusief in de gemeenschappelijke ruimtes van gebouwen, privéwegen en binnenplaatsen, met het risico de buurt te verstoren, om zwerfdieren aan te trekken… vooral katten…“. Deze bepaling gaat gepaard met een boete van maximaal 450 euro, zoals voorzien in artikel 131-13 van het Wetboek van Strafrecht bij overtreding.

In een heel ander geval verbiedt artikel L214-3 van de Rural and Maritime Fisheries Code (CPMR) elke mishandeling van dieren, ongeacht of ze gedomesticeerd of wild zijn, getemd of in gevangenschap. Het lezen van dit artikel impliceert dat het verboden is om dieren voedsel, water of verzorging te onthouden in geval van ziekte of letsel. Wat dit soort mishandeling betreft, spreekt het artikel inderdaad van passieve wreedheid, omdat deze houding het leven van het dier schaadt. Bovendien voorziet deze wetsbepaling in een boete van 750 euro bij niet-naleving van de teksten.

De toepassing van de teksten

Over het algemeen beschermt de regelgeving rondzwervende katten, op dezelfde manier als huisdieren. Er is echter één voorwaarde waarmee absoluut rekening moet worden gehouden: de kat moet geïdentificeerd zijn en dus vrij. Aan de andere kant verbiedt het het voeren van niet-gesteriliseerde zwerfkatten. Dit is in lijn met een bepaling die op 1 januari 2015 van kracht is geworden. Deze tekst benadrukt dat zwerfkatten moeten worden gesteriliseerd en geïdentificeerd, en vervolgens moeten worden vrijgelaten op de plaats waar ze zijn gevangen.

Artikel L211-27 van de Rural and Maritime Fisheries Code, gewijzigd bij verordening nr. 2010-18 van 7 januari 2010, benadrukt dat deze verantwoordelijkheid bij de burgemeester ligt.

Er staat: “De burgemeester kan bij besluit, op eigen initiatief of op verzoek van een dierenbeschermingsvereniging, ongeïdentificeerde katten, zonder eigenaar of zonder verzorgers, die in groepen op openbare plaatsen in de gemeente leven, laten vangen, teneinde hun sterilisatie uit te voeren. en hun identificatie overeenkomstig artikel L 212-10. Deze identificatie dient op naam van de gemeente of genoemde vereniging te worden gesteld.

Als hoofd van de gemeentepolitie en de plattelandspolitie is de burgemeester verplicht alle noodzakelijke maatregelen te nemen in de strijd tegen het ronddwalen van dieren, in het bijzonder katten, op zijn grondgebied. Bovendien kan de vangst van zwerfkatten worden geïnitieerd door gemeenschappen of dierenbeschermingsverenigingen en moet de identificatie ervan worden uitgevoerd op naam van de gemeente of genoemde verenigingen. Dit initiatief blijft de beste oplossing tegen euthanasie die vaak voorkomt als katten in groepen naar de ponden worden gebracht. Dit impliceert echter dat de burgemeester zich moet verantwoorden bij weigering om acties ter bestrijding van zwervende dieren uit te voeren.

Hulp bij gemeentelijke betrokkenheid

Je moet weten dat sinds september 2013 de Stichting 30 miljoen vrienden is opgericht een conventie wiens doel het is om haar actie af te stemmen op de gemeenten en die tot doel heeft de populaties zwerfkatten zonder eigenaar onder controle te houden. De Stichting steunt de gemeenten en vergoedt een deel van de kosten van sterilisatie en identificatie van katten, die vervolgens op haar naam worden geïdentificeerd.

Het gemeentehuis verplicht zich vervolgens tot het vangen, steriliseren en identificeren van zwerfkatten die ronddwalen, zonder eigenaar of houder. De burgemeester moet zich dus kunnen verantwoorden bij een weigering om een ​​sterilisatieprogramma uit te voeren en kan niet weigeren daaraan deel te nemen zonder geldige reden.

De voor- en nadelen van het voeren van zwerfkatten

U moet weten dat het voeren van vrije katten aan een beperking is gebonden: het mag in geen geval de oorzaak zijn van overlast die tot buurtproblemen kan leiden. In werkelijkheid voorkomt het voeren van gratis katten dat ze eindigen met gestripte vuilnisbakken. Tegelijkertijd verkleint dit aanzienlijk het risico dat laatstgenoemden in huizen binnendringen op zoek naar voedsel. Deze praktijk biedt nog een waardevol voordeel, omdat het de gezondheidsrisico’s vermindert. Ondervoede dieren zijn namelijk vatbaarder voor het melden en verspreiden van ziekten. Bovendien stelt deze praktijk de beschermers van de dierenzaak in staat om vrije katten te voeden en in de gezondheidsbehoeften te voorzien, en zelfs om schuilplaatsen voor deze kleine katachtigen te bouwen en te installeren. Gebaren die de socialisatie van dieren met mensen bevorderen die hen voedsel brengen.

Het voeren van zwerfkatten is daarentegen schadelijk voor de dieren zelf en voor de gemeenschappen. Dit verhoogt de voortplanting en proliferatie van niet-gesteriliseerde katten, onhygiënische omstandigheden, de verspreiding van ziekten, gevechten en mogelijk de euthanasie van kattenkolonies die in sommige ponden worden beoefend.

Kortom, voordat u een zwerfkat in uw huis of op een openbare plaats voert, moet u er eerst voor zorgen dat deze door de bevoegde diensten is geïdentificeerd. Om dit te doen, breng hem naar een dierenarts. Als hij geïdentificeerd wordt, kan hij contact opnemen met zijn meester. Het moet niettemin bekend zijn dat, volgens de gepresenteerde cijfers, slechts 6% van de geïdentificeerde katten door hun baas wordt teruggevonden… Een zeer bittere observatie die deze huisdieren vervolgens in het goede humeur plaatst van de liefdadigheidszielen die ze ontmoeten.