Kunnen we praten over intelligentie bij honden?

De intelligentie van een individu moet worden gemeten door rekening te houden met gegevens die specifiek zijn voor zijn of haar toestand. De hond heeft een vorm van intelligentie die bij voorkeur cognitie wordt genoemd. Dit kan verschillende vormen aannemen. Dit is de reden waarom de hond zijn baas voortdurend verbaast. Of het nu een hond van een klein ras is of een hond van een groot ras, hij kan te allen tijde de omvang van zijn capaciteiten laten zien. Laten we eens kijken naar elk van zijn disposities: taalkundig, emotioneel, ruimtelijk, lichamelijk en zelfs logisch-wiskundig.

Hoe intelligentie bij dieren definiëren?

Intelligentie bij honden of welk ander dier dan ook kan worden gedefinieerd door de snelheid waarmee ze een oplossing voor een probleem vinden – om zich aan te passen of om te overleven. Een aantal experimenten hebben het mogelijk gemaakt om het intelligente gedrag van verschillende dieren te meten, maar niet hun intelligentie, aangezien dit laatste begrip abstract en niet meetbaar is.

Na deze waarnemingen, en op basis van de verkregen resultaten, was het dus mogelijk om te bepalen of een dier, een ras of een soort “redelijk intelligent” is. Tegenwoordig gebruiken we een betere term om dierlijke intelligentie aan te duiden. Het gaat over cognitie. Deze naam lijkt inderdaad nauwkeuriger in de mate dat hij de notie van intuïtie, instinct of zelfs ervaring uitdrukt die de mentale capaciteiten van dieren kan verklaren.

Een dier kan zich mogelijk aanpassen aan bepaalde situaties en aan een bepaalde omgeving, alleen of in een groep, afhankelijk van de soort, dankzij een vorm van leren die verband houdt met sociale organisatie. Gedurende zijn hele leven leert elk dier door een opeenvolging van ervaringen.

Sommige voorbeelden zijn opvallend, zoals het geval is van bijen en mieren waarvan de feilloze organisatie bekend is. Sommige vogels weten hoe ze het voedsel dat ze verborgen hebben moeten terughalen voordat het bederft. Dit suggereert dat ze niet alleen de herinnering aan de plek hebben, maar ook een bepaald besef van tijd. Ratten, walvisachtigen en chimpansees vertonen gedrag dat van elkaar verschilt, maar dat erop kan wijzen dat ze over het vermogen tot redeneren beschikken. Kunnen we daarom spreken van intelligentie? In ieder geval zijn dit bewezen cognitieve vaardigheden.

De verschillende vormen van hondenintelligentie

De hond kan verschillende dingen leren door gewenning of zelfs door conditionering. Hij begrijpt woorden, sommige behoorlijk fenomenale exemplaren kennen er tussen de 100 en 200. Hij ontvangt gemakkelijk de informatie die we hem willen doorgeven. Hij onthoudt ze en heeft het vermogen ze te gebruiken wanneer hij met een probleem wordt geconfronteerd, dat hij vervolgens kan oplossen met behulp van informatie die hij in zijn geheugen heeft opgeslagen. Afhankelijk van de omstandigheid vindt hij daarom een ​​oplossing om zich aan te passen aan een situatie.

De taalkundige intelligentie van de hond verwijst naar het vermogen van het dier om te begrijpen:

• Genuanceerde geluiden,
• Woorden, ongeacht of ze afzonderlijk worden gesproken of in een zin worden ingevoegd,
• intonaties.

Door met zijn hond te communiceren en er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat hij zoveel mogelijk woorden of uitdrukkingen begrijpt, en zodat hij nog meer geluiden en tonen herkent, kan de eigenaar dagelijks de taalkundige intelligentie van zijn kleine metgezel trainen.

Emotionele intelligentie en sociale intelligentie: de eerste is bij honden niet ontwikkeld met betrekking tot de analyse en het begrip van hun eigen emoties, noch zelfs hun controle, verre van dat. De sociale intelligentie van een hond is echter meetbaar. Hij is in feite zeer ontvankelijk voor de emoties die jegens hem worden gevoeld door zijn meester en andere mensen die deel uitmaken van zijn omgeving, door zijn leeftijdsgenoten en zelfs door dieren die niet tot zijn soort behoren. We weten ook dat honden bepaalde uitdrukkingen op iemands gezicht kunnen detecteren. Dit zijn in wezen micro-expressies van het gezicht die de emoties en de stemming van een kind, een vrouw of een man verraden.

Ruimtelijke intelligentie: de hond weet zijn weg te vinden in een ruimte die hij mentaal kan representeren. Hij kan in deze ruimte gemakkelijk alleen van het ene punt naar het andere gaan, ook al gebruikt hij niet altijd dezelfde route.

Lichamelijke intelligentie: de hond is zich volledig bewust van zijn lichaam en beschikt over alle fysieke kwaliteiten om het te gebruiken. Behendigheidscursussen zijn een goede oplossing voor het ontwikkelen van de lichamelijk-kinesthetische intelligentie van een hond.

De hond beschikt ook over een vorm van logisch-wiskundige intelligentie. Om dit punt te illustreren is het beste voorbeeld dat van een hond die haar nestje puppy’s in de gaten houdt en onvermoeibaar op zoek gaat naar de nakomelingen die een beetje van de anderen zijn afgedwaald. Ze lijkt altijd te weten hoeveel pups ze heeft en weet precies of er 1 ontbreekt. Elke dag bewijst de hond onder andere omstandigheden dat hij over een vorm van logisch-wiskundige intelligentie beschikt. Spelen kan helpen dit vermogen te ontwikkelen.