Kun je samen met je kat begraven worden? Wat zegt de wet?

Het is een onderwerp waar we niet per se graag over nadenken, maar dat toch bij het leven hoort: overlijden van uw huisdier. Sommige eigenaren spreken de wens uit om zelfs bij overlijden aan hun zijde te kunnen blijven. Laten we kijken of dit mogelijk is, wat de verschillende opties zijn en hoe we deze pijnlijke gebeurtenis het beste kunnen aanpakken.

Begraven worden met je dier is momenteel illegaal in Frankrijk

Momenteel is het in Frankrijk verboden om naast uw huisdier begraven te worden. Begraafplaatsen zijn in feite gereserveerd voor mensen, in overeenstemming met het idee van de waardigheid van de doden, dat een onderscheid oplegt tussen onze rustplaatsen en die van dieren. En dit, ook al lijkt dit concept absurd voor veel diereneigenaren, die aan hen gehecht zijn als echte leden van hun familie.

Het zou sinds de “Félix-jurisprudentie” van 1959 zijn geweest dat dit verbod zou zijn ingevoerd. De eigenaren van de hond Félix wilden dat hun dier na zijn overlijden in de grafkelder zou kunnen uitrusten. Zij vroegen daarom toestemming aan de burgemeester van hun gemeente in Gironde, die dit mondeling aanvaardde. Maar de bewoners zouden op de hoogte zijn geweest van deze begrafenis en de zaak zou in de publiciteit zijn gebracht, tot het punt dat de burgemeester uiteindelijk zijn toestemming schriftelijk introk en vervolgens om de opgraving van de hond verzocht. De zaak ging terug naar de Raad van State, die een paar jaar later, in 1963, een besluit nam door het begrip respect voor de doden te definiëren. Sindsdien wordt het begraven van een huisdier samen met de eigenaar als illegaal beschouwd.

Andere landen staan ​​echter het begraven van een kat (of hond) samen met zijn mens toe.zoals Engeland waar speciale begraafplaatsen zijn, Duitsland of bepaalde kantons van Zwitserland.

In ons land vragen sommige mensen echter nog steeds dat de as van hun dier op hun grafmonument wordt geplaatst, of bij hen op het moment van begrafenis, ook al is dit illegaal. Sommige stemmen leggen zelfs uit dat, aangezien de wet toestaat dat voorwerpen naast een stoffelijk overschot worden geplaatst, het heel goed mogelijk is om een ​​urn met de as van je dier te plaatsen.

Maar regelgeving lijkt te veranderen. Sinds 2022 zijn er wetsvoorstellen ingediend die vereisen dat familieleden van de overledene de as van een huisdier legaal in de kist van de overleden eigenaar moeten kunnen plaatsen. Als er over wordt gestemd, kunnen ze dus leiden tot de legalisatie van het begraven worden met de as van uw katom de laatste wensen van bepaalde eigenaars te respecteren.

Een mogelijke uitzondering

Begraven worden naast uw kat zou slechts in één geval mogelijk zijn: als u privé-eigendom op het platteland heeft waar u zelf begraven wilt worden, aangezien dit de wettelijke afstanden respecteert (d.w.z. meer dan 35 meter van de muren van een stad, dorp of stad).

In dit geval kunt u absoluut naast uw kat begraven worden, maar dit geval blijft uiteraard zeldzaam gezien de noodzakelijke omstandigheden.

De verschillende mogelijke opties als uw kat overlijdt

Als uw dier helaas is overleden, zijn er verschillende mogelijkheden om het stoffelijk overschot te beheren.. De keuze wordt gemaakt op basis van uw wensen en uw budget.

1. Collectieve crematie. Er worden meerdere dieren samen gecremeerd, meestal in groepen van 4 of 5 (afhankelijk van de grootte). In dit geval is het niet mogelijk om de as van de kat te recupereren. Ze worden verspreid op een besloten plek, vaak in het bezit van het crematorium. Dit is de minst dure optie.
2. Individuele crematie. Hiermee kan de as van de kat na crematie worden teruggewonnen. Bij particuliere crematie is het mogelijk aanwezig te zijn bij de crematie van het lichaam van het dier. De as kan vervolgens worden uitgestrooid in een herdenkingstuin, een plek die soms wordt aangeboden door crematiecentra. Je kunt ze ook mee naar huis nemen voor toekomstige verspreiding in de tuin of op een plek midden in de natuur (uitgezonderd openbare wegen, openbare parken en akkers).
3. Begrafenis op een dierenbegraafplaats. Het bestaat erin uw kat te laten begraven op een begraafplaats voor dieren, die dan een plaats van contemplatie wordt. Er zijn er iets meer dan twintig in Frankrijk, beheerd door verenigingen of particuliere bedrijven. Net als menselijke begraafplaatsen hebben ze gewelven, gedenkplaten en een herdenkingstuin.
4. Taxidermie of naturalisatie. Het bestaat uit het laten opvullen van uw kat. Dit is een nogal marginale praktijk, voor grotere budgetten, en waarvoor u een professional moet vinden die voor uw huisdier wil zorgen.

Sinds 2016 lijkt het niet meer mogelijk om een ​​huisdier op privéterrein te begraven, ook al weegt het minder dan 40 kg zoals in het geval van een kat. Zelf het lijk van een dier begraven, zelfs een klein dier, is in feite geen optie die vermeld staat op de website service-public.fr, wat duidelijk aangeeft dat dit wel het geval is. “Het is verboden om zelf een dier te begraven, zeker niet in je tuin “. Voorheen was het mogelijk stoffelijke resten van minder dan 40 kg thuis te begraven, met inachtneming van bepaalde specifieke hygiëneregels: gat gegraven op meer dan 35 meter van elke woning of waterpunt, lichaam bedekt met ongebluste kalk, lichaam bedekt met minstens 1 meter 20 van aarde.

Bedenk natuurlijk dat het verboden is om de overblijfselen van een dier in een vuilnisbak, een riool of op een andere plaats te gooien. Dit kan worden bestraft met een boete van maximaal € 3.750.

Concreet dient u na het overlijden van uw kat contact op te nemen met uw dierenarts of een dierenuitvaartonderneming. Vergeet ook niet om zijn overlijden aan te geven in het Identificatiedossier van Binnenlandse Carnivoren (I-Cad).

Rouwen om het verlies van uw huisdier

De dood van uw huisdier is onvermijdelijk een moeilijk moment.. Of hij nu abrupt of onverwacht vertrekt, hij zal een periode van rouw dient als genezingsproces. Bij rouw is het gebruikelijk om te bedenken dat we verschillende fasen doorlopen:

• de schok, de verbazing;
• ontkenning, vlucht;
• woede ;
• onderhandelen;
• verdriet, depressie;
• aanvaarding;
• wederopbouw.

Dit zijn uiteraard niet noodzakelijkerwijs verplichte passages en de volgorde kan volledig veranderen, afhankelijk van de persoon.

Om gemakkelijker door deze fase heen te komen, is het mogelijk een paar gebaren toe te passen die kunnen helpen.

1. Organiseer een afscheidsritueel. Het kan alleen maar bestaan ​​uit het zeggen van een paar woorden, of zelfs het aansteken van een kaars, het planten van een boom, tekenen of schrijven. Het is een poëtische manier om afscheid te nemen van je kat en hulde aan hem te brengen.
2. Praten over. De pijn van het verlies van een huisdier wordt niet altijd goed begrepen. Maar dat betekent niet dat u uw verdriet niet moet uiten. Aarzel niet om indien nodig een beroep te doen op een therapeut. Er zijn ook sites waarop het mogelijk is om een ​​eerbetoon achter te laten, zoals die van de stichting 30 Million Friends: “Ter nagedachtenis aan mijn vriend”.
3. Geef jezelf de tijd. Rouwen is een persoonlijk proces, dat varieert afhankelijk van de individuen, de betrokken dieren en de banden die hen met elkaar verbonden. Wees dus lief voor jezelf en geef jezelf de tijd die je nodig hebt, zonder je schuldig te voelen omdat je niet “snel genoeg” beter wordt.
4. Herschik de ruimte wanneer u er klaar voor bent. Om vooruit te komen is het belangrijk om de plek terug te winnen. Het gaat er niet om impulsief alles weg te gooien wat je aan je overleden kat doet denken, maar om misschien maar één of twee voorwerpen als souvenir te bewaren (halsband, speeltje, foto, enz.).

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 01/07/2024