Krill, een schaaldier dat lijkt op een kleine garnaal, favoriete voedsel van walvissen

Ondanks hun vorm die doet denken aan garnalen, kleine schaaldieren van de orde Euphausiacea zogenaamde “krills” zijn dat niet. Krill is een dier dat om vele redenen fascineert, waarvan we de belangrijkste hier bespreken.

Wat is ‘krill’ precies?

“Krill” is een term van Noorse oorsprong die “kleine jongen” betekent, synoniem met “kleine vis”. Er is niet één soort maar 85 soorten schaaldieren. Dit dier blijft echter grotendeels onbekend. Meganyctiphanes norvegica aanwezig in het Noordpoolgebied, en deEuphausia superba, aanwezig in Antarctica zijn de twee bekendste soorten.

Krill is een van de grootste eiwitbronnen ter wereld. Afhankelijk van de soort is hij tussen de 6 en 10 cm lang en wordt hij tussen de 5 en 7 jaar oud. Het exoskelet, doorschijnend, onthult de interne organen. Hoewel ze op garnalen lijken, hebben de poten van krill geen klauwen.

Krill is een alleseter en past zijn dieet aan op basis van wat hij in zijn omgeving aantreft, die met name varieert naargelang het seizoen. In de zomer vindt hij fytoplankton en in de winter voedt hij zich met zoöplankton-eieren, larven en detritus.

Lange tijd werd aangenomen dat krill niet boven het zeeoppervlak leefde. In 2008 onthulde onderwateronderzoek met een Britse ROV (Remote Operated Vehicle) echter de aanwezigheid van Antarctische krill (Euphausia superba) op 3.000 meter diepte, op zoek naar voedsel. Krill moet constant met hun poten zwaaien om hun diepte te behouden, wat een zeer hoog energieverbruik is.

‘S Nachts straalt de krill een bijzonder licht uit, dankzij verschillende organen die over zijn lichaam zijn verdeeld: in de buurt van de ogen, op de tweede en zevende poot en op het borstbeen. Het uitgestraalde licht is geel en groen van kleur en duurt twee tot drie seconden. Zijn rol in het leven van krill is nog niet volledig begrepen. De hypothesen neigen naar een rol gerelateerd aan reproductie.

Krill is het favoriete schaaldier van walvissen

Ongetwijfeld fascineert krill vooral omdat zijn lot verbonden is met dat van het grootste landdier. Inderdaad, dit kleine schaaldier van enkele centimeters lang is het hoofdvoedsel van walvissen. Vleesetende, een volwassen walvis moet elk jaar 730 ton voedsel absorberen, bestaande uit krill en plankton. Er zijn dus veel schelpdieren nodig om zo’n trek te stillen! Maar dit dier is voorlopig nog lang niet in gevaar.

Deze schaaldier is inderdaad in zeer grote aantallen aanwezig: hij leeft in zwermen van enkele duizenden exemplaren per kubieke meter. De banken kunnen zich soms uitstrekken over bijna 450 km² voor een geschat gewicht van 2 miljoen ton. Het geheim van deze grote populatie? Een ongelooflijk snelle vermenigvuldiging in de zomer gekoppeld aan een zo hoge concentratie krill dat de zee een roodbruine tint krijgt. De voortplanting begint pas op de leeftijd van 2 en een half jaar. Het vrouwtje laat haar eieren los van het late voorjaar tot het midden van de zomer. Telkens zinken tussen de 100 en 8.000 eieren naar de bodem van de zee, en dit tot 7 keer, enkel wanneer de temperatuuromstandigheden optimaal zijn. Na het uitkomen komen de larven naar de oppervlakte.

Krill is ook een zeer aanwezig voedsel in het dieet van flamingo’s. Het is de kleurstof die het bevat, astaxanthine, die ook werkt als een antioxidant, die de veren van Phoenicopteridae kleurt.

De walvis filtert het zeewater om aan zijn rantsoen krill te komen

De walvissen lokaliseren eerst scholen krill of plankton en gaan dan verder, met open mond, het water en de inhoud ervan opzuigend. Dan vertragen ze, sluiten hun mond en laten het water ontsnappen terwijl ze de krill en plankton in hun mond houden. Als het filteren klaar is, slikken ze ze door.

De zogenaamde “echte” walvissen vormen de onderorde Mysticetes. Hun kenmerk is dat ze geen tanden hebben maar balein. Dit zijn hoornbladen, gemaakt van keratine, die de monden van walvisachtigen bekleden. Tussen elk blad zitten borstelharen, die een soort verticaal rooster vormen dat als een filter fungeert. Kalveren die zich uitsluitend voeden met moedermelk hebben bij de geboorte geen balein of zijn erg klein. Dan groeien ze langzaam. Het is tussen 6 en 12 maanden, afhankelijk van de soort, dat ze operationeel worden.

De rol van krill in de balans van de planeet

Krill speelt een essentiële rol bij het zuiveren van de atmosfeer door het fenomeen dat bekend staat als de “biologische pomp”. Het fytoplankton waarmee het zich in de zomer voedt, legt koolstofdioxide vast uit de atmosfeer. Na vertering produceert het krill uitwerpselen die 2.000 tot 4.000 meter diep zinken. Ze bevatten de koolstof die gedurende zeer lange perioden in de orde van grootte van duizend jaar in de zeebodem is opgeslagen.

Omgekeerd concentreert het helaas giftige verontreinigende stoffen en zware metalen zoals kwik of lood.

Bedreiging voor krill

Natuurlijk zijn niet alleen walvissen en andere dieren zoals zeehonden en pinguïns geïnteresseerd in krill. De mens heeft ook snel een belangrijke hulpbron geïdentificeerd: hij gebruikt het als voedsel voor veel kweekvissen. De Japanners, Filippino’s en Russen consumeren het. Krillolie wordt ook in capsules verwerkt om premenstruele syndromen te verlichten.

Tot 2010 beperkten extreem zware navigatieomstandigheden, samen met hoge bedrijfskosten, de visserij echter. Maar de technische vooruitgang heeft het mogelijk gemaakt om verliezen te verminderen en de eetlust te versterken. Noorwegen is ’s werelds grootste krillvisserijland geworden, wat bijdraagt ​​aan een onevenwichtigheid in de Antarctische ecosystemen.