Kreeft, eenzame schaaldier met grote klauwen

Fotocredit: Ranko

Of Amerikaans Of Europeseonderscheidt de kreeft zich door een paar onevenredig grote klauwen die zowel verpletteren als snijden. Dit artikel dompelt ons onder in de koude wateren van de planeet, die zo gewaardeerd worden door deze grote schaaldier. Laten we een eenzaam dier leren kennen, dat de bijzonderheden heeft dat het gedurende zijn hele leven ruit en in staat is zijn leven te regenereren verloren benen.

Wat voor soort dier is de kreeft?

De kreeft is een schaaldier (hij heeft een harde schaal) tienpotige (hij heeft 10 poten). De soort Homarus
begrijpen 2 soorten :

• Kreeft Amerikaans (Homarus americanus) wordt ook wel Canadese kreeft genoemd, waarbij Canada de grootste exporteur is. Het is de meest voorkomende soort ter wereld en heeft een blauwgroene tot roodbruine kleur. De Amerikaanse kreeft is groter dan zijn Europese tegenhanger en heeft een gemiddeld gewicht van 3 kilo en een lengte van 50 cm. Het record staat op bijna 20 kilo;
• Kreeft Europese (Homarus gammarus) wordt ook wel blauwe kreeft of Bretonse kreeft genoemd (zeldzamer en alleen in Frankrijk). Deze schaaldier heeft een blauwachtige, vaak donkere schaal, met witte punten van de poten en oranje antennes. Hij weegt gemiddeld 2 kilo bij een maat van 35 cm.

Wat zijn de fysieke kenmerken van de kreeft?

Als tienpotige schaaldier heeft de kreeft een exoskelet, gelede benen, antennes en ademt door kieuwen. Zijn lichaam bestaat uit een kopborststuk (de kop en de thorax zijn uit één stuk), en uit één stuk buikspier bestaande uit 5 delen. Het dier staat vooral bekend om zijn grote tang waarvan we het nut hieronder in meer detail zullen bestuderen. Interessant feit: als de kreeft een van zijn ledematen verliest, kan hij deze tijdens de opeenvolgende vervellingen regenereren. Daar regeneratie poten of klauwen zijn een cruciale aanpassing voor het voortbestaan ​​van deze dieren, die hun aanhangsels kunnen verliezen tijdens territoriale gevechten of ontmoetingen met roofdieren. Ook wel genoemd autotomieDit fenomeen vergt veel energie van de kreeft en kan meerdere vervellingen vergen voordat de nieuwe poot zijn volledige functionaliteit bereikt.

Waar worden kreeftenklauwen voor gebruikt?

Gelegen op het kopborststuk, de 5 paar poten kreeften hebben elk een specifieke functie:

• Daar eerste paar van de poten, vooraan geplaatst, groeit onevenredig. Het bestaat uit chelipeds die eindigen op een tang. Meest vet (bijgenaamd “hamertang” of “brekertang”) wordt gebruikt om de schaal van zijn prooi te verpletteren. Meest klein
  (ook wel “schaartang” of “snijtang” genoemd) heeft scherpere randen, handig voor het snijden van vlees. Ook sneller, deze tang wordt gebruikt om zichzelf te verdedigen en kleine vissen te vangen en ze vervolgens naar zijn kauwapparaat te dragen;
• DE 4 andere paren benen, pereiopoden genoemd, worden voornamelijk gebruikt voor voortbeweging.

In welke wateren van de wereld leven kreeften?

Hoewel het verspreidingsgebied per soort verschilt, hebben kreeften gemeen waar ze dol op zijn koude zeeën :

• DE Amerikaanse kreeft leeft in de Atlantische Oceaan, langs de kusten van Noord-Amerika. In de Verenigde Staten komt het voornamelijk voor bij North Carolina en in de Golf van Maine. Vooral kreeft is er rijkelijk aanwezig Canada, in de Straat van Belle-Isle tussen Labrador en Newfoundland, in de zuidelijke Golf van St. Lawrence, evenals langs de hele kust van de Golf die grenst aan de maritieme provincies (Gaspésie, Nova Scotia, New Brunswick). De schaaldier komt ook voor op de Franse archipel Saint-Pierre en Miquelon;
• DE Europese kreeft wordt verspreid in de kustwateren van Noorwegen tot Marokko (Atlantische Oceaan, Engels Kanaal, Noordzee, westelijke en centrale Middellandse Zee). De soort leeft nabij de Franse kust, voor de kust van Cotentin, richting de Kanaaleilanden en ook in Britse wateren.

Hoe bouwt de kreeft zijn hol op?

De kreeft wordt aangetroffen vanaf de bodem van het infralitorale niveau (aan de grens van de gebieden die bij eb tevoorschijn komen) tot een diepte van 50 meter. De tienpotige schaaldier geeft de voorkeur aan rotsachtige bodems waarin hij zich kan verstoppen. Als dat niet lukt, graaft het een soort van terriër
onder grote stenen of een kom in kneedbare ondergronden (modder, grind) om daar te schuilen. Deze materialen maken de constructie van galerijen en minimaal 2 ingangen en 2 uitgangen mogelijk. Kreeften leven zelden in zandgebieden die te onstabiel zijn om een ​​solide beschutting te bieden. Buiten het broedseizoen komt dit beestje voor alleen
brengt zijn dagen door in zijn hol waartoe hij de toegang blokkeert met zijn 2 grote tangen.

Wat eten kreeften?

Bij het vallen van de avond, dit nachtelijke soorten verlaat zijn hol op zoek naar voedsel. De kreeft, een vleesetend roofdier, stelt zijn menu hoofdzakelijk samen met ongewervelde dieren die op de bodem van de zee leven. Zijn dieet omvat ook andere schaaldieren (krabben), weekdieren (mosselen, kokkels) maar ook alikruiken, zeewormen, zee-egels, zeesterren, vissen en kunnen af ​​en toe wat algen eten. Om zijn zoektocht te vergemakkelijken, vertrouwt de kreeft voornamelijk op zijn antennes die zijn uitgerust met kleine sensorische haartjes, de zogenaamde chemoreceptoren, die in staat zijn chemische moleculen (feromonen, aminozuren, enz.) te detecteren die door andere organismen worden uitgezonden. De aanhangsels detecteren ook bewegingen en trillingen in het water, waardoor hij zelfs in het donker de aanwezigheid van potentiële prooien kan opmerken.

Hoe planten kreeften zich voort?

Voortplanting vindt plaats in de dagen na de rui van het vrouwtje wat dan “zacht” wordt. Hierdoor worden chemische stoffen (seksferomonen) verspreid die de agressiviteit remmen en verleidelijk gedrag bij de man opwekken (dat “stoer” blijft). Na de paring deelt het paar een paar dagen hetzelfde hol en gaat dan uit elkaar. Tussen de maanden juni en augustus blijft het vrouwtje op de bodem van het hol op de achterkant en legt tot 40.000 eieren, die ze op haar buikaanhangsels plaatst, terwijl ze worden uitgezet. De eieren zijn stevig verankerd door filamenten en komen 8 maanden later uit, waarbij larven van enkele millimeters vrijkomen. Tijdens hun planktonisch levenzijn de larven ten prooi aan een groot aantal zeedieren (vissen, anemonen, krabben, inktvissen, enz.) tot het punt dat hun overlevingspercentage wordt geschat op minder dan 2%. Aan het einde van 4 vervellingennemen ze de vorm en het gedrag aan van kleine kreeften en nestelen zich op de bodem.

Wat is de levensverwachting van een kreeft?

DE ontwikkeling langzaam Het juveniel duurt ongeveer 5 jaar, waarin het ongeveer twintig keer ruit om volwassen te worden. Tijdens het vervellen zoekt de kreeft zijn toevlucht op de bodem van zijn hol, stopt met eten en vouwt zich vervolgens op in de vorm van een V. Het membraan dat zijn kopborststuk met zijn buik verbindt, scheurt, waardoor er een holte overblijft waardoor hij naar buiten kan en opzwelt met water om een ​​holte te bereiken. grotere maat. Tijdens zijn leven vertoont de schaaldier pas laat tekenen van veroudering en blijft hij zich gedurende zijn hele bestaan ​​voortplanten. Hij stierf uiteindelijk toen hij geworden was te groot, heeft hij niet langer de energie die nodig is om aan een nieuwe rui te beginnen. De slijtage van de schaal en de daaruit voortvloeiende ziekten luiden de doodsklok in voor de schaaldier, die echter ongeveer vijftig jaar kan leven.

Is de kreeft een bedreigde diersoort?

We hebben hierboven gezien dat er tijdens het larvenstadium talloze roofdieren op kreeften voorkomen. DE jongeren van enkele centimeters zijn ze de prooi van grote vissen, inktvissen, octopussen en krabben. Buiten de ruiperiode hebben volwassen kreeften alleen mensen als roofdier. Tijdens de 17e en 18e eeuw was de schaaldier zo overvloedig en toegankelijk in Europa dat hij werd gebruikt als aas om te vissen of om gevangenen en gewone mensen te voeden. Het dier werd weinig gewaardeerd en kreeg de bijnaam ‘zeekakkerlak’, maar na verloop van tijd werd het een delicatesse en gewild. Na de Tweede Wereldoorlog kenden de kreeftenpopulaties een sterke stijging regressie in een groot deel van hun verspreidingsgebied, vooral op het noordelijk halfrond, voordat ze zich herstelden eind jaren tachtig. Tegenwoordig worden de Amerikaanse kreeft en de Europese kreeft niet als mondiaal bedreigde soort beschouwd. In de meeste regio’s zijn hun aantallen relatief stabiel, terwijl ze in andere regio’s onder druk kunnen staan overbevissing en de eutrofiëring van hun omgeving.

Voelt de kreeft pijn?

De vraag komt regelmatig in het nieuws en leidt tot levendige debatten. Voor sommige wetenschappers is de het nerveuze systeem De kreeft is veel minder complex dan die van gewervelde dieren, en de omvang van zijn hersenen is te klein om signalen te kunnen overbrengen die verband houden met pijn. Uit experimenten die in 2013 aan de Queen’s University in Belfast werden uitgevoerd, bleek dat schaaldieren situaties vermijden die lijden veroorzaken en met hun gewonde benen wiebelen. Volgens deze studie gaat het bij deze reactie om het gevoel van pijn. Andere onderzoekers suggereren dat hun gedrag een instinctieve reactie is om hun veiligheid te garanderen overleving. Bij twijfel hebben sommige landen het voortouw genomen door wetgeving vast te stellen. Noorwegen, Oostenrijk, Zwitserland en Nieuw-Zeeland hebben bijvoorbeeld het koken van levende kreeften verboden. De regelgeving schrijft voor dat schelpdieren vóór het koken verdoofd moeten worden, om de stress en het lijden van deze dieren te beperken.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 27-01-2024