Koordwandelende kat: is dit nog steeds het geval?

Het is bekend dat de kat begiftigd is met een buitengewoon evenwichtsgevoel. Het is de koorddanser van het dierenrijk omdat hij zich met elegantie kan voortbewegen op smalle en hoge oppervlakken. Hoewel het tot prestaties in staat is, is het echter niet onfeilbaar en kunnen de gevolgen van een val soms ernstig zijn. Als sommige dierenziektekostenverzekeraars de ‘parachutekat’-optie ondersteunen, illustreert dit duidelijk de frequentie van deze ‘misstappen’ bij onze kleine katachtigen. Ontdek de ongelooflijke kenmerken die katten zo behendig maken, maar ook de context en gevolgen van een val en manieren om deze te voorkomen.

Wat maakt onze katten zo comfortabel op hoogte?

De wilde voorouders van de kat leefden in een vijandige omgeving. Klimmen en springen behoorden tot de vaardigheden die essentieel waren voor hun overleving, niet alleen om aan roofdieren te ontsnappen, maar ook om prooien te vangen. Onze katten hebben tegenwoordig een morfologie geërfd waardoor ze zich zeer comfortabel voelen op hoogte. Zij profiteren dus van a bijzonder flexibele wervelkolomtalrijke kleine botten, zeer krachtige elastische spieren die nuttig zijn om zichzelf voort te stuweneen binnenoor bijzonder effectief in hun evenwicht door in te werken op de “oprichtreflex”. Dit laatste maakt het mogelijk het lichaam tijdens de vlucht te verplaatsen, zodat het dier op zijn poten landt. De staart speelt ook een belangrijke rol in hun evenwicht en fungeert als een slinger die het lichaam stabiliseert tijdens sprongen of snelle bewegingen. Ten slotte zorgen de intrekbare klauwen ervoor dat ze zich op verschillende oppervlakken kunnen vastgrijpen, kunnen klimmen en stabiliseren in smalle gebieden.

Hebben onze huiskatten nog steeds dezelfde capaciteiten?

Huiskatten, vooral degenen die in appartementen wonen, hoeven niet langer de uitdagingen van hun wilde voorouders aan te gaan. Hun omgeving is over het algemeen veilig, gemaakt van sisalkattenbomen, stabiele oppervlakken en beperkte hoogtes! Maar zelfs als hun acrobatische vaardigheden minder nodig zijn, blijven ze. Onze kleine katachtigen hebben hun evenwichtsinstinct behoudenmaar hun behendigheid en coördinatie kunnen verzwakken bij gebrek aan fysieke en mentale stimulatie. Zoals elke atleet zal een kat die niet genoeg klimt of springt zijn spieren zien atrofiëren, waardoor zijn kracht en flexibiliteit afnemen.

Bovendien veroorzaken de gladde oppervlakken van appartementen, zoals tegels, slippen die het skelet kunnen aantasten, vooral ter hoogte van de schietloodsen. Katten die al sinds jonge leeftijd op gladde vloeren leven soms last van “X benen” : de spronggewrichten komen samen en de uitlijning bij de achterbenen wordt gewijzigd. Bepaalde omgevingen kunnen daarom het zelfvertrouwen van katten verminderen en sommigen aarzelen. Bovendien kunnen binnenkatten die onvoldoende beweging krijgen in gewicht toenemen, wat hun evenwicht aantast, waardoor ze ‘losser’ en minder wendbaar worden.

Appartementkatten houden hun kleine roofzuchtige instincten goed ingeburgerd! Ze aarzelen niet om bij het zien van een simpele vlieg te klimmen, klimmen en springen! Ze verliezen hun capaciteiten daarom over het algemeen niet volledig, ook al zijn ze minder dan in de tijd van hun voorouders. Hoe dichter hun omgeving bij een wilde context komt dankzij grote kattenbomen, hangbruggen en wandplanken of zelfs een acrobatiekparcours, hoe beter ze hun evenwicht en hun spieren behouden.

Het geval van “parachutistenkatten”

De term ‘cat skydiver’ verwijst naar katten die van aanzienlijke hoogte vallen, vaak van een onbeveiligd balkon of raam of zelfs van een dak. Ook al staan ​​ze bekend om hun vaardigheid, de kleine katachtigen zijn niet immuun voor een zorgeloze fout, een plotselinge angst of de aantrekkingskracht van een insect waardoor ze vallen. En dit gebeurt ondanks hun inspanningen veel vaker dan we denken aangeboren hoogtevrees. Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat sommige mutualiteiten voor dierengezondheid specifieke garanties bieden ter dekking van de medische kosten die verband houden met dit soort ongevallen. In tegenstelling tot wat je zou denken, kunnen katten de mate van stabiliteit van een ondergrond niet altijd goed inschatten. Zeer merkwaardig: het dier kan ertoe worden gebracht roekeloze risico’s te nemen, vooral als het jong is. Op dezelfde manier kan de oudere kat zijn capaciteiten overschatten en een sprong ‘missen’. De meest voorkomende valpartijen vinden plaats op een hoogte gelijk aan de 4e verdieping (iets minder dan 11 meter). Paradoxaal genoeg veroorzaken vallen van een vrij laag niveau meer verwondingen, omdat de kat geen tijd heeft om zich om te draaien. Boven de 7e verdieping overschrijdt de kinetische energie die tijdens de val wordt gegenereerd het opnamevermogen van het lichaam en is vaker dodelijk.

In 2019 werd een onderzoek uitgevoerd door ENVA (Nationale Veterinaire School van Alfort) en werden 488 katten geanalyseerd. Ze merkt op dat 88% van de dieren hun val overleeft, maar dat ze over het algemeen het slachtoffer zijn van fysiek trauma. Dit herinnert ons er echter aan dat 12%, of iets meer dan één op de tien, overlijdt door een val. Over het algemeen sterft het dier binnen 24 tot 48 uur. Het is daarom raadzaam om waakzaam te zijn en uw kat niet als een onfeilbare acrobaat te beschouwen, vooral niet als dat zo is minder dan een jaar oud, de leeftijd waarop het vaker valt (bijna 39%, gemiddeld 14 maanden). Het is ook essentieel om hem gedurende de twee dagen na het ongeval onder veterinair toezicht te plaatsen.

Wat zijn de gevolgen van een val bij katten?

Verwondingen opgelopen door een ‘parachutespringende kat’ kunnen ernstig zijn. Hoewel het dier profiteert van de oprichtreflex en een aangeboren hoogtegevoel, beschermt dit het dier niet volledig. De meest voorkomende trauma’s omvatten verschillende verwondingen.

• Van de fracturen van ledematen (aanwezig in 82% van de gevallen) en de kaak.
• DE
  verwondingen op de borstzoals een longkneuzing of pneumothorax, treft bijna 65% van de katten die vallen.
• Sommigen hebben er last van buik verwondingen (orgaanrupturen of inwendige bloedingen).
• Wij observeren soms neurologische schade (hoofd-, ruggenmerg- of perifere zenuwtrauma).

De ernst van de verwondingen is afhankelijk van de hoogte van de val en de omstandigheden, waaronder de ondergrond waarop de kat terecht is gekomen. Een veterinaire diagnose is dringend nodig om de overlevingskansen te maximaliseren en de nawerkingen te minimaliseren.

Hoe valpartijen voorkomen?

• Sterilisatie en castratie : hoewel dit niet direct invloed heeft op de val zelf, beperkt de operatie de wens van uw dier om te ontsnappen en een partner te zoeken.
• Openingen beveiligen : installeer beschermnetten op ramen, balkons en terrassen. Sommige netten zijn discreet en onzichtbaar van buitenaf, ze helpen uw kat te beschermen zonder het zicht te belemmeren. Als u in een huis woont, overweeg dan ook om de ramen op de bovenverdieping te beveiligen. Dierenrechtenverenigingen eisen nu dat de openingen naar huisvesting veilig zijn voordat zij de adoptie van een kat toestaan.
• Toezicht en waakzaamheid : laat een kat nooit alleen op een balkon, terras of bij een open raam. Wanneer u een kamer of huis verlaat, zorg er dan altijd voor dat u ramen en deuren sluit om toegang tot uw kat te voorkomen.
• Beluchting : sluit bij het ventileren de kamer zodat uw huisdier niet bij het open raam kan komen. Als u een kantel-en-draai-systeem gebruikt, voeg dan beschermingen aan de zijkanten toe, omdat dit een dodelijk gevaar met zich meebrengt: de kat kan vast komen te zitten op maaghoogte nadat hij de voorpoten is gepasseerd.
• Interieur ontwerp : plaats geen stoelen, meubels, plantenpotten of kattenbomen in de buurt van ramen of op balkons. Deze elementen vergemakkelijken de toegang tot de leuning en vergroten daardoor het valrisico.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 21/01/2025