Koningscobra, de langste giftige slang, vriend van slangenbezweerders

Als gehypnotiseerd door het geluid van de fluit staat de koningscobra bekend om de golvende dans die hij uitvoert voor de slangenbezweerder. Het reptiel is in staat om een ​​dodelijke beet toe te brengen en fascineert evenzeer als het beangstigt. Ontmoeting.

Koningscobra: identiteitskaart

Beschouwd als de langste giftige slang ter wereld, behoort de koningscobra tot de klasse van reptielen en de familie van elapids. Hij leeft in Zuidoost-Azië en kan 5 meter lang worden voor een gewicht tussen 8 en 15 kg (het mannetje is zwaarder dan het vrouwtje).

De kap van de koningscobra

Het slanke, gespierde lichaam van de koningscobra strekt zich uit tot een smalle kop. Deze onderscheidt zich door een kap, een soort hoofdtooi die kenmerkend is voor de soort, die eigenlijk een verlenging is van de halsribben ter hoogte van de nek. De geschubde huid van zwarte, groenachtige of bruine kleur wordt doorkruist door lichte banden. Het ventrale deel heeft een gelige tint.

Koningscobra: een dodelijk gif

Wanneer het zich bedreigd voelt, heft het reptiel een derde van zijn lichaam verticaal op en ontplooit het zijn kap om zijn aanvaller te intimideren. Aan de aanval gaat vaak een sissend geluid vooraf. Hoewel het gif een van de minst giftige van alle elapids is, is de geïnjecteerde dosis groot genoeg om de beet fataal te maken. Het gif bevat een neurotoxine dat het zenuwstelsel van het slachtoffer beschadigt en zeer snel wazig zien, duizeligheid en gezichtsverlamming veroorzaakt. Het hypoxische coma wordt gevolgd door een arrestatie van het ademhalingssysteem, wat leidt tot de dood door verstikking. Bij een beet bij mensen is een antigifserum effectief als het op tijd wordt toegediend.

De koningscobra en de slangenbezweerder

De slangenbezweerder (of psylla) maakt indruk op toeristen met de kracht die hij uitoefent over het reptiel. Als hij betoverd lijkt door het geluid van de fluit, is de koninklijke cobra toch doof en reageert hij niet op de muziek maar op de trillingen veroorzaakt door de muzikant die met zijn voet op de grond tikt. Geconfronteerd met de langzame bewegingen van de fluit, die hij als een vijand beschouwt, plaatst de elapide zichzelf in een verdedigende positie en golft hij met het muziekinstrument om de situatie onder controle te krijgen. De kunst van de psyllid bestaat erin zichzelf op de ideale afstand te plaatsen: dichtbij genoeg om het reptiel te onderwerpen, maar ver genoeg weg om een ​​aanval te vermijden.

In ondoordringbare of bewoonde omgevingen

De koningscobra leeft in Zuid-Azië (China, India, Filipijnen, Indochina, Maleisië…). Het ontwikkelt zich zowel in de dichte tropische wouden, de jungle, de landbouwzones, de mangroven, de riviermondingen als in de woestijngebieden. De slang komt op de meest ontoegankelijke en wilde plekken, maar ook in bewoonde omgevingen zoals parken en tuinen waar hij in conflict komt met de lokale bevolking. Het kan worden gevonden op de grond of in bomen, tot 2.000 m hoogte.

De koningscobra, een kannibaal

De koningscobra volgt een overwegend ophiophagous carnivoor dieet, dwz hij voedt zich voornamelijk met slangen (slangen, pythons, bongars, enz.), ook die van zijn eigen soort (kannibalisme). Door zijn immuniteit voor het gif van andere giftige slangen kan hij beten overleven. Af en toe eet de koningscobra andere reptielen (monitorhagedissen, gekko’s, hagedissen…), kleine zoogdieren (ratten, muizen, eekhoorns…) en ook vogels. Overdag blijft hij gekampeerd in rotstuinen of op een boomtak en wacht tot een prooi nadert om hem in stilte te volgen. Eenmaal binnen het bereik van hoektanden, voert hij een verschroeiende aanval uit met zijn mond wijd open en treft hij zijn slachtoffer met een dodelijke beet.

King Cobra: kwetsbaar tijdens rui

Zoals hierboven te zien is, is de koningscobra doof en gebruikt hij zijn gevorkte tong (het orgel van Jacobson) om zich in de ruimte te oriënteren. Meerdere jaarlijkse vervellingen zorgen ervoor dat hij kan groeien als zijn huid er te klein voor wordt. Tijdens deze periode van afschilfering verbergt het dier zich omdat het, door zijn behendigheid te verliezen, kwetsbaar wordt voor zijn roofdieren. Door een zeer territoriaal gedrag aan te nemen, verdedigt de koningscobra krachtig zijn domein en kan bijzonder agressief zijn wanneer een indringer zijn nest nadert. Van een solitair karakter ontmoet het reptiel zijn soortgenoten alleen om zich voort te planten.

Het vrouwtje laat haar eieren achter

De voortplanting begint aan het begin van het droge seizoen. De koningscobra is ovipaar: het uitkomen van eieren vindt plaats buiten het lichaam. De constructie van het nest (het is een van de zeldzame slangen om er een te maken), wordt verzorgd door het vrouwtje met behulp van takken, bladeren en andere planten. Het paar kiest meestal een locatie in het struikgewas en in de buurt van een waterpunt. Na een draagtijd van ongeveer 8 weken legt de moeder 20 tot 40 eitjes. Gedurende deze tijd maakt het mannetje rondjes om gevaar te ontdekken. Een paar dagen voordat ze uit het ei komt, legt het vrouwtje haar leg neer omdat ze, nadat ze een aantal weken niet heeft gegeten, haar ophiophagous instinct zou aanmoedigen om haar jongen te verslinden.

Het enige roofdier van de koningscobra

De koningscobra kent maar één roofdier: de mangoest die vooral eieren of jongen aanvalt. Het kleine vleesetende zoogdier springt op en bijt het reptiel in de nek en kaak. In staat om de ripostes van de slang te ontwijken, put ze hem uit en profiteert ze van zijn zwakte. De grootste bedreiging voor de elopeid blijft de vernietiging van zijn natuurlijke habitat (ontbossing, transformatie in gecultiveerd land). Het dier is ook het slachtoffer van lokale bevolkingsgroepen die het uitroeien uit angst gebeten te worden. Stroperij wordt ook beoefend vanwege zijn huid, het gebruik ervan in de traditionele Chinese geneeskunde en shows. De koningscobra is een soort die door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) in zijn hele verspreidingsgebied als kwetsbaar is geclassificeerd. De levensduur van het reptiel is 15-20 jaar in het wild.