Kan mijn hond vergiftigd worden door het water dat hij drinkt tijdens het wandelen?

U heeft waarschijnlijk al gemerkt dat uw hond trek heeft in plassen stilstaand water. Voor de lol of omdat hij dorst heeft, zal uw hond hydrateren bij de eerste plas die hij tegenkomt. Hoe onschuldig het ook mag lijken, een kleine hoeveelheid water die uit stilstaand water of uit een rivier wordt opgezogen, kan echter veel gevaren opleveren voor onze viervoeters. Wat zijn de risico’s op vergiftiging voor honden die tijdens het lopen water uit de grond drinken? Kan hij ziekten oplopen? Is zeewater of bronwater ook gevaarlijk? Hoe beschermt u uw hond tegen het risico op watervergiftiging tijdens een wandeling?

Antivries, een stiekem gevaar dat op de loer ligt in plassen

Het is vooral in de winter en bij koud weer dat de hond zichzelf zal vergiftigen door tijdens een korte of lange wandeling een plas te likken. Onzichtbaar voor het oog van de eigenaar kunnen wegen, parkeerplaatsen of de nabijheid van een voertuig de plas vergiftigen waaraan uw hond snuffelt. De inname van ethyleenglycol is dodelijk voor het dier en veroorzaakt de vorming van kristallen in de organen, wat leidt tot onomkeerbare vernietiging van de weefsels. In de winter moeten plassen op de weg, op een parkeerplaats of in de buurt van een auto u verdacht lijken. Laat uw hond er niet van drinken en zelfs niet spelen. De vergiftigingssymptomen zijn meervoudig en vereisen de dringende tussenkomst van uw diergezondheidsdeskundige:

• Buikpijn ;
• Braken;
• Diarree;
• Loopstoornis;
• Verlies van evenwicht;
• Lethargie;
• Convulsies;
• Coma.

Het dier vertoont de eerste vergiftigingsverschijnselen tussen 30 minuten en 12 uur na inname. Zonder behandeling sterft de hond binnen 24 tot 48 uur. U moet daarom waakzaam zijn, vooral in de winter en in alle seizoenen, omdat antivries aanwezig is in veel elementen die nodig zijn voor de werking van uw voertuig: koelvloeistof, verwarmingscircuit, ruitensproeier en soms ook in de sneeuw wordt aangetroffen, naast wegdek. zout.

Bacteriën en parasieten die de gezondheid van uw hond in gevaar brengen

In stilstaand water kunnen bacteriën en parasieten zich vestigen terwijl ze wachten op een nieuwe gastheer.

Leptospirose

De bacterie komt vrij in de urine van ratten of egels Leptospira-ondervragers wacht op zijn nieuwe gastheer in stilstaand water, maar ook op de grond. Door in een plas te baden of zichzelf te hydrateren, loopt de hond de ziekte op. Voorzichtigheid is vooral geboden bij jachthonden en mensen die op het platteland leven, omdat deze bacterie vooral de warme en vochtige omgevingen waardeert die we in de zomer en herfst ervaren. Leptospiren overleven enkele maanden, zolang de omstandigheden voor hen gunstig zijn. Laat uw hond tijdens het wandelen niet drinken of in plassen rollen, aangezien deze ziekte overdraagbaar is op mensen. De symptomen van deze zoönose zijn gevarieerd en levensbedreigend voor uw hondgenoot:

• Diarree;
• Braken;
• Lethargie;
• Geelzucht;
• Verlies van eetlust.

In de ernstigste gevallen ontwikkelt de ziekte zich binnen 48 uur, waardoor het dier sterft. Klinische symptomen zijn dan zeldzaam. De hond kan onderkoeling vertonen, gevolgd door een coma. Meestal vertoont de hond acuut nierfalen; bij gebrek aan behandeling in een dierenkliniek sterft de hond binnen 15 dagen. Wanneer de lever en de nieren worden aangetast door leptospirose, is de vitale prognose ook zeer ernstig. Koorts, bloederige diarree, problemen met de bloedcirculatie, geelzucht en nierfalen doden de hond binnen 3 tot 6 dagen. Zelfs als sommige van onze metgezellen niet ziek worden, blijft het dodelijke risico groot. Vaccinatie blijft, naast een verbod op drinken of spelen in plassen, de beste bescherming voor uw schattige metgezel.

Giardiasis

Een ziekte die vooral bekend staat om zijn snelle ontwikkeling in kennels. Uw hond kan deze ziekte ook in de natuur oplopen door te wandelen en te hydrateren in stilstaand water. Het is een protozoa die verantwoordelijk is voor de ziekte. In de vorm van een cyste, de Gardia is zeer duurzaam. Het kan 3 maanden overleven voordat het een nieuwe gastheer koloniseert. Bij een besmetting presenteert de hond:

• Grote, zachte, dofgekleurde ontlasting;
• De ontlasting is vaak glanzend aan het oppervlak;
• Er zijn vetten uit voedsel aanwezig;
• Chronische diarree.

Hoewel de pathologie een beperkt gevaar oplevert voor de vitale prognose van de hond, voeden de protozoa die hij herbergt zich met het voedsel dat u aan uw trouwe viervoeter verstrekt. Gewichtsverlies en verhoogde eetlust zijn een ander teken van infectie, evenals een vacht die bij honden een onregelmatige groei vertoont. Voor de puppy zal de parasiet zijn groei in gevaar brengen en talrijke tekortkomingen veroorzaken. Bij volwassenen of oudere honden zal het gebrek aan voedingsinname de gezondheid van het dier in gevaar brengen. Giardiasis veroorzaakt ernstige uitdroging bij dieren, wat zorgwekkend is voor puppy’s, oudere honden of honden met andere pathologieën.

De beste preventie tegen giardiasis is overdraagbaar op kinderen, ouderen of mensen met een kwetsbare gezondheid en blijft strikte hygiëne wanneer u de uitwerpselen van uw hond opraapt, de voerbakken, het speelgoed of de mand schoonmaakt.

Kan zeewater of bronwater een hond vergiftigen als hij ervan drinkt?

De meeste honden houden van zwemmen en water drinken tijdens het spelen. Zeewater en het zoutgehalte ervan kunnen ernstige gezondheidsproblemen voor het dier veroorzaken. Ook voor uw viervoeter kan bronwater levensbedreigend zijn.

Zeewater en zijn gevaren

Rijk aan minerale zouten en natriumchloride of NaCl, inname van zeewater tijdens het spelen of omdat uw hond drinkt, zorgt ervoor dat het natriumgehalte in zijn bloed stijgt. Het lichaam zorgt ervoor dat hypernatriëmie weer in evenwicht komt door water van de cellen naar het bloed over te brengen. Het zout wordt na filtratie door de nieren via de urine geëlimineerd. Maar deze herbalancering leidt tot ernstige uitdroging van de cellen, waardoor hun vernietiging en die van de organen wordt veroorzaakt. Wanneer vitale organen worden vernietigd, is de dood onvermijdelijk. De hond presenteert zich dan met intense dorst, verhoogde drang om te urineren, speekselvloed en braken. Waterige diarree, getint met bloed en slijm, maakt vervolgens plaats voor neurologische symptomen: onvaste gang, trillen, vallen en lethargie. Zonder snelle behandeling verliest de hond het bewustzijn, krijgt hij stuiptrekkingen en raakt hij in coma. Zonder enige behandeling stierf hij binnen een paar uur.

Wanneer de hond geen nerveuze tekenen vertoont en in goede algemene conditie blijft, zal een 24-uursdieet en geleidelijke rehydratatie met zoet water het natuurlijke natriumchlorideniveau in zijn lichaam herstellen. Als hij depressief lijkt, een duizelingwekkende gang heeft of trilt, maak dan onmiddellijk een afspraak met de dierenarts.

Zoetwater

Zelfs zoet water vormt een gevaar voor onze hondengenoten. Of het nu een meer, vijver of rivier is, tijdens het spelen kan uw hond grote hoeveelheden water inslikken bij het zoeken naar speelgoed. Hij kan ook van de gelegenheid gebruik maken om te drinken, wat het risico op hyponatriëmie vergroot. In tegenstelling tot zeewatervergiftiging zal zoet water met een lagere concentratie natriumchloride een roep van het bloed naar de cellen veroorzaken. Deze zwellen op met water en veroorzaken oedeem. Wanneer dit laatste de hersenen aantast, kan de veroorzaakte hersenschade fataal zijn. Honden die lijden aan hyponatriëmie vertonen meestal vermoeidheid en verwarring. Hij kan zichzelf dwangmatig likken en zal geen eetlust hebben. Braken, een gezwollen maag of verwijde pupillen zijn andere tekenen waar u op moet letten. Zonder zorg zal de hond moeite hebben met ademhalen en vervolgens het bewustzijn verliezen. Ook hier wordt zonder zorg de vitale prognose van de hond aangetast. Als u na het zwemmen dergelijke symptomen bij uw trouwe viervoeter opmerkt, raadpleeg dan in ieder geval dringend uw dierenarts of de dichtstbijzijnde praktijk.

Zoetwateralgen, een reëel gevaar voor onze huisdieren

Deze cyanobacteriën, beter bekend als ‘blauwgroene algen’, vermenigvuldigen zich in stilstaand of ondiep zoet water zodra de temperatuur stijgt. Ze ontwikkelen zich vooral in water dat verontreinigd is door landbouwafval of vervuiling. Twee vormen van vergiftiging kunnen honden vergiftigen: neurotoxinen en hepatotoxinen. De eerste veroorzaken neurologische symptomen, de laatste leversymptomen. Over het algemeen wordt de hond vergiftigd door het drinken of likken van stenen of stokken die de gifstoffen bevatten. Het kan ook cyanobacteriën opnemen die verschijnen in de vorm van pellets die in water zweven of aan rotsen vastzitten.

Wanneer de hond wordt vergiftigd met neurotoxinen, zal hij het volgende vertonen:

• Overmatige speekselvloed;
• Spiertrillingen;
• Convulsies;
• Verlamming.

Bewustzijnsverlies treedt snel op en verlamming van de ademhalingsspieren leidt tot cyanose en vervolgens verstikking van het dier, dat binnen een uur na inname van het water kan sterven.

Hepatotoxinevergiftiging veroorzaakt braken, bloederige diarree en zwarte, teerachtige ontlasting. De hond vertoont zwakte, bleek tandvlees en gele slijmvliezen die op een leverbloeding duiden. Binnen een paar uur stierf de hond. Bij contact dient u de vacht van uw huisdier uit te spoelen met stromend water – niet dat van de rivier of het betreffende waterpunt – en direct naar de dierenarts te gaan als uw hond één of meer van de bovengenoemde symptomen vertoont. Neem indien mogelijk een monster van dit water. Uw dierenarts kan het analyseren en de meest geschikte behandeling voorstellen.

Hoe bescherm je je hond tegen watervergiftiging tijdens een wandeling?

Om uw hond tijdens uw uitstapjes in het bos, op het platteland of op het strand te beschermen tegen watervergiftiging, dient u altijd voldoende water mee te nemen om hem en uzelf te hydrateren. Onderwijs hem vanaf jonge leeftijd door hem te verbieden te drinken uit plassen, stilstaand water en rivieren. Zorg ervoor dat er altijd een bakje bij de hand is en een of meerdere flesjes water om hem te drinken te geven. Het monitoren van uw waterinname helpt u beschermen tegen leptospirose en giardia, maar ook tegen hyponatriëmie. Je hond vaccineren tegen leptospirose blijft de beste preventie tegen de bacterie.

Giardia is weliswaar niet dodelijk voor het dier, maar vereist strikte hygiëne bij het oprapen van de uitwerpselen van uw huisdier, draag handschoenen. In geval van een infectie zal de dierenarts een shampoo voorschrijven om protozoa uit de vacht te verwijderen.

Tijdens spelen op het strand of in de buurt van een meer of rivier, beperk de zwemtijd en gooi speelgoed weg van de kust en het water. Wees alert op uw huisdier en let op ongewoon gedrag. Als u in bewaakte rivieren en meren zwemt, dient u de zwemverboden te respecteren die zijn opgesteld door de gezondheidsautoriteiten. Cyanobacteriën zijn net zo gevaarlijk voor u als voor uw huisdier. Als er geen toezicht is op het zwemgedeelte, controleer dan de kleur van het water voordat u uw hond er een poot in laat dopen. De aanwezigheid van deze algen geeft een blauwgroene kleur aan het water. Controleer of er pellets op de rotsen liggen. Op oevers laten cyanobacteriën bij het drogen een donkerbruine korst achter. De geur, die smakelijk is voor de hond, kan hem ertoe aanzetten de grond te likken en te vergiftigen. Blijf alert en laat bij een vermoeden uw hond daar niet zwemmen en waarschuw de autoriteiten die een waarschuwing zullen geven.

Hoewel water essentieel is voor de gezondheid van levende organismen, brengt het veel gevaren met zich mee voor mens en hond. Blijf waakzaam tijdens het lopen, u beschermt de gezondheid van uw viervoeter.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 16-04-2024