Kan een hond een pubercrisis hebben?

Wanneer de hond de leeftijd van 4 of 5 maanden bereikt, lijkt hij gegrepen door een zekere waanzin om de wereld om hem heen te ontdekken. Deze periode is een delicaat moment voor de meester, omdat de hond doet wat hij wil, ook al heeft hij goede gewoonten verworven en is hij relatief gehoorzaam… Hier is hij inderdaad een tiener. Laten we eens kijken hoe deze fase plaatsvindt en welke houding we moeten aannemen bij de adolescente hond wiens gedrag bijzonder is zonder dat er van een adolescente crisis kan worden gesproken.

Adolescentie bij honden: een heel bijzondere periode

De leeftijd waarop de adolescentie begint, varieert afhankelijk van de hond. De periode bedraagt ​​4 tot 5 maanden voor honden van kleine rassen, 6 tot 7 maanden voor middelgrote honden en eindigt rond de leeftijd van 12 maanden. Bij grote honden begint de adolescentie pas op de leeftijd van 7 of 8 maanden en eindigt rond de leeftijd van 18 maanden.

Het is een periode waarin de eigenaar de indruk heeft op een laag pitje te worden gezet door zijn hond, die veel interessantere dingen te doen heeft dan trouwe metgezel spelen. Het is niet nodig om depressief te worden: je moet volhardend zijn, want alles zal ‘weer normaal worden’ als de adolescentie voorbij is. De tienerhond is enorm geïnteresseerd in alles om hem heen, en ook al was hij nog maar een paar weken geleden extreem kalm, hij is plotseling erg opgewonden.

De puberhond staat nauwelijks stil omdat hij geïnteresseerd is in alles wat om hem heen beweegt en we de indruk kunnen krijgen dat hij in volle achteruitgang is. Een deel van de winst lijkt verdwenen. Hoewel hij schoon was, plaste hij iets te vaak in huis en luisterde hij helemaal niet meer naar zijn baasje, die het gevoel had dat zijn hond hem uitdaagde. Deze overstroming van energie is echter veel duidelijker bij kleine honden.

Hond in volle adolescentie: hoe te reageren?

We kunnen strikt genomen niet spreken van een adolescentiecrisis bij honden, ook al maakt het dier een periode van verhoogde activiteit door waarin het bijzonder wordt gekweld. Hij wekt de indruk dat hij de basisprincipes van de socialisatie die zijn meester hem heeft bijgebracht volledig is vergeten, en dat is zeer ontmoedigend. Er gaat echter niets verloren. U mag uw inspanningen niet verslappen. We weten in ieder geval dat de training vóór deze periode moet beginnen om gedragsproblemen bij volwassen honden te voorkomen.

Hoe dan ook, bij een tienerhond moet de eigenaar ijverig zijn en niets laten ontglippen. Het wordt aangeraden :

• Berg systematisch alles op wat het dier kan versnipperen: schoenen, kleding, kussens, kinderspeelgoed, enz. Er mag niets binnen het bereik van de hond worden achtergelaten, vooral niet als hij alleen thuis moet blijven bij afwezigheid van zijn baasjes.
• Om uitstapjes met uw jonge hond in uw dagelijkse schema te integreren, zodat hij voldoende kan bewegen, want als hij eenmaal erg moe is, zal hij veel rustiger zijn: spelletjes, cani-mountainbiken, behendigheidscursussen zijn slechts enkele opties.
• Om het dier de kans te geven zich te vermengen met leeftijdsgenoten, zodat het na de adolescentieperiode niet agressief wordt tegenover andere honden.
• Om hem in contact te blijven brengen met andere mensen dan degenen die deel uitmaken van zijn pleeggezin.
• Laat jonge kinderen niet alleen met een puberhond, omdat deze over het algemeen minder geduldig zijn en onvoorspelbare reacties kunnen vertonen.
• Om de hond zo snel mogelijk te steriliseren, dat wil zeggen op de leeftijd van 9 of 10 maanden voor een teefje of vóór haar eerste loopsheid en op de leeftijd van 6 maanden voor een reu.

Het wordt sterk aanbevolen om de dierenarts te raadplegen zodra de jonge hond de eerste tekenen van adolescentie vertoont, om advies te krijgen over de beste houding die hij kan aannemen. Als het dier al ernstige problemen veroorzaakt, kunt u zich wenden tot een dierenarts-gedragsdeskundige of zelfs een hondentrainingsprofessional.

Socialisatie/opvoeding van de pup: het is essentieel om vóór de adolescentie te beginnen

Een puppy die al gedeeltelijk is afgericht, heeft alle kans om na de adolescentie goed gedrag te behouden, maar ook om tijdens deze essentiële fase minder “borderline” te zijn. Het is namelijk gemakkelijker vast te houden als hij al goed gesocialiseerd is.

Je moet je ervan bewust zijn dat de puberhond eigenwijs is, niet meer zo goed naar zijn baas luistert als voorheen, zichzelf moeilijk kan kanaliseren en daardoor erg afgeleid is. Door ervoor te zorgen dat hij vanaf jonge leeftijd gesocialiseerd wordt, voorkomen we dat de kleine problemen die met de adolescentie gepaard gaan, groter worden. Gedurende deze paar maanden – die voor de fokker in bepaalde gevallen erg lang kunnen lijken – kan het dier de goede gewoonten die het heeft verworven helaas volledig verliezen.

De voortzetting van de socialisatie van de hond tijdens de adolescentie is intrinsiek gebaseerd op consistentie, en de eigenaar moet altijd zeer standvastig zijn, vooral wanneer hij wordt geconfronteerd met een dominante hond. Om goede resultaten te verkrijgen, moet u het dier altijd aanmoedigen als het gehoorzaam is.

Een ongehoorzame hond of een hond die schade aanricht, sla je uiteraard niet. Laten we niet vergeten dat de adolescentie gepaard gaat met een hormonale omwenteling en dat deze gemiddeld slechts 8 maanden duurt. Je moet dus geduld hebben. Sommige eigenaren komen in de verleiding om in deze periode een tweede hond te adopteren, omdat ze denken dat dit de tienerhond kan helpen kalmeren. Dit is een slecht idee, omdat de komst van een nieuwe hond in huis tijdens deze cruciale fase van het leven van een hond gevolgen kan hebben die het tegenovergestelde zijn van de verwachte gevolgen.