Kan een hond een psychiatrische ziekte hebben?

Sommige honden vertonen soms gedragingen waardoor we ons afvragen wat hun gedrag is Mentale gezondheid. Maar eeuwenlang hebben ze bij ons gewoond. We kunnen ons dus terecht afvragen of ze niet wat hebben teruggenomen psychiatrische stoornissen door met ons te wrijven!

Lange tijd werden psychiatrische ziekten gezien als een menselijke exclusiviteit. Toch suggereren steeds meer onderzoeken dat onze honden metgezellen kunnen lijden aan symptomen die vergelijkbaar zijn met de onze.

Kan een hond een psychopaat zijn? Kunnen onze metgezellen op de benen paranoïde, schizofreen of bipolair blijken te zijn? Ontdekken welke psychische aandoeningen de hond kunnen beïnvloeden.

Geschiedenis van kennis in de hondenpsychiatrie

Tot het midden van de 20e eeuw was het ondenkbaar om geïnteresseerd te zijn in psychologie of dierenpsychiatrie. Alleen mensen waren het onderwerp van dit soort onderzoek. Het was in de vroege jaren 1960 dat het eerste onderzoek naar geestelijke gezondheid van honden heb de dag gezien. Voorheen waren wetenschappers vooral geïnteresseerd in reacties van honden. We kennen bijvoorbeeld allemaal Pavlov en zijn onderzoek naar conditionering. Gedragspatronen en persoonlijkheden en hun ontwikkeling begonnen in 1965 te worden bestudeerd door Scott en Fuller Opmerkelijk. Na verloop van tijd werden de onderzoeken steeds geavanceerder. Er zijn strengere methoden ingevoerd.

Het was aan het begin van de 20e eeuw, in 2001, dat het onderzoek een wending nam, met de Dr. Karen in het algemeen, een internationaal erkende gedragsdierenarts. In feite richtte ze haar werk op behandeling van gedragsproblemen bij huisdieren vooral honden. Het was toen dat bijvoorbeeld de concepten van verlatingsangst verschenen. Ze heeft ook gewerkt aan agressie en het gebruik van medicijnen om het te behandelen. Over het algemeen nam hij een meer medische invalshoek in op mentale problemen bij honden, en zag ze als echte ziekten die diagnose en behandeling nodig hadden. Sindsdien wordt de psychiatrische en psychologische gezondheid van honden erkend door dierenartsen en specialisten op het gebied van dierengedrag. In de Verenigde Staten belde een krant Journal of veterinair gedrag (Journal of Veterinary Behavior) is een referentie die wereldwijd wordt gevolgd.

Wat zijn de mogelijke psychiatrische stoornissen bij honden?

De hond heeft geen last van alle psychische problemen waar mensen last van kunnen hebben. Sommigen komen vaker terug dan anderen. Hun ontdekking is vrij recent en niet volledig.

PTSS of posttraumatische stressstoornis

Net als bij mensen komt PTSS bij honden voor na een traumatische ervaring. Het is het resultaat van het recente werk van Nancy A Dreschel
(2010), veterinaire etholoog, die licht wierp op PTSS door angst en stress bij honden te bestuderen, evenals hun impact op de levensverwachting van het dier.

Observatie van werkhonden, zoals militaire of politiehonden, heeft aangetoond dat sommigen abnormaal gedrag ontwikkelen na het ervaren van stressvolle en ernstige gebeurtenissen. Klinische symptomen zijn onder meer een verhoogde reactie op lawaai, plotselinge gedragsveranderingen, agressiviteit of vermijding, slaapproblemen en andere symptomen die vergelijkbaar zijn met die bij mensen met PTSS.

Angst en OCS (obsessieve-compulsieve stoornis)

Angst is een van de meest voorkomende aandoeningen bij honden. Dit resulteert in destructief gedrag, agitatie, angst, agressie, overmatige vocalisaties en zelfs fysieke symptomen van het spijsverteringstype. Het is een staat van chronische zorgen. Angst kan ook aan de basis liggen van TOC, wat tot uiting komt in bijvoorbeeld een dwangmatige achtervolging van hun staart, of overmatig likken of enige vorm van repetitief gedrag.

De depressie

Als het minder bestudeerd is, is depressie toch een realiteit bij honden. Het dier verliest dan interesse in verschillende activiteiten, eet minder, verandert routines en houding, ervaart een daling van de energie en slaapt meer. Tegenwoordig herkennen dierenartsen en gedragsdeskundigen deze ziekte bij honden. Deze symptomen kunnen worden veroorzaakt door verdriet, verveling, eenzaamheid of veranderingen in de omgeving of gewoonten. Soms kan het een fysieke verandering zijn die depressie bij het dier veroorzaakt. De factoren lijken daarom sterk op die welke wij mensen kunnen kennen.

Kan een hond bipolair, schizofreen of paranoïde zijn?

De mogelijkheid om een ​​diagnose van bipolariteit, schizofrenie of paranoia vast te stellen, wordt in de wetenschappelijke gemeenschap uitgebreid besproken. Sommige symptomen bij honden lijken echter op die van getroffen mensen.

Dysthymie

Bij honden bestaat dysthymie uit a stemmingsstoornis dat sommige dierenartsen op zichzelf al een psychiatrische ziekte beschouwen. Het komt heel dicht in de buurt van bipolariteit. De hond ondergaat dan een verandering in perceptie van de werkelijkheid. Er wordt onderscheid gemaakt tussen bipolaire dysthymie, waarbij depressieve fasen worden afgewisseld met gelukkige fasen, en unipolaire dysthymie, zonder depressieve fase. Soms ervaart de hond een hoge fase van alertheid en activiteit, in de vorm van een crisis. Hij verandert dan plotseling van gedrag en zijn meesters zeggen hem niet eens te herkennen. De frequentie en duur van aanvallen zijn variabel. Het kan een paar minuten of een paar weken duren. Dan keert de hond terug naar normaal (unipolair), of hij gaat in een fase van neerslachtigheid (bipolair). Het lijkt erop dat genetica aan de oorsprong ligt. De Amerikaanse Cocker Spaniel en de Engelse Cocker Spaniel zijn vaker getroffen, maar ook triggers worden vermoed.

Dissociatie

Vergelijkbaar met schizofrenie, dissociatie treft sommige honden. Hun acties doen dan denken aan de hierboven genoemde TOC’s. Het dier kan denkbeeldige vliegen achtervolgen, die vergelijkbaar zijn met hallucinaties, zichzelf aanvallen, vooral ter hoogte van de poten, of zijn staart achtervolgen. Het werkt repetitief. De frequentie van deze stereotypen kan erg hoog zijn. Het komt voor dat het overdag enkele uren aanhoudt en dagelijks terugkeert. Als de baas ingrijpt, kan de hond zelfs agressief worden.

Primaire dissocialisatie

Dyssocialisatie is degene die we zouden willen paranoia. Deze ontwikkelingsstoornis heeft namelijk een impact op het dagelijks leven van het dier. De hond is heel vaak agressief, en zelfs van jongs af aan. De hond heeft de zelfcontroles niet correct verworven. Hij communiceert slecht met mensen, net als met zijn soortgenoten. Zijn aanvallen kunnen erg gewelddadig zijn. Als het dier een puppy is, is het niet ongebruikelijk dat ze vaak ruzie maken met hun broers en zussen. Honden die lijden aan dissocialisatie respecteren de sociale regels niet en ondersteunen niet de minste dwang. Ze kunnen bijzonder gevaarlijk zijn, omdat ze soms heftig bijten. We vinden aan de oorsprong een moederlijk gemis en de afwezigheid van volwassen honden in hun omgeving toen ze klein waren.

Kan een hond een psychopaat zijn?

Psychopathie is een persoonlijkheidsstoornis die kenmerkend is voor mensen die asociaal zijn, geen empathie hebben, meedogenloos zijn en in staat zijn anderen pijn te doen. Dit vertalen naar de hondenrace is lastig. Inderdaad, de hond heeft noch dezelfde taal, noch dezelfde cognitieve vermogens. Echter, symptomen van interspecies sociopathie. Als ze niet identiek zijn, kunnen we enkele punten van overeenkomst vinden. In deze context slaagt de hond er niet in om een ​​normale relatie en communicatie tot stand te brengen met een andere soort, meestal mensen. De hond begrijpt niet wat er van hem verwacht wordt en vindt zijn plaats niet in het gezin. Dit maakt de hond agressief, rommelig, destructief. Hij kan het niet verdragen om alleen gelaten te worden of ongeschikte overlappingen aan te nemen. Hij accepteert de regels van het huis niet en maakt het duidelijk, waardoor het leven van zijn meesters een hel wordt.

Kan een hond een narcistische viezerik zijn?

Narcistische perversie wordt gebruikt om een ​​bijzonder manipulatief en kwaadaardig mens te kwalificeren, destructief en begiftigd met een verondersteld gevoel van superioriteit. Hij gebruikt andere mensen voor zijn eigen voordeel en het ontbreekt hem volkomen aan empathie, hij maakt gebruik van de zwakheden van de ander om te krijgen wat hij wil. Het gaat dus om menselijke interpersoonlijke relaties, gebaseerd op interpretaties te complex voor de geest van een hond. Dit vereist hebben doelstellingen op middellange of lange termijn, een strategie. De hond heeft echter noch de cognitieve capaciteiten, noch het emotionele systeem dat is aangepast aan dergelijke acties. Hij kan in het slechtste geval een beetje manipuleren om iets lekkers te krijgen, egoïstisch zijn, maar zijn vermogen tot handelen is verre van wat een mens kan ontwikkelen. Een menselijke projectie op een hondenkarakter valt onder antropomorfisme, wat over het algemeen leidt tot verkeerde interpretaties van dierlijk gedrag.

Het speciale geval van het HS-HA-syndroom

Het HS-HA-syndroom (overgevoeligheidshyperactiviteit) is relatief recent in de diergeneeskunde en de hondenethologie, maar wordt steeds zichtbaarder. Bij honden wordt het niet volledig herkend, maar eerder gebruikt door professionele gedragsdeskundigen om bepaalde symptomen te beschrijven en te categoriseren.

Het treft hyperactieve honden, waardoor ze dichter bij ADHD kunnen komen (wat een neurologische aandoening is bij mensen en geen psychiatrische ziekte). De 2 stoornissen worden echter onderscheiden omdat we het concentratievermogen van een mens niet kunnen vergelijken met dat van een hond, al minder. Moeilijkheden om in slaap te vallen, die van invloed zijn op ADHD bij de mens, hebben niet noodzakelijkerwijs betrekking op de HS-HA-hond. Een van de symptomen is dat de hond overreageert in zijn omgeving. Hij wekt de indruk “te handelen zonder na te denken”, zonder rekening te houden met zijn omgeving, hij kan zeer gevoelig zijn voor tactiele, geluids- of visuele prikkels. Hij kan moeite hebben om kalm te blijven en impulsief gedrag te remmen.

De oorsprong van psychische aandoeningen bij honden

Er zijn genetische factorenzoals onthuld Kim KL Bellamy van de Universiteit van Helsinki in Finland, in een studie getiteld “DRD2 wordt geassocieerd met angst bij sommige hondenrassen”. Het lijkt er inderdaad op dat het DRD2-gen invloed zou uitoefenen op het gedrag en de angst van bepaalde honden. Hieraan worden toegevoegd omgevingsfactoren : te vroeg spenen, het tekort aan vitamines en mineralen en de invloed van geslachtshormonen, zo bleek Katriina Tinanaar aanleiding van een studie uit 2012 met de titel “Milieu-effecten op dwangmatig achtervolgen bij honden.”

Maar de meeste psychische stoornissen bij honden zijn waarschijnlijk het gevolg van a complexe wisselwerking tussen deze twee factoren, het milieu en genetica. Studies, waaronder die van Yuying Hsu en Liching Sun, van de Universiteit van Taiwan, gepubliceerd in maart 2010 en getiteld: “Factors geassocieerd met agressieve reacties bij honden als huisdier”, toonde aan dat honden die genetisch vatbaar zijn voor agressie, deze mogelijk niet ontwikkelen wanneer ze worden grootgebracht in een omgeving die is aangepast aan hun behoeften. De interactie met de eigenaar oefent ook een significante invloed uit op gedragsproblemen bij honden.

Welke therapeutische benadering in de geestelijke gezondheid van honden?

Er zijn verschillende benaderingen, complementair, om de psychologische gezondheid van de hond te ondersteunen.

Gedragstherapie

Gedragstherapie is een methode die vaak wordt gebruikt om psychische stoornissen bij honden te behandelen. Hierbij hoort het gebruiken technieken voor gedragsverandering. Om dit te doen oefenen we de conditionering klassieke, operante conditionering of positieve bekrachtiging, die het alle drie mogelijk maken om bepaalde stimuli te associëren met verwachte gedragingen of reacties. De eerste is het resultaat van Pavlovs werk, helemaal aan het begin van de 20e eeuw. Een neutrale stimulus (bijvoorbeeld het geluid van een bel) wordt geassocieerd met een stimulus die een reactie uitlokt (bijvoorbeeld het aanbieden van iets lekkers). Het tweede type conditionering is ontwikkeld door de psycholoog BF Skinner in de jaren 30. Het is gebaseerd op beloning en straf. eindelijk, de Positieve bekrachtiging is alleen gebaseerd op het principe van beloning, wanneer de hond de verwachte houding aanneemt, en op het negeren van het dier wanneer het zich ongepast gedraagt.

Beetje bij beetje verandert de hond zo zijn ongewenste reacties. Zo zal bijvoorbeeld een destructief hondje bij afwezigheid van zijn baasje steeds vaker en steeds langer in een situatie van eenzaamheid worden gebracht, maar vergezeld van beloningen en prikkels die hem ertoe zullen brengen te kalmeren en zijn destructieve gedrag te beperken. reflexen.

Als conditionering niet voldoende is, bieden dierenartsen medicijnen aan

Medicatie

De farmacopee voor honden is vergelijkbaar met die bedoeld voor mensen: antidepressiva, anxiolytica, stemmingsstabilisatoren
zijn allemaal mogelijkheden om het dier te begeleiden en te helpen zijn moeilijkheden te beheersen. Zo wordt bijvoorbeeld fluoxetine, een antidepressivum dat gewoonlijk bij mensen wordt gebruikt, soms voorgeschreven om verlatingsangst, impulsiviteit, overmatige eetlust, hyperactiviteit of zelfbeheersingsstoornissen bij zijn hond te behandelen.

Vaak is een medische behandeling alleen niet voldoende. Het moet dan vergezeld gaan van andere vormen van therapie om de effecten te maximaliseren.

Alternatieve therapieën

Verschillende alternatieve therapieën lijken, naast traditionele methoden, effectief te zijn bij bepaalde psychische aandoeningen. Zo hebben eigenaren gemeld dat acupunctuur, aromatherapie bij honden of massages voordelen opleveren voor hun hond. Bovendien is een studie getiteld “de invloed van olfactorische stimulatie op het gedrag van honden gehuisvest in een asiel”, uitgevoerd door Lynne Graham en Deborah L. Wells van de Universiteit van Belfast, Ierland, en gepubliceerd in mei 2005, onthult dat essentiële oliën van lavendel en kamillehebben bijvoorbeeld een reële impact op het gedrag van honden door hun stress te verminderen.

Evenzo zijn sommige voedingssupplementen zoals L-Theanine, een aminozuur of omega 3-vetzuren, kan bijdragen aan het verminderen van angst en depressieve toestanden. Zeer recente studies hebben ook de positieve effecten van CBD opgemerkt, niet alleen op fysieke pijn, maar ook op bepaalde psychische stoornissen.

Deze verschillende alternatieve therapieën vervangen natuurlijk niet de conventionele methoden, maar bieden wel extra hulp.

Honden kunnen daarom niet dezelfde psychiatrische toestanden ontwikkelen als mensen, zoals bipolariteit, schizofrenie of paranoia, maar ze kunnen symptomen vertonen die erop lijken. Hij kan ook last hebben van depressie, PTSS, OCS of angst. Er valt nog veel te leren van de psychiatrische diergeneeskunde en sommige studies zijn aan de gang omdat dit een nieuwe wetenschap is.

Als u echter merkt dat uw hond zich op een manier gedraagt ​​die echt ongewoon is en dagelijks gênant blijkt te zijn, breng hem dan naar een gedragsdierenarts die oplossingen kan vinden, medicinaal of gedragsmatig, om uw dier te helpen.