Is de slechte reputatie van mastiffs echt gerechtvaardigd?

Elke hond, ongeacht ras en/of grootte, kan wreed zijn als hij slecht getraind of mishandeld wordt. Mastiffs worden echter vaak in een negatief daglicht gesteld, omdat ze indrukwekkend zijn door hun grootte, terwijl een kleine hond over het algemeen geen enkele argwaan wekt. Hij kan echter bij veel gelegenheden fel zijn. De vraag blijft daarom: hoe angstaanjagend ze ook mogen zijn vanwege hun fysieke verschijning, zijn molossoïden zo gevaarlijk als we denken? Ze vallen in de categorie ‘gevaarlijke honden’ en vallen onder een wet die discriminerend kan lijken. Wat is er werkelijk aan hun karakter en vormen ze een reëel gevaar?

Wat is een molossoïde?

Het was Jean-Pierre Mégnin (1828-1905) – Franse entomoloog en dierenarts, voorloper van de kynologie – die de eerste classificatie van hondenrassen opstelde. Afhankelijk van enkele van hun bijzonderheden kunnen honden dus van het volgende type zijn:

• Molossoid (een categorie die vaker mastiffs wordt genoemd),
• Graioid (of windhondtype),
• Lupoid (doet denken aan de kenmerken van de wolf),
• Braccoid (of wijzend hondtype).

Er is echter verwarring ontstaan ​​in de hoofden van niet-experts, zodat tegenwoordig grote en sterke honden ten onrechte mastiffs worden genoemd, zonder dat er enig onderscheid wordt gemaakt tussen hun rassen. Ze worden als woest beschouwd, maar deze zeer slechte reputatie is volkomen ongegrond. De statistieken bewijzen het: van de 100 hondenbeten zijn er minder dan 8 te wijten aan een molossoïde.

Classificatie van “gevaarlijke hondenrassen”: wat zijn de 1e en 2e categorie?

De eerste categorie omvat honden zonder stamboom die morfologische overeenkomsten vertonen met de Boerbull of Mastiff, de Tosa, de Pitbull en de Am’ staff (American Staffordshire Terrier). We kunnen ook honden zonder papieren toevoegen, zoals Bordeauxdog. Al deze hoektanden worden beschouwd als aanvalshonden.

Om een ​​hond in de 2e categorie te kunnen plaatsen, moet de fokker hem registreren bij het LOF. Onder deze 2e categorie vallen de volgende rashonden (met stamboom):

• Rottweiler en honden die qua morfologie vergelijkbaar zijn, op voorwaarde dat ze zijn geregistreerd in het Franse Herkomstboek (LOF).

• Tosa inu,
• Rottweiler met of zonder papier,

Honden in deze categorie worden waak- of verdedigingshonden genoemd. Wat betreft de Staffordshire Bull Terrier, bekend als staffie, werd hij eerst ten onrechte geclassificeerd als een van de “gevaarlijke honden” omdat hij verward was met een neef van de Am’-staf, namelijk de Staffordshire Terrier, ook wel American Staffordshire Terrier genoemd. De staffie is vandaag uitgesloten van de 2e categorie.

Hondenbezitters: verplichtingen

De eigenaren van deze honden, die door de wet als gevaarlijk worden beschouwd, zijn vaak bedroefd over de reputatie van hun metgezellen. Ze weten dat ze minder gevaarlijk zijn dan het lijkt en zijn zich er terdege van bewust dat veel ongelukken te wijten zijn aan honden die niet in categorie 1 en 2 vallen. Dagelijks worden ze echter geconfronteerd met overmatige reacties van mensen die weinig van de karakter van deze dieren. Meesters en honden betalen een hoge prijs voor vooroordelen.

Het bezitten van een mastiff van de 1e of 2e categorie houdt in ieder geval in dat je de wet inzake “gevaarlijke honden” respecteert die sinds 1999 van kracht is. Het houden van een vergunning, verplichte sterilisatie, verboden toegang tot bepaalde openbare plaatsen, het dragen van de muilkorf zijn enkele van de vele verplichtingen die worden opgelegd. afhankelijk van de categorie waartoe de hond behoort. De eigenaren van deze huisdieren zijn eveneens verplicht een specifieke verzekering Burgerlijke Aansprakelijkheid af te sluiten.

Een mastiff wordt niet slecht geboren

Vanwege zijn indrukwekkende morfologie en krachtige kaak wordt de hond – ongeacht zijn ras – door gewone stervelingen over het algemeen als een mastiff beschouwd, ongeacht of hij wel of niet in een van de eerder geziene categorieën valt. In het dagelijks taalgebruik kan dit dus bijvoorbeeld zowel een Tosa inu betreffen als een Sint Bernard, een Newfoundlander, een Spaanse Mastiff, een Duitse Dog, een Mallorca Mastiff of zelfs een Leonberger.

Een grote hond, zelfs de meest indrukwekkende, is niettemin in staat veel genegenheid te schenken aan leden van het gastgezin en zelfs aan vreemden. Alle honden zijn van nature vriendelijk en blijven dat als ze het geluk hebben een goede baas te hebben, dat wil zeggen als ze vanaf zeer jonge leeftijd goed verzorgd en verzorgd worden om perfect opgevoed te worden. Ze moeten kunnen profiteren van goede levensomstandigheden naast een respectvolle en liefdevolle meester.

Een hond wordt niet slecht geboren. Het is eenvoudigweg waarschijnlijk dat het er een wordt als de eigenaar zijn plicht niet nakomt. En dit geldt net zo goed voor een Yorkie die als volwassene maximaal 4 kg weegt, verre van indrukwekkende spieren heeft, maar die extreem agressief kan zijn en de hele tijd kan bijten!

Het is dus het gebrek aan socialisatie dat gevaarlijk is en niet de hond. Agressie is niet aangeboren bij honden, maar kan bij deze huisdieren ontstaan ​​als ze het slachtoffer zijn geworden van mishandeling, getraind zijn om zonder reden aan te vallen of als ze niet hebben geprofiteerd van een aangepaste omgeving. Honden moeten spanning en stress kunnen loslaten en zichzelf dus voldoende kunnen bewegen. Een mastiff bij u thuis verwelkomen betekent dat u uw verantwoordelijkheden onder ogen ziet. Maar dit is het geval als u een huisdier van welke aard dan ook wilt hebben.