Is de pad gevaarlijk voor de hond?

Het kleine formaat van de pad geeft het beeld weer van een onschadelijk dier. In het geval van een aanval door een roofdier bestaat zijn verdedigingstactiek echter uit het vrijgeven van een uiterst giftig gif. De overgrote meerderheid van de vergiftigingsgevallen treft honden en zelden katten die de amfibie niet bij de mond grijpen. Wat zijn de symptomen van vergiftiging? De risico’s ? En wat zijn de eerstehulpmaatregelen die u aan de hond moet geven?

Waarom is de pad giftig?

De huid van de pad heeft een soort korrelige wratten die eigenlijk klieren zijn die parotis worden genoemd. Deze bevinden zich aan de achterkant van het hoofd, bij bepaalde exemplaren op de nek en schouders en geven giftig gif af als verdedigingsmechanisme dat wordt geactiveerd wanneer het lichaam van de pad wordt blootgesteld aan overmatige druk. De hond stelt zichzelf dus automatisch bloot aan het vrijkomen van gif als hij de pad grijpt. Deze stoffen blijven namelijk giftig, zelfs als de pad dood is. Het gif dringt niet door de huid en is dus niet gevaarlijk als de amfibie in de hand wordt gehouden. Wel is het raadzaam om daarna uw handen grondig te wassen.

Hoe giftig is padengif?

Als het in contact komt met de slijmvliezen van de mond van de hond, komt het gif onmiddellijk het lichaam binnen en wordt het gevaarlijk. Deze stof is daarom bijzonder bedreigend voor honden die de pad grijpen alsof het een prooi of speelgoed is. De mond- en spijsverteringsslijmvliezen van de hond zullen snel moleculen opnemen die talloze aandoeningen kunnen veroorzaken, zoals irritatie, hoge bloeddruk, vasoconstrictie van de nieren, bradycardie (daling van de hartslag) of zelfs hallucinogene effecten. Houd er rekening mee dat het innemen van een pad de dood van de hond kan veroorzaken en dat de vitale prognose gereserveerd is als de hond jong en/of klein is.

Wat zijn de symptomen van de hond na vergiftiging?

De eerste klinische symptomen verschijnen zodra de hond de pad in zijn bek neemt, omdat het gif onmiddellijk vrijkomt:

• Hypersalivatie als gevolg van ernstige ontsteking van de mond en keelholte. Dit duurt minimaal 12 uur.
• Anorexia gedurende 2 dagen.

Als de vergiftiging mild is, stoppen de tekenen daar. In de meest ernstige gevallen verschijnt het volgende:

• Spijsverteringsstoornissen waaronder intense buikpijn, diarree en braken;
• Verstoringen van het hartritme die soms tot een hartstilstand kunnen leiden;
• Neuromusculaire schade zoals ataxie (abnormaal lopen), trillingen, convulsies, verlamming of zelfs hallucinaties;
• Acuut longoedeem veroorzaakt door hartfalen of door de ontstekingswerking van paddengif;
• Verschillende klinische symptomen zoals: hyperthermie, apathie, ademhalingsmoeilijkheden, enz.

Welke eerstehulpmaatregelen moet ik aan de hond geven?

In het geval dat een hond vergiftigd wordt door een pad, is het belangrijk om snel te reageren voordat u met uw dier naar de dierenarts gaat:

• Haal de pad uit de bek van de hond. Onthoud: het gif is niet giftig voor de huid;
• Was de mondholte van de hond met veel water en gebruik een fles of een waterstraal om zoveel mogelijk van de giftige stof te verwijderen;
• Spoel hun ogen met water of fysiologisch serum als ze in contact zijn geweest met de pad (in de ogen kan het gif conjunctivitis, zweren en uveïtis veroorzaken).

Welke behandeling wordt gegeven aan een hond die een pad heeft gebeten?

Er bestaat geen tegengif voor paddenvergiftiging. De dierenarts zal daarom de verspreiding van het gif moeten voorkomen en de symptomen van de hond moeten verlichten. De uitgevoerde noodbehandeling zal daarom afhangen van de aard van het contact en de ernst van de vergiftiging:

• Spoel de mond met natriumbicarbonaat om de zuurgraad van het gif te neutraliseren;
• Corticosteroïde-injectie;
• Toediening van anti-emetica of medicijnen gericht op het beschermen van de maagwand (maagverbanden);
• Toediening van medicijnen gericht op de behandeling van hartaandoeningen, anticonvulsiva, ontstekingsremmers, antihistaminica gericht op het verminderen van het effect van gif op de slijmvliezen;
• Plaatsing van de hond indien nodig onder zuurstoftherapie of perfusie;
• Hartmonitoring met passende medische zorg.

De prognose hangt af van de hoeveelheid ingenomen gif, de snelheid van de behandeling en de grootte van de hond.

Hoe voorkom je hondenvergiftiging door een pad?

Om elk risico op vergiftiging te voorkomen, is de meest effectieve oplossing het vermijden van elk contact tussen een pad en een hond. Batrachische vergiftiging vindt doorgaans plaats tussen april en september, met een maximale activiteit in juli en augustus. De meeste padden zijn nachtdieren – met een voorkeur voor de schemering – dus het is aan te raden uw hond ’s nachts binnen te laten. De pad bezoekt alle natuurgebieden (tuin, vijver, park, bossen, bergen), houd uw hond in de gaten tijdens uw wandelingen.