Is aardappel een giftig voedsel voor katten?

DE aardappelen bevatten een giftige stof voor katten: solanine. We kunnen ons dan ook afvragen waarom bepaalde brokjes deze knol bevatten die toch goed verteerd wordt. Nou, het hangt allemaal af van koken en bewaren!

De kat is een strikte vleeseter die granen en aardappelen krijgt! wat te denken? Onze antwoorden op effecten van deze knollen.

Aardappelen en solanine

Rauwe aardappelen bevatten solanine. Het is een glycoalcoïde, zoals tomatine dat voorkomt in… tomaten! Het woord komt van glyco (suikers) en alcoid (stikstofverbinding). In grote hoeveelheden is dit molecuul giftig voor katten, maar ook voor mensen, honden, konijnen… Het is een afweermechanisme van de plant, om zichzelf te beschermen tegen herbivoren en parasieten. Glycoalcoïden, zoals solanine, kunnen daarom leiden tot gastro-intestinale stoornissen of zelfs neurotoxische symptomen binnen 2 tot 3 uur na inname.

• Misselijkheid
• Speekselvloed
• Braken
• Obstipatie en dan diarree
• Tremoren
• Hoofdpijn
• Aanvallen

Elk dier heeft zijn eigen gevoeligheid. Als de aardappel rauw is, bevat hij een grote hoeveelheid solanine: zo’n 7,5 mg per 100 gram knol. De spruiten, schillen en bladeren zijn het rijkst. A gekiemde aardappel (verdie) heeft daarom meer solanine: boven de 30 gram per kilo gewicht wordt het als giftig beschouwd. Een kat van 3 kilo loopt dus gevaar als hij 90 gram van deze groente consumeert wanneer deze is ontkiemd.

Daar Aardappelen koken in goede staat
verlaagt het solaninegehalte aanzienlijk, zonder het volledig te elimineren. Het is daarom belangrijk om de groente goed te koken, maar ook te bewaren beschermd tegen lichtkiemvrij.

De effecten van aardappelen in brokjes

De eigenaren zijn zich bewust geworden van de overtollige granen in de brokjes. Dit heeft ertoe geleid dat fabrikanten op zoek zijn gegaan naar alternatieven voor tarwe en alle met gluten beladen vulstoffen. Dus gingen ze over op… aardappelen! DE risico op mycotoxinen, een gif voor katten dat in bepaalde granen wordt aangetroffen, wordt aanzienlijk verminderd. Net als bij hun concurrenten, graanproducten, is de voedingswaarde echter relatief onaantrekkelijk.

• Veel koolhydraten (ruim 16%) die zeker energie opleveren, maar voor een strikte carnivoor van weinig nut blijken. Eiwitten kunnen deze energie ook leveren dankzij een proces dat gluconeogenese wordt genoemd en dat ze in de loop van de tijd langzaam omzet in effectieve koolhydraten. Zetmeel is een nuttig koolhydraat voor geven hun textuur aan de krokettenmaar niet echt voor de kat.
• Vezels: ze reguleren de darmtransit en zijn nuttig voor het dier, maar bepaalde groenten leveren evenveel.
• Vitaminen en mineralen, waaronder vitamine C, B6 en kalium, maar de voedingsbehoeften van onze katten worden over het algemeen gedekt door fruit (voor vitamine C) en dierlijke producten.

Wanneer aardappelen in brokjes worden opgenomen, worden ze over het algemeen op hoge temperaturen gekookt, waardoor het solaninegehalte en het toxische potentieel ervan aanzienlijk worden verminderd. Als graanvrije brokjes echter vaak aardappelen als alternatief bieden, moet je controleren of deze alleen voorhanden is geef zijn consistentie aan de kroket en niet als vulingrediënt in plaats van vlees. Zoals eerder gezegd zijn aardappelen namelijk een belangrijke bron van koolhydraten, die een strikte carnivoor niet echt nodig heeft. Graanvrije brokjes zijn dus geen wondermiddel. Om de kwaliteit ervan te beoordelen, moet je het koolhydraatgehalte kennen (verborgen op de etiketten) en de precieze samenstelling.

Aardappelen gekookt en geïntegreerd in de brokjes zijn dus niet giftig, omdat solanine enorm wordt verminderd. Ze zijn echter niet onschadelijk vanwege de koolhydraten die ze bevatten. Ze kunnen daarom worden toegevoegd aan brokjes die zetmeel nodig hebben om hun textuur te verkrijgen, maar dan in een zo klein mogelijke hoeveelheid.

De kat is meer aangepast aan vlees dan aan aardappelen!

Als mensen alleseters zijn, worden katten strikte carnivoren genoemd. Hij verschilt van de hond, een opportunistische carnivoor die gedurende de millennia van domesticatie enzymen ontwikkelde die in staat waren zetmeel te verteren. De kat is er dus voor gemaakt haalt alles wat hij nodig heeft uit dierlijke producten. Het spijsverteringssysteem, bestaande uit een korte darm, optimaliseert de snelle opname van dierlijke eiwitten en vetten. Dit voorkomt ook dat het vezels en complexe koolhydraten effectief verteren. Hij heeft geenspeekselamylase (zoals wij en, zoals we onlangs hebben geleerd, de hond), dit enzym dat koolhydraten in de mond begint af te breken. Bovendien bevordert de lever, in plaats van koolhydraten op te slaan zoals mensen, de omzetting van eiwitten in energie (de beroemde gluconeogenese). Op dezelfde manier weerspiegelt de behoefte aan taurine, een essentieel aminozuur dat alleen in vlees voorkomt, de afhankelijkheid van vlees.

Ten slotte gaat zijn dieet- en instinctieve voorkeur meer uit naar vlees. Het is noodzakelijk om allerlei smaakversterkers aan de brokjes toe te voegen, zodat deze de mengeling op basis van granen of aardappelen accepteert!

Zelfs als katten kunnen goedgekookte aardappelen eten, goed bewaard gebleven uit het licht en in kleine hoeveelheden, zou hun dieet de voorkeur moeten geven aan dierlijke eiwitten. Aardappelen in graanvrije brokjes moeten niet worden gedemoniseerd, maar gecontroleerd. Als ze gebruikt worden in kleine hoeveelheden om consistentie aan het voedsel te geven en niet in overmaat om het dier te verzadigen en duurder vlees te vervangen, vormen ze een alternatief voor gluten en het risico op mycotoxinen. De beste persoon om de voedingsbehoeften van uw dier te begrijpen is uw dierenarts als u een vertrouwensrelatie met hem heeft.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 03/07/2024