Hondsdolheid bij honden: symptomen, oorzaken, behandelingen en preventie

Hondsdolheid is ongetwijfeld de ziekte die het meest gevreesd wordt door hondenbezitters. Het is inderdaad een zeer ernstige ziekte die problemen veroorzaakt die zowel zeer gevaarlijk als zeer pijnlijk zijn voor de hond, en die hem bovendien besmettelijk maakt voor de mensen om hem heen, of het nu zijn soortgenoten, andere dieren en zelfs mensen zijn. een zoönose, dat wil zeggen een ziekte die van dieren op mensen kan worden overgedragen. Bovendien is hondsdolheid dodelijk, dus het is erg belangrijk om op de hoogte te zijn van dit virus, om te weten hoe je de symptomen snel kunt herkennen en zonder uitstel kunt handelen.

De oorzaken van hondsdolheid: wat is het, hoe wordt het overgedragen?

Hondsdolheid is een ziekte die wordt veroorzaakt door een virus dat, zodra het wordt overgedragen, naar de hersenen zal migreren en het zenuwstelsel en de neuronen ernstig zal aantasten. Hoewel deze ziekte in Frankrijk bijna is uitgeroeid, is er geen nulrisico, vooral niet als u naar het buitenland reist.

Deze ziekte is uiterst besmettelijk. Het virus wordt overgedragen via speeksel. De geringste beet of kras van een dragerdier, ook al heeft het de eerste symptomen nog niet gemeld, kan voldoende zijn om het slachtoffer te besmetten en zo grote schade aan te richten.

Het eerste dat u moet doen in het geval van een beet of krabben van een mogelijk dragerdier (het kan een andere hond zijn, zoals een knaagdier of een ander vleesetend wild dier), is sneller handelen door de wond met zeepsop te wassen. voor een goede vijf tot tien minuten.

Symptomen van hondsdolheid: een vreselijke ziekte

Voordat het virus de hersenen bereikt, migreert het langzaam van het infectiegebied (in de meeste gevallen de wond) naar de hersenen. Deze periode, de incubatieperiode genoemd, duurt bij honden gemiddeld 15 tot 60 dagen, waardoor de symptomen steeds ernstiger worden naarmate het virus zich verder ontwikkelt. In sommige gevallen veroorzaakt het virus in deze periode echter geen klachten, maar is het dier toch besmet en kan het virus dus overdragen. Nadat u bent gebeten door een wild knaagdier of een vleermuis, moet u daarom uiterst waakzaam blijven. Er zijn twee vormen van woede:

verlamde hondsdolheid

Verlamde hondsdolheid treft plantenetende dieren en veroorzaakt verlamming van het dier, in de eerste plaats van de spieren en vervolgens, terwijl het virus naar de hersenen migreert, van het ademhalingssysteem. Het dier zal daardoor steeds moeilijker kunnen ademen, totdat het helaas door verstikking bezwijkt.

woedende woede

Woedende hondsdolheid treft vleesetende dieren, en dus ook honden. Deze vorm van hondsdolheid is veel gevaarlijker dan de eerste, omdat het virus op deze manier wordt overgedragen, vanwege de vele symptomen die het aan het slachtoffer geeft:

• de stemming van de hond verandert. Hij kan overgaan van een vredig moment in de slaap naar plotselinge hyperactiviteit, waardoor hij erg actief en opgewonden wordt, of zelfs zonder reden schrikt.
• de hond begint te “regressie” in termen van intelligentie, waardoor hij bijvoorbeeld niet meer in staat is bevelen te begrijpen die hij voorheen heel goed begreep.
• Naast zijn veranderende humeur begint de hond acute paranoia te ontwikkelen, waardoor hij zich voortdurend verstopt en isoleert.
• de stem van de hond verandert en wordt steeds heeser.
• de ziekte kan in sommige gevallen hallucinaties veroorzaken, waardoor de hond kan huilen.
• het speeksel zal extreem overvloedig en schuimig worden, en zal gepaard gaan met moeilijk slikken.
• Extreme dorst zal ervoor zorgen dat de hond zwaar gaat drinken, soms tot het punt van stikken.
• verhoogde agressiviteit jegens wie dan ook, zelfs zijn meesters of andere dieren zullen worden opgemerkt. Het geringste fysieke contact kan de hond ertoe aanzetten agressief te worden en daardoor te bijten of krabben. Dit is hoe het virus wordt overgedragen, dus je zult uiterst waakzaam moeten zijn.
• in de terminale fase begint, net als bij herbivoren, de verlamming, eerst in de achterhand om uiteindelijk in de luchtwegen terecht te komen, wat verstikking en de dood veroorzaakt.

Helaas vindt na het verschijnen van de eerste symptomen de dood van het dier vier tot vijf dagen later plaats.

Behandeling van hondsdolheid: kan deze ziekte worden genezen?

Helaas bestaat er momenteel geen geneesmiddel tegen hondsdolheid. Als u echter ook maar de geringste twijfel heeft over een mogelijke beet van een dier dat het virus op uw hond zou kunnen overdragen, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts, zodat hij de wond zo goed mogelijk kan reinigen en hem een ​​vaccin tegen hondsdolheid kan geven. noodgeval (ook wel vaccin tegen hondsdolheid genoemd).

Als een bezoek aan een dierenarts niet mogelijk is, zoals hierboven vermeld, maak de wond dan zo snel mogelijk schoon met zeepsop gedurende vijf tot tien minuten.

Als de hond al de eerste symptomen van hondsdolheid vertoont, zal de dierenarts helaas genoodzaakt zijn hem te euthanaseren, om onnodig lijden voor de hond die er niet uit komt te voorkomen, maar ook om de mensen om hem heen te beschermen en besmetting te voorkomen. .

Tenslotte, als het een mens betreft die getroffen wordt door een beet die hondsdolheid kan overbrengen, zal hij onmiddellijk naar het ziekenhuis moeten. Vergeet niet dat deze ziekte op mensen kan worden overgedragen.

Preventie van hondsdolheid: de beste remedie

Hoewel er geen medicijn tegen hondsdolheid bestaat, bestaat er gelukkig wel een vaccin. Ook al is dit in Frankrijk alleen verplicht voor honden van categorie 1 en 2, het wordt toch sterk aanbevolen om dit te doen, ongeacht de hond, om elk risico op besmetting te vermijden.

Bovendien zal dit vaccin verplicht zijn voor een hond om te reizen, zowel in de Europese Unie als in de wereld.