Hondenschurft: symptomen, diagnose, behandeling en preventie

Schurft veroorzaakt vreselijk lijden bij honden, die het slachtoffer zijn van ernstige jeuk. Hoewel de ziekte niet dodelijk is, kan deze ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken. Het gevaar: het is zeer besmettelijk en kan zelfs op mensen worden overgedragen. Hoe herken en behandel je het?

Hondenschurft: definitie en uitleg

Hondenschurft is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door een microscopisch kleine mijt. Het bestaat in drie soorten. Oor- of otodectische schurft is een van de meest voorkomende. Het wordt veroorzaakt door een parasiet genaamd Otodectes cynotis die zich in de gehoorgang van het dier nestelt en zich voedt met de opperhuid. Over het algemeen treft het honden in gemeenschappen, dat wil zeggen die in opvangcentra, fokkers of hondenpensions wonen.

De tweede vorm wordt demodectische schurft genoemd, deze keer veroorzaakt door Demodex canis. De ziekte treft vooral honden in de leeftijd van 3 maanden tot een jaar en wordt overgedragen door hun moeder. Wanneer gegeneraliseerd, veroorzaakt demodectische schurft pyodermie. Aan de andere kant is het gemakkelijk te behandelen als het gelokaliseerd is.

De laatste vorm van hondenschurft wordt vertegenwoordigd door sarcoptische schurft, die het meest besmettelijk is. De bedrijfsleider ? Sarcoptes scabiei met een formidabele en verwoestende actie, omdat het zijn eieren direct onder de huid van het dier zal verbergen door daar gangen te graven. De lies, borst, oren, rond de ogen, ellebogen en zijkanten zijn allemaal getroffen gebieden.

Symptomen van schurft

Er zijn veel tekenen van hondenschurft. Een intense jeuk zou u echter moeten waarschuwen. Het komt ook voor dat er korstjes, puistjes of rode plekken op de huid verschijnen. Omdat het dier voortdurend bezig is met krabben, kan het slaapgebrek hebben. Soms vergeet hij zelfs te eten. Deze situaties leiden tot aanzienlijk gewichtsverlies.

Behandeling en preventie van schurft

Het is van cruciaal belang om alert te zijn en de hond bij de eerste symptomen naar de dierenarts te brengen. Hondenschurft is namelijk overdraagbaar op mensen en is zeer besmettelijk. Bij ons verschijnt het in de vorm van jeuk en roodheid.

Gelukkig is deze ziekte, vooral in de sarcoptische en auriculaire vormen, relatief eenvoudig te behandelen, op voorwaarde dat de behandeling zo vroeg mogelijk wordt gegeven. De dierenarts voert een injectie of toepassing van een antiparasitair middel uit. Hij dient ook antibiotica toe en past antiseptica toe.

De behandeling van demodectische schurft is ingewikkelder en duurder, vooral als deze gegeneraliseerd is. Naast verschillende medicijnen zal de hond baden moeten nemen die acaricide producten bevatten, bestaande uit benzeenhexachloride en zwavel.

Om de verspreiding van de ziekte te voorkomen, vooral op plaatsen waar meerdere honden welkom zijn, verdient het de voorkeur om de zieke direct in quarantaine te plaatsen. Het paren wordt niet aanbevolen of zelfs verboden bij honden die al langere tijd aan demodectische ziekte lijden. Ten slotte moeten, om een ​​nieuwe verschijning van schurft te voorkomen, alle voorwerpen die in contact zijn geweest met het zieke dier worden schoongemaakt of, beter nog, vervangen.