Hondenschurft: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Hondenschurft is een besmettelijke huidziekte veroorzaakt door een parasiet. Het is vrij gemakkelijk te herkennen aan het gedrag van het dier, omdat het jeuk veroorzaakt. Er moet zo snel mogelijk voor worden gezorgd, omdat de verantwoordelijke mijt zich in de loop van de tijd ontwikkelt en zeer invasief kan worden. Hoe eerder u een behandeling zoekt, hoe groter de kans dat u er snel vanaf komt.

Ontdek de verschillende soorten hondenschurftde oorzaken, de symptomen, hoe je het kunt diagnosticeren en behandelen en vooral hoe je het kunt vermijden.

Wat is hondenschurft?

Hondenschurft neemt verschillende vormen aan. Locatie en symptomen variëren afhankelijk van het type parasiet.

• Auriculair : veroorzaakt door de mijt Otodectes cynotis, tast de gehoorgangen aan.
• Demodecisch : ook wel demodicose genoemd, het wordt veroorzaakt door de Demodex canis mijt. Het kan gelokaliseerd of gegeneraliseerd zijn door het hele lichaam.
• Sarcoptisch : de verantwoordelijke mijt heet Sarcoptes scabiei var. Canis. Het voedt zich met huidresten en soms, maar zelden, met bloed. Hij leeft op zijn gastheer, maar kan buiten overleven. Het is zeer besmettelijk en overdraagbaar op mensen, die dan last krijgen van dermatitis. Het is zichtbaar op het lichaam.

Wat zijn de oorzaken van de ziekte?

Wat de oorvorm betreft, wordt de parasiet verspreid door direct contact van het ene dier naar het andere op plaatsen waar meerdere honden samenleven: asielen, pensions, fokkers, etc.

In de demodectische vorm leeft de mijt vaak in kleine hoeveelheden op de huid van de hond zonder te groeien. Het gebeurt echter soms dat het dier een daling van de immuniteit door stress of ziekte ontwikkelt de parasiet zich teveel en veroorzaakt veranderingen aan de huid.

Sarcoptische schurft wordt niet alleen overgedragen door direct contact, maar ook door een omgeving vervuild.

Wat zijn de symptomen ?

Het is het gedrag van uw dier dat u moet waarschuwen: hij krast vaak. Afhankelijk van het type schurft treft de jeuk niet dezelfde gebieden, wat helpt bij de diagnose.

Bij oorschurft moet je je uiteraard op het niveau van de oren concentreren: bruine vlekken
verschijnen in het paviljoen, ze stinken. Dit veroorzaakt vaak otitis. Wanneer honden in groepen leven, in fokkers, opvangcentra, hondenpensions, sportactiviteiten… is het voldoende dat één van hen erdoor getroffen wordt, zodat de anderen besmet raken.

Demodectische schurft treft vooral puppy’s tussen de 3 en 12 maanden oud en wordt in de eerste levensdagen door hun moeder overgedragen. Dit leidt vaak tot pyodermie, wat gerichte behandelingen vereist en redelijk behandelbaar is. De hond verliest haar op gelokaliseerde gebieden of op een algemene manier en kan seborrhea ontwikkelen. Huidschilfers vallen in de vorm uit de vacht van roos. De huid ruikt vaak onaangenaam. Het komt voor dat volwassenen getroffen worden na grote stress die verband houdt met een ernstige ziekte, een ziekenhuisopname, een operatie of na een ziekte die het immuunsysteem verzwakt.

Ten slotte veroorzaakt sarcoptische schurft ook jeuk die zich over het hele lichaam kan verspreiden. Verschijn dan korstjes, vlekken of rode vlekken. Het dier kan tegen de muren schuren, zichzelf krabben of zelfs agressief worden omdat het zo geïrriteerd is. Dit type schurft heeft gevolgen voor de slaap en eetlust. Het is zeer besmettelijk, ook voor mensen.

Welke behandelingen voor hondenschurft?

Bij oormijt voert de dierenarts eerst een analyse van oorsmeer om de verantwoordelijke mijten te zoeken en een diagnose te stellen. Hij schrijft dan voor druppels om in de gehoorgang te doen om parasieten te doden, evenals regelmatige oorreiniging.

Wat demodectische schurft betreft, zal de professional dan een getroffen gebied schrapen onderzoek het monster onder een microscoop om te zien of er specifieke mijten aanwezig zijn. Zodra Demodex is geïdentificeerd, wordt het meestal voorgeschreven een bad met speciale zorg samengesteld uit benzeenhexachloride en zwavel. Het voegt orale medicijnen en mogelijk behandelingen toe om de immuniteit van de hond te versterken. De hond moet dat zijn in quarantaine geplaatst als hij zijn omgeving deelt met andere dieren. Hij mag niet paren totdat hij volledig genezen is. Alle voorwerpen, jassen en manden die in contact zijn gekomen met het besmette dier moeten dat zijn grondig gereinigd of zelfs vervangen.

Ten slotte wordt de sarcoptische vorm gediagnosticeerd door bloedonderzoek en huidafkrabsel. Net als bij demodectische schurft, plaatselijke zorg en orale behandeling worden over het algemeen toegediend. Dit gaat gepaard met anti-jeukzorg om de hond te helpen krabben te beperken en, indien nodig, behandelingen voor secundaire infecties. Het wordt aangeraden desinfecteer de omgeving van het dier (bedden, speelgoed, enz.) om elke nieuwe besmetting te voorkomen. De duur van de behandeling varieert afhankelijk van de ernst en kan enkele weken duren. Om elk risico op terugval te voorkomen, moet de behandeling van de hond en die van de woonruimte bijzonder rigoureus zijn.

Hoe deze huidinfectie te voorkomen?

A goede oorhygiëne is essentieel, maar het is niet genoeg. Het is belangrijk dat uw hond ga niet om met een besmette vriend, omdat de ziekte besmettelijk is. Regelmatige monitoring van het gebied helpt het probleem zo vroeg mogelijk op te sporen en te voorkomen dat het zich verder ontwikkelt.

Wat demodectische schurft betreft, maakt een goede algemene conditie het mogelijk om goed te ontwikkelen immuunafweer en risico’s beperken. Hiervoor moet de hond profiteren van een uitstekend dieet en regelmatig bewegen. Om eventuele besmettingen te voorkomen, moet uw hond regelmatig tegen kleine dieren worden behandeld met een antiparasitair product.

Ten slotte, om de risico’s van sarcoptische schurft te beperken, moet u voorkomen dat uw hond in contact komt met besmette dieren en zorgt u voor een onberispelijke milieuhygiëne. Ook preventieve antiparasitaire behandelingen zijn van groot belang in de strijd tegen deze zoönose.

Hondenschurft, ongeacht het type, is zeer onaangenaam voor het dier en voor de eigenaar. Het vereist nauwkeurigheid om er vanaf te komen, maar het kan met de juiste zorg effectief worden behandeld. De sarcoptische vorm is, net als de auriculaire vorm, relatief eenvoudig te behandelen als deze vroeg wordt gediagnosticeerd. Preventieve maatregelen zijn essentieel om het risico op besmetting te minimaliseren. Als u ook maar de geringste twijfel heeft, raadpleeg dan snel een dierenarts om de ziekte te behandelen en besmetting te voorkomen.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 03/08/2024