Hondenhaar is nooit allergeen, het is dus hypoallergeen: waar of niet waar?

Als de eenvoudige rhinitis die wordt veroorzaakt in de aanwezigheid van een hond anekdotisch lijkt, kan langdurig contact met een huisdier, afhankelijk van uw gevoeligheid voor allergenen, een astma-aanval en in het ergste geval een anafylactische shock. Hoewel allergieën voor kattenhaar beter bekend blijven,allergie voor hondenhaar bestaat. De site “pneumocourlancy.fr” herinnert eraan dat 3% van de Franse bevolking gevoelig is voor allergenen die door onze huisdieren en dat honden net zo gemakkelijk rhinitis, conjunctivitis, eczeem of astma kunnen veroorzaken in het gezelschap van een hondje. De hond is dus niet hypoallergeen en zijn vacht kan allergeen zijn. Volg ons om beter te begrijpen waarom hypoallergene hond bestaat niet.

Sensibiliserende allergenen voor mensen

Een allergie voor dieren- of hondenhaar heeft eigenlijk niets met de vacht te maken, maar meer met de aanmaak van een eiwit dat voorkomt in het speeksel, de huidschilfers en de urine van het dier. Door zijn vacht te likken, zoals een kat dat doet, verspreidt uw viervoeter het Can F1-eiwit, een allergeen voor sommigen van ons, op zijn vacht.

Wanneer uw lichaam gevoelig is voor dit allergeen, zal het een immuunreactie veroorzaken om zichzelf te verdedigen. De meest voorkomende symptomen zijn afhankelijk van de reactie van uw lichaam. Wanneer de luchtwegen reageren, zullen herhaalde rhinitis, tranende ogen of milde tot sterke astma-aanvallen wijzen op uw gevoeligheid voor het eiwit. Voor anderen zal het simpelweg op de bank zitten waar uw hond haar en huidschilfers heeft afgezet een huidreactie veroorzaken zoals roodheid, jeuk, eczeem of netelroos.

Honden-, katten- of paardenhaar is niet allergeen, maar de eiwitten die deze dieren in hun speeksel met zich meedragen wel.

De mythe van hypoallergeen haar bij honden

Zoals u zult hebben begrepen, beschikken honden, net als katten, over een eiwit dat bij mensen een allergische reactie kan veroorzaken. De naam alleen al van deze allergie is verwarrend en suggereert dat bepaalde hondenrassen minder risico lopen op het veroorzaken van overgevoeligheid voor dit eiwit, afhankelijk van de vacht van het dier:

• A kort haar of gekruld;
• Een afwezigheid van haar;
• Niet-bestaande vergieten.

Rassen zoals de Bichon Frise, de Havanezer of Maltezer, de Portugese Waterhond, de Labrador, de Poedel of zelfs de Schnauzer en de Mexicaanse Haarloze Hond zouden voor gevoelige eigenaren minder risico opleveren om een ​​allergie te veroorzaken. In de gemaakte claims vinden we vooral gematigde, niet-bestaande verlies of minder significant schaalverlies. Al in 2011 toonde een onderzoek van de wetenschappers Charlotte E. Nicholas, Ganesa R. Wegienka, Suzanne L. Havstad, Edward M. Zoratti, Dennis R. Ownby en Christine Cole Johnson aan dat huizen waarin deze zogenaamde hypoallergene huizen wonen, rassen hadden evenveel allergeenuitscheidingen. Het is daarom onjuist om te geloven dat de vacht van de hond hypoallergeen is.

Kan ik een hond adopteren als ik of een familielid “allergisch is voor hondenhaar”?

Volgens de studie “Reasons for verlaten huisdieren in de Verenigde Staten Shelters: Selectie van gezondheidsdiensten en persoonlijke problemen”, gepubliceerd in 1999 door een college van vier onderzoekers in de Verenigde Staten, komt het achterlaten van huisdieren vanwege allergie op de derde plaats. . Als u gevoelig bent voor het allergeen dat door de hond wordt geproduceerd, kunt u beter een andere viervoeter kiezen om uw eigen gezondheid te beschermen. In feite zal uw allergie niet verdwijnen met de leeftijd, en langdurig en herhaaldelijk contact met het allergeen kan de aanvallen en de intensiteit ervan vergroten als u adopteer een hond. Aan de andere kant kan voortdurende blootstelling ook, maar niet in 100% van de gevallen, de klinische symptomen verminderen en tolerantie voor het allergeen ontwikkelen. Het is een kit of dubbel die zorgvuldig moet worden overwogen, zowel voor uw welzijn als voor deze metgezel die u na een paar maanden of jaren van een gedeeld leven misschien moet opgeven voor uw gezondheid. Als u ondanks alles de verleiding niet kunt weerstaan ​​om dit charmante gezicht aan te nemen waardoor u er lief uitziet, vraag dan advies aan uw arts, uw allergoloog en de toekomstige dierenarts die voor uw toekomstige viervoeter zal zorgen.

Wat zijn de oplossingen als de allergie al ruim na adoptie van de hond begint?

Wanneer allergische symptomen enkele jaren na de adoptie van het dier optreden, zal uw arts eerst adviseren om de trigger weg te nemen. Met andere woorden, afhankelijk van de ernst van de symptomen zal het verlaten van het dier ongetwijfeld door de zorgverlener worden voorgesteld. De vreugde en het welzijn die uw levenslange metgezel u brengt, wegen vaak zwaarder dan het ongemak van de allergie. Als een kind, een bejaarde of een reeds zieke persoon echter de kosten draagt, moet de scheiding worden besproken met alle leden van het huishouden en met de arts die de allergische persoon behandelt.

Desensibilisatie of verlating?

Voordat u zich van uw partner scheidt, bestaan ​​er verschillende oplossingen. Uw allergoloog kan antihistaminica of cortisone voorschrijven om allergiesymptomen te verminderen. In de vorm van druppels, zalven, tabletten of sprays verminderen ze niezen, tranende ogen, jeuk of ademhalingsaanvallen. Wanneer medicijnen onvoldoende zijn, kan hyposensibilisatie, beter bekend als medicijndesensibilisatie,hond allergie moet op zijn plaats worden gezet. Het allergeen wordt onder de huid geïnjecteerd of in de vorm van druppels die op de tong worden toegediend en wordt in steeds grotere doses over meerdere maanden of jaren verspreid. Met deze methode kan het immuunsysteem zich aanpassen aan het eiwit en zich geleidelijk aanpassen aan het allergeen. Desensibilisatie, soms langdurig, levert echter zeer positieve resultaten op en zorgt ervoor dat u niet gescheiden raakt van uw geweldige metgezel.

De beslissing om het dier in de steek te laten, blijft aan u. Je zult dan moeten proberen een huis te vinden waar hij zich geliefd en verwend zal voelen.

Verminder uw blootstelling aan allergenen zodat u nog vele jaren met uw hond kunt leven

L’hond allergie is niet onvermijdelijk; behandelingen of desensibilisatie zullen uw dagelijks leven verbeteren. U kunt bepaalde voorzorgsmaatregelen nemen om het optreden en de intensiteit van de symptomen te beperken voor u of voor het lid van uw huishouden dat een hoge gevoeligheid heeft voor het Can F 1-allergeen:

• Na een knuffelsessie met uw hond wast u direct uw handen.
• Weiger hem de toegang tot de slaapkamer, de bank en de stoel. Maak uw beddengoed en ornamenten regelmatig schoon om allergenen te beperken.
• Stofzuig meerdere keren per week en ventileer uw huis in alle seizoenen.
• Kies uw stofzuiger verstandig. Het HEPA-filter vangt meer allergenen op en voorkomt dat uw stofzuiger deze in de atmosfeer van uw huis vrijgeeft.
• Als u van vloerkleden, tapijten of gordijnen houdt, mag de hond er idealiter niet zijn poot op leggen, en zelfs niet de kamers betreden waar ze aanwezig zijn. Tapijten, kussens, stoffen en gordijnen houden dierenhaar en huidschilfers vast. Voer regelmatig een reiniging uit van al deze decoratieve elementen.
• Voer een regelmatige borstelbeurt van uw trouwe viervoeter uit of zorg ervoor dat deze regelmatig wordt geborsteld. Het ideaal is om het buiten te borstelen om de aanwezigheid van allergenen in huis te minimaliseren.

Regelmatig baden is noodzakelijk als u een hondenallergie heeft. Als hij eraan gewend is, was hem dan één keer per week met een shampoo die door uw dierenarts wordt aanbevolen. Als het baden of douchen uw huisdier te veel stress bezorgt, kan een natte doek die dagelijks over de vacht wordt gevoerd de verspreiding van het Can F 1-eiwit op de vacht beperken. Ten slotte: als u of iemand in uw huishouden allergisch is, laat uw hond dan niet uw gezicht of huid likken.

Hondenhaar is op zichzelf niet allergeen en er bestaan ​​geen hypoallergene rassen. Als de risico’s niet zonder gevaar zijn voor de gezondheid van de persoon met een grote gevoeligheid, moeten de symptomen u waarschuwen en u aanmoedigen om te raadplegen. Wanneer de diagnose is gesteld, kunt u dankzij verschillende behandelingen en talrijke voorzorgsmaatregelen de symptomen beperken en uw kleine metgezel aan uw zijde houden.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 06/09/2024