Hondenallergie: symptomen en behandeling

Hondenallergie is een van de vrij veel voorkomende chronische ziekten, die soms indrukwekkende en invaliderende symptomen kunnen veroorzaken. Dat gezegd hebbende, is het niet noodzakelijkerwijs onverenigbaar om met een hond te leven als bij u een allergie is vastgesteld. Effectieve behandelingen en preventieve acties maken het mogelijk de gevolgen van allergieën te verminderen, zodat u dagelijks kunt blijven genieten van uw huisdier.

Wat zijn de symptomen van een hondenallergie?

De allergie treedt op bij overmatige reactie van het immuunsysteem. Deze laatste produceert antilichamen om te proberen zich te ontdoen van allergenen die in de luchtwegen zijn terechtgekomen, ook al vormen ze geen reëel gevaar. Het is het molecuul dat tijdens deze reactie wordt uitgescheiden, histamine genaamd, en veroorzaakt vervolgens ontstekingen en allergische reacties.

Hondenallergie heeft dezelfde symptomen als andere luchtwegallergieënzoals die welke verband houden met stuifmeel of mijten.

Dit bevat :

• niezen;
• hoesten, piepende ademhaling;
• oogirritatie, tranen;
• een verstopte neus, congestie;
• ongemak in de keel (tintelingen, gevoelens van irritatie);
• huidirritatie als allergenen in contact komen met de opperhuid (roodheid, jeuk, eczeem, netelroos).

Meestal zijn deze symptomen eerder verontrustend dan gevaarlijk. Maar ouderen, mensen met ademhalingspathologieën, jonge kinderen en baby’s zijn gevoeliger voor allergieën. In de ernstigste gevallen kan de allergische reactie ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken en angio-oedeem (zwelling van de huid en slijmvliezen van het gezicht) of zelfs een anafylactische shock veroorzaken. Dit zijn zeldzame situaties, maar die een spoedbehandeling vereisen.

Merk op dat, in tegenstelling tot het idee dat vaak wordt overgebracht, Het is niet echt het haar van de hond dat allergieën veroorzaakt. Het zijn de allergene stoffen die vaak door de vacht worden meegevoerd en die in werkelijkheid verantwoordelijk zijn voor de ziekte. Deze stoffen zijn aanwezig in het speeksel, in de urine, in de talgklieren (talgproducerend) en in de dode huidcellen van het dier. Daarom is het mogelijk een allergische reactie te veroorzaken zonder zelfs maar direct contact met een hond te hebben gehad. Het simpele feit dat u een voorwerp aanraakt waarmee het dier in contact is geweest, of zelfs dat u zich in een kamer bevindt waar de hond is geweest, is soms al voldoende om allergische symptomen te veroorzaken.

Bevestig de allergiediagnose

Als dit de eerste keer is dat u de symptomen van een allergie in de aanwezigheid van een dieris de eerste stap het al dan niet bevestigen van de diagnose.

Noteer hiervoor de verschillende symptomen en de context waarin deze zich voordoen en maak vervolgens een afspraak met een huisarts of allergoloog, die huidtesten (priktest) en/of bloedonderzoek kan uitvoeren. De specialist zal ook rekening houden met de allergische geschiedenis van de familie, levensstijlgewoonten en de omgeving waarin de patiënt leeft.

Allergietriggers zijn vaak meervoudig, wat betekent dat een persoon vaak gevoelig is voor meerdere daarvan (bijvoorbeeld dieren en pollen). Soms is het alleen de combinatie van verschillende allergenen die de symptomen veroorzaken. Daarom is het advies van een professional essentieel om de juiste diagnose te kunnen stellen.

Het organisme bestaat uit complexe mechanismen die kunnen evolueren. Andere factoren kunnen dus een allergie bevorderen: stress, hormonale veranderingen, een verandering in de omgeving, enz. Het is dus heel goed mogelijk dat een allergie ontstaat bij iemand die voorheen geen symptomen had.. Zowel kinderen als volwassenen kunnen last hebben van een hondenallergie. Houd er rekening mee dat vroege blootstelling aan een huisdier bij kinderen echter de risico’s van het ontwikkelen ervan op volwassen leeftijd zou verminderen.

Hoe dit soort dierenallergie behandelen?

Als u allergisch bent voor honden, is dat mogelijk een behandeling ondergaan die is voorgeschreven door een arts. Dit zal afhangen van de intensiteit van de symptomen en de frequentie van de blootstelling (eenmalig of regelmatig).

Bij te heftige allergieën blijkt afscheiding van het dier soms helaas de enige oplossing. Maar aarzel niet om de mogelijkheden te verkennen, indien nodig met verschillende specialisten, voordat u zo’n radicale beslissing neemt.

Eenmalige medicamenteuze behandelingen

Bij een behandeling om de symptomen van de allergie te verlichten, kunt u reinigende oogdruppels (oogdruppels) en een neusspray gebruiken.

Als de symptomen hinderlijk blijven, kan uw arts antihistaminica (die de activiteit van histamines verminderen), vasoconstrictoren (decongestiva) of zelfs corticosteroïden (ontstekingsremmend) voorschrijven.

Deze eenmalige behandelingen behandelen op dit moment de gevolgen van de allergie, maar maken het niet mogelijk de ziekte bij de bron uit te roeien.

Desensibilisatie

Desensibilisatie is een behandeling die een hondenallergie helpt behandelen. Het gebeurt alleen onder medisch toezicht en vereist geduld en investeringen. Er zullen inderdaad meerdere sessies nodig zijn om resultaat te kunnen behalen. Het doel is om het immuunsysteem regelmatig en in toenemende mate bloot te stellen aan kleine hoeveelheden allergenen, zodat het eraan went en leert om na verloop van tijd minder reactief te worden. Deze behandeling gebeurt door middel van injectie, door het innemen van tabletten of zelfs druppels.

Afhankelijk van het individu kan de desensibilisatie enkele maanden tot meerdere jaren duren.

Beheer allergieën beter als u samenwoont met een hond

Of u nu op bezoek gaat bij iemand die een hond heeft, overweegt om zelf met een dier te gaan wonen of dat al doet, het is mogelijk om allergische klachten te verlichten.

1. Was uw handen nadat u in direct contact bent gekomen met een hond.
2. Borstel de vacht van het dier regelmatig, indien mogelijk buitenshuis. Dit helpt bij het elimineren van haar en andere dode cellen die zich in huis ophopen. U kunt een borstelhandschoen gebruiken, waardoor u het directe contact met de vacht beter beperkt.
3. Houd ruimtes verboden terrein voor de hond, vooral de slaapkamer. Hierdoor kan het lichaam niet voortdurend in de aanwezigheid van allergenen zijn.
4. Ventileer uw interieur regelmatig om allergene moleculen te verspreiden.
5. Allergenen kunnen in de omgeving aanwezig blijven door zich aan verschillende dragers vast te klampen. Daarom zal regelmatig schoonmaken en reinigen deel uitmaken van de essentiële preventieve maatregelen die moeten worden genomen. Stofzuig vaak en voorkom dat er stof ophoopt. Sommige modellen zijn ook speciaal uitgerust met een anti-allergiefilter. Ook het in de accommodatie aanwezige textiel (meubels, tapijten, matrassen, gordijnen, kussens, kleding etc.) moet regelmatig gewassen worden. Met een lijmborstel verwijder je eenvoudig haren uit textiel.
6. Als u last heeft van allergieën, kies dan voor gladde en gemakkelijk schoon te maken materialen in uw interieur, in plaats van textiel dat de neiging heeft om zwevende moleculen gemakkelijker op te vangen. Zorg er anders voor dat u accessoires en voorwerpen met afneembare hoezen kiest om het schoonmaken gemakkelijker te maken.

Hypoallergene honden: moeten deze rassen echt de voorkeur hebben bij allergieën?

Alle hondenrassen kunnen allergenen producerenmaar sommigen hebben de reputatie minder los te laten dan anderen en minder haren te verliezen die ze dragen.

De afgelopen jaren zijn bepaalde rassen omschreven als ‘hypoallergeen’, zoals de poedel, de Portugese waterhond, de Maltese Bichon, de Bichon Frise, de Shih Tzu, de Schnauzer of zelfs de Labradoodle (kruising tussen een Labrador en een poedel). ).

Deze naam lijkt echter een soort mythe te zijn: geen enkele wetenschappelijke studie heeft deze reputatie van minder allergene honden echt bevestigd. Studies uitgevoerd in Frankrijk en andere landen tonen het tegendeel aan dat er in feite geen echte verschillen zijn tussen de omgevingen waar hypoallergene rassen voorkomen en de omgevingen waar klassieke rassen voorkomen. De productie van allergenen zou in feite afhangen van het individu van elke hond en niet van het ras ervan.

Het geslacht van het dier is echter wel een criterium waarmee rekening moet worden gehouden Reuen produceren meer allergenen dan vrouwtjes of gesteriliseerde dieren.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 19-03-2024