Hond in verpleeghuis, welke voordelen voor bewoners?

Als het tijd is om naar een bejaardentehuis te verhuizen, laten veel ouderen hun huis, een buurt en hun levensstijl achter. Ook zijn sommige senioren gedwongen hun trouwe metgezel achter te laten: hartverscheurend. Om dit te compenseren zetten dierenbemiddelingsprofessionals en teams van vrijwilligers activiteiten op rond honden binnen verpleeghuizen (accommodaties voor afhankelijke ouderen). Niet alleen hebben viervoeters een positief effect op het humeur van de bewoners, maar ze bevorderen ook de lichaamsbeweging, verbeteren cognitieve stoornissen en verminderen angst en gevoelens van isolatie. De voordelen van deze sessies zijn legio, wij presenteren ze in dit artikel.

De eerste stappen van dieren in medische instellingen

In België gingen de deuren van medische instellingen al in de 9e eeuw open voor dieren. In 1792 richtte William Tuke de York Retreat op in Groot-Brittannië. Binnen het asiel leven patiënten met dieren en moeten ze verzorgen. De positieve impact op hun geestelijke gezondheid is zeer snel voelbaar. Dit initiatief is de moeder van dierenbemiddeling. Andere projecten werden gelanceerd in Europa, met name met Florence Nightingale en haar schildpad in ziekenhuizen tijdens de Krimoorlog. In Duitsland leefden epileptici van het Bethel Instituut vanaf 1867 samen met dieren. Het etablissement bestaat nog steeds. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bracht een programma van het Rode Kruis honden in contact met herstellende soldaten. Maar het duurde tot 1953 voordat de echte eerste therapiehond, Jingles, op het toneel verscheen. Kinderpsychiater Boris Levinson is de eerste die met zijn eigen hond aan de slag gaat tijdens sessies met een van zijn kleine patiëntjes met autistische stoornissen. Er bestaat geen twijfel meer over de voordelen van huisdiertherapie. Een paar decennia later is het de beurt aan verpleeghuizen om honden te verwelkomen voor het fysieke en psychologische welzijn van senioren.

Verminder angst en symptomen van depressie

Zeer kwetsbare geestelijke gezondheid

Leeftijd, ziekte, lichamelijke aftakeling en cognitieve stoornissen verhogen het risico op depressie. Traumatische gebeurtenissen, zoals de dood, de verplichting om uw huis te verlaten om op een onbekende plek te gaan wonen, het verlies van alle houvast, verergeren de symptomen. Medicatievoorschriften zijn zeer wijdverbreid voor ouderen die in verpleeghuizen verblijven. Volgens INSEE, in 2016:

• 47% van hen gebruikt antidepressiva;
• 43% gebruikt anxiolytica;
• 74% volgt een psychotrope behandeling.

De verslechtering van hun geestelijke gezondheid, die veel uitgesprokener is dan die van personen die thuis zijn gebleven, is ook het gevolg van het verlies van hun autonomie en het gebrek aan sociale relaties.

Het plezier van het contact met de hond en de positieve interacties zet zich voort na een dierenbemiddelingssessie. Het is niet ongebruikelijk dat de rust die ontstaat door de ontmoeting met het dier leidt tot een vermindering van de medicatie-inname. Zelfs als het gunstige effect tijdelijk is, is het de moeite waard.

Dieren om te binden

Hoektanden, van nature gevoelig en empathisch, voelen de emoties van mensen. In deze context noemen we ze bezoekershonden, bemiddelaarshonden, therapiehonden of zelfs facilitatorhonden. Hun doelstellingen zijn hetzelfde: verbindingen creëren en troost bieden aan mensen die te vaak in psychische nood verkeren. Vanwege de angstwekkende factoren die hierboven zijn beschreven, hebben senioren de neiging hun interesse in de buitenwereld te verliezen. Via de hond zullen ze opnieuw contact met hem maken.

Deze honden zijn opgeleid voor verpleeghuissessies, weten hoe ze hun gedrag moeten aanpassen en zijn gemakkelijk in de omgang. Tijdens een bezoek zetten ouderen hun intieme zorgen opzij om zich op het dier te concentreren. Een moment van rust waarin ze aan niets anders denken dan aan het huidige moment. De hond is heel, hij oordeelt niet. Hij biedt je zijn liefde zonder onderscheid aan.

Doorbreek het eenzaamheidsgevoel van bewoners

Er zijn aanwijzingen dat ons psychisch welzijn gedeeltelijk afhangt van de frequentie van onze sociale activiteiten. Sommige bewoners van bejaardentehuizen krijgen echter nooit bezoek. Anderen zijn niet in staat tot interactie. De vermindering van psychologische, cognitieve en zintuiglijke vaardigheden maakt communicatie steeds moeilijker. Het verplegend personeel, dat te vaak overbelast is met werk, heeft niet de tijd om zoveel mogelijk contacten te onderhouden als nodig zou zijn. Het resultaat is het isolement van bepaalde ouderen. Niets en niemand doorbreekt de eentonigheid van hun dagen. Dit is wanneer interacties met honden bijzonder nuttig zijn. Bij hen is er geen enkele beperking om te spreken, beleefd te zijn of zich goed te gedragen: je moet er gewoon zijn.

De unieke band die mens en dier verenigt, wordt bij elke ontmoeting bevestigd. Ogen lichten op, glimlachen verschijnen, handen bewegen. Er is iemand voor ze, en ook al beweegt die iemand zich op vier poten, ze geven hem alle aandacht die hij nodig heeft.

Met de hulp van de hond kunt u zich gemakkelijker uiten

Geef emoties de vrije loop

De komst van een hond in een verpleeghuis roept allerlei spontane reacties en gedragingen op:

• huilen;
• gelach;
• glimlacht;
• afwijzing;
• woede ;
• droefheid;
• spanning ;
• vreugde ;
• verzoening;
• enz.

Alles is eerlijk spel, omdat het vermogen om deze gevoelens te uiten belangrijk is, of ze nu positief of negatief zijn. Deze bevrijdende daad voelt goed. De houding van een senior in deze situatie zal het zorgteam helpen bij het begrijpen van hun behoeften en de te verlenen zorg. De hond fungeert hier als een vector van emoties. Het brengt herinneringen uit de kindertijd naar boven en herinnert aan alledaagse gewoonten van vóór het bejaardentehuis.

Moedig spraak aan

Voor iemand met spraakstoornissen of niet, de hond zal het spreken gemakkelijker maken. Er in slagen uw naam uit te spreken is een eerste oefening. De metgezel komt in het spel en gebruikt zijn metgezel als steun om de dialoog op gang te brengen: het is een onuitputtelijk gespreksonderwerp. Houdt de bewoner van dieren? Vindt hij het leuk om het te zien? Wat zou hij met hen willen doen? Het doel is om de begunstigde tot spreken aan te zetten, wanneer hij of zij zelf geen initiatief neemt.

Communiceer binnen uw mogelijkheden

Sommige mensen zijn non-verbaal. De hond zal hen er echter toe aanzetten om op andere manieren te communiceren. Om dit te doen, kunnen verschillende sensorische vooroordelen worden gebruikt:

• wend uw ogen niet van het dier af wanneer het beweegt;
• wijzend naar hem;
• streel het;
• raak zijn staart of poten aan;
• voel zijn tong als hij hun hand likt;
• luister hoe hij op commando blaft.

Sommigen zullen situaties nabootsen zoals het nemen van voedsel, of zelfs de hond zelf imiteren. Bewoners geven op alle mogelijke manieren blijk van hun belangstelling voor deze uitwisseling.

Na een psychologische shock weigeren mensen aan het levenseinde soms elk lichamelijk contact, alle vormen van communicatie, maar ook zorg en voedsel. Dit wordt het glijdende syndroom genoemd. Zwijgend, buiten bereik van de mensen om hen heen, laten ze zich benaderen door een hond wiens aanwezigheid hen troost, zonder daar iets voor terug te verwachten.

Het geheugen van senioren stimuleren

Het gaat niet alleen om de ziekte van Alzheimer en andere neurodegeneratieve pathologieën. Geheugendegradatie is onderdeel van het normale verouderingsproces. De hond helpt herinneringen, oude gewoonten terug te brengen, waarmee gewerkt kan worden. Er zijn vijf soorten geheugen die met verschillende oefeningen kunnen worden getraind:

1. Perceptueel geheugen gekoppeld aan de zintuigen en emoties: de hond herkennen als hond en uitdrukken wat we voelen in zijn aanwezigheid.
2. Episodische herinnering aan geleefde ervaringen: oproepen van wat de hond ons herinnert.
3. Semantisch geheugen in relatie tot taal en alle verworven kennis: het beschrijven van de kenmerken van de hond.
4. Procedureel geheugen met betrekking tot alledaagse automatismen zoals eten, lopen, alle mechanische gebaren: de hond borstelen, zijn halsband omdoen, handelingen reproduceren die we mogelijk in het verleden hebben gedaan.
5. Kortetermijngeheugen dat wordt gebruikt om informatie vast te houden: spelen om de naam en leeftijd van de hond te onthouden, deze informatie kunnen doorgeven aan een andere bewoner.

Om iemand te helpen herinneren, kunnen we hem eenvoudige vragen stellen:

• had je een hond? ;
• wat was zijn naam? ;
• Was het een mannetje of een vrouwtje? ;
• hoe groot was het? ;
• wat was de kleur ervan?
• enz.

De discussie gaat dan over op anekdotes. Een mantelzorger of de bemiddelaar maakt van de gelegenheid gebruik om de oudere aan te sporen om te praten over zijn jeugd, zijn relaties, zijn ervaringen. Tussen elke sessie door wordt er verder gewerkt, bijvoorbeeld met foto’s van de hond om ons eraan te helpen herinneren.

Vergroot het zelfvertrouwen door huisdiertherapie

In onze samenlevingen wordt achteruitgang als gevolg van ouderdom zeer afgekeurd. Ouderen worden gestigmatiseerd en geassocieerd met denigrerende beelden. Ze lijden aan een gebrek aan aandacht. De schaarste aan activiteiten die in bejaardentehuizen worden aangeboden en de weinige taken die ze kunnen uitvoeren, dragen bij aan hun gevoel van waardevermindering.

Het verzorgen van een hond, het verzorgen van hem, helpt het zelfrespect te vergroten. Wanneer we de verantwoordelijkheid voor een dier voor de duur van een poetsbeurt, een wandeling of een spelletje toevertrouwen aan een persoon in een afhankelijke situatie, waarderen we dat. We hebben allemaal de behoefte om ons nuttig te voelen.

De onvoorwaardelijke liefde van de honden voor de bewoners stelt hen gerust en zorgt ervoor dat ze zich beter voelen. Zoals we hierboven al zeiden, bieden dieren waarde voor hen door ze niet te beoordelen en echte empathie te tonen. Wat is er beter dan je geliefd te voelen om weer zelfvertrouwen te krijgen?

Het trainen van de fijne motoriek van ouderen

Alles is een excuus om de fijne motoriek van ouderen te oefenen:

• spelen met de hond;
• borstel het;
• geef hem eten;
• gooi hem een ​​bal;
• beloon hem met iets lekkers;
• enz.

Het uitvoeren van deze recreatieve activiteiten leidt tot het manipuleren van objecten van verschillende vormen, kleuren en materialen. Naast het verbeteren van de handvaardigheid, verbetert het ook:

• werken aan logica;
• correcte hand-oogcoördinatie;
• helpen concentreren;
• het grijpen vergemakkelijken.

Dit alles zal bijdragen aan het behoud van de autonomie in de kleinste handelingen van het dagelijks leven: wassen, aankleden, voeden. Mensen die een goede motoriek hebben behouden worden niet buiten beschouwing gelaten, en kunnen bijvoorbeeld een graafmat maken of een portret van het dier maken, waarom niet met voedsel dat het dan opeet?

Stimuleer bewoners om aan lichaamsbeweging te doen

De komst van honden in een verpleeghuis wekt enthousiasme op bij de bewoners. Alleen al door de aanblik van de dieren gesterkt, zijn ze klaar om te gaan wandelen, zelfs met een rollator of in een rolstoel. Een dubbellijnsysteem beveiligt de wandeling. De eerste, langere, geeft de senior meer macht. Met de tweede kan de persoon die het dier begeleidt het onder controle houden. Een rondwandeling in een gang of een wandeling in de tuin van de woning biedt de mogelijkheid om te werken aan:

• houding;
• de balans ;
• coördinatie van bewegingen;
• ruimtelijke organisatie.

Door zijn eigen lichaam en zijn chronische pijn te vergeten en het tempo van de hond te volgen, levert een bejaarde prestaties op. Het dier moedigt haar aan zichzelf te overtreffen: zonder hem zou ze vanwege rugpijn of vermoeidheid niet hebben ingestemd met lopen. De gunstige effecten van lichaamsbeweging zullen snel voelbaar zijn, zowel op het lichaam als op het moreel.

Verbeter de fysieke gezondheid

In Cambridge heeft dokter James Serpell aangetoond dat het hebben van een huisdier je in staat stelt langer te leven in betere fysieke omstandigheden. Hij constateert ook een vermindering van femurhalsfracturen bij senioren. Therapeuten als Erika Friedmann en Aaron Katcher hebben de gunstige effecten van dieren op de gezondheid bestudeerd en aangetoond: de simpele handeling van het aaien zou de bloeddruk en stress verlagen. Het vermindert ook het sterftecijfer bij mensen met een hartaandoening. Voelker gaat verder door te bewijzen dat het dier, dat positieve psychoaffectieve reacties opwekt, de psychomotorische vermogens verbetert. Uit al deze onderzoeken blijkt dat de aanwezigheid van honden in verpleeghuizen alleen maar voordelen kan opleveren voor de bewoners.

Breng vreugde in verpleeghuizen

Zoals we hebben gezien, is de hond erg nuttig tijdens zijn bezoeken aan verpleeghuizen. Het biedt moreel comfort en dient als ondersteuning bij het werken aan cognitie, motoriek, expressie, etc. Maar we hoeven ons niet alleen op de medische aspecten te concentreren. Een bezoek voor puur recreatieve doeleinden is een bron van geluk. Een onderhoudende aanwezigheid is inderdaad voldoende om zijn komst te rechtvaardigen! Het zien van de gezichten van de bewoners met plezier in de omgang met hen is veruit de beste reden om honden naar een bejaardentehuis te brengen.

Gezien alle voordelen die ze hen opleveren, zouden we er verkeerd aan doen onze ouderen de aanwezigheid van honden te ontzeggen. En jij, heb je er ooit aan gedacht om met je hond naar een verpleeghuis te gaan?