Hond, echtscheiding of scheiding: hoe werkt de voogdij over het dier?

De ontbinding van een echtpaar is een delicaat moment, omdat het aanleiding geeft tot uiterst moeilijke en pijnlijke beslissingen. Onder hen is de kwestie van het houden van de hond. Door de wet beschouwd als “ een levend wezen begiftigd met gevoeligheid » is de hond in het huwelijksdomein bovenal een roerende zaak en is het vermogensregime van toepassing. Laten we inchecken.

Echtscheiding en voogdij over de hond: een beslissing van de rechter

Het toevertrouwen van de voogdij over de hond van een echtpaar tijdens een scheiding is een probleem waar familierechters bekend mee zijn, wetende dat bijna 50% van de Franse huishoudens minstens één huisdier bezit. De hond moet daarom worden toevertrouwd aan de zorg van een van de twee toekomstige ex-echtgenoten, omdat hij onderworpen is aan het vermogensregime en zijn toekomst wordt bekeken vanuit een vermogensrechtelijke invalshoek, waarbij de wet hem als roerende goederen beschouwt. Er moet dus rekening worden gehouden met het huwelijksstelsel dat de echtgenoten bij hun huwelijk hebben gekozen.

Het echtpaar trouwde onder het gemeenschapsregime

De hond wordt beschouwd als gemeenschap van goederen als deze tijdens het huwelijk is geadopteerd. Aan de andere kant is er sprake van een eigen vermogen als de adoptie plaatsvindt vóór het huwelijk en in dit geval eigendom wordt van de adopterende echtgenoot.

Echtpaar onder het regime van scheiding van goederen

De echtgeno(o)t(e) die voor of tijdens het huwelijk alleen een hond adopteert, krijgt de voogdij over de hond, omdat het dier als zijn of haar eigendom wordt beschouwd. Maar het is een onverdeelde eigendom – dat wil zeggen gemeenschappelijk – wanneer het door beide echtgenoten wordt geadopteerd, tenzij een van hen het bewijs levert dat zij het alleen hebben geadopteerd.

Houd er rekening mee dat een hond die tijdens het huwelijk als geschenk wordt ontvangen, eigendom blijft van de echtgenoot aan wie deze is gegeven.

De rechter moet beslissen wanneer de hond onverdeelde eigendom is. Hij maakt gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. Hij is dus de enige die de beslissing neemt om het dier aan de ene of de andere echtgenoot toe te vertrouwen. Omdat elke situatie bijzonder is, wordt er rekening gehouden met verschillende elementen, bijvoorbeeld:

• De belangen van de kinderen van het echtpaar,
• De band van genegenheid tussen kinderen en de hond,
• De zorg die elke echtgenoot tijdens het huwelijk aan de hond geeft,
• De financiële situatie van elke echtgenoot,
• De opvangomstandigheden waarvan het dier na de scheiding zal genieten,
• De hulpbehoefte van een van de twee echtgenoten (bijvoorbeeld een blindengeleidehond).

Na het bevel tot niet-verzoening wordt het dier voorlopig toevertrouwd, maar bij verdeling van de eigendommen definitief toevertrouwd.

Als het echtpaar kiest voor echtscheiding met wederzijds goedvinden, kunnen zij een beroep doen op een advocaat voor de regeling van het houden van de hond, zolang de echtgenoten niet naar de rechter willen stappen.

Echtscheiding of scheiding: de voogdij over de hond wordt in der minne beslist

Het scheidende echtpaar kan gemakkelijk een minnelijke oplossing vinden. Als geen van beiden kan beslissen, kunnen ze gewoonlijk een beroep doen op een expert op hondengebied, en hem de rol van bemiddelaar of bemiddelaar toevertrouwen, en het is laatstgenoemde die de uiteindelijke beslissing neemt.

Welke oplossing ook wordt gekozen, bij echtscheidingszaken wordt er zeer serieus rekening gehouden met het welzijn van het huisdier en wordt er alles aan gedaan om te voorkomen dat de hond vervolgens mishandeld kan worden. Op dezelfde manier wegen de belangen van de kinderen van het echtpaar zwaar mee in de beslissing, of deze nu wordt genomen door een familierechter of door een bemiddelaar. De hond mag geen gevaar voor hen vormen. Als er ook maar het geringste risico bestaat, kan dit niet worden toevertrouwd aan de ouder die het gezag over de kinderen heeft.

Sommige rechtbanken hebben modernere beslissingen genomen door een recht op bezoek en huisvesting toe te staan ​​ten gunste van de echtgenoot die niet bevoegd is om het dier te houden, met de aanvullende betaling van alimentatie voor de persoon aan wie de zorg is toevertrouwd. Maar er zijn ook keurmeesters die de honden in een situatie wilden brengen waarin ze hun eigen baasje mochten kiezen. Een houding die op zijn zachtst gezegd lovenswaardig is. Maar dat was aan de overkant van de Atlantische Oceaan!