Hoeveel katten had Hemingway in zijn huis in Key West, Florida? Het is enorm!

Ernest Hemingway, een iconische schrijver uit de 20e eeuw, staat niet alleen bekend om zijn boeiende romans en beknopte stijl. Even beroemd is zijn liefde voor katten, vooral in zijn huis in Key West, Florida. Deze katachtige passie heeft een erfenis nagelaten die vandaag de dag nog steeds intrigeert. Maar hoeveel katten had hij eigenlijk? En waarom nam hun aanwezigheid zo’n belangrijke plaats in zijn leven in?

Ernest Hemingway: een buitengewone schrijver

Ernest Hemingway (1899-1961) is een van de belangrijkste literaire figuren van zijn tijd. Winnaar van de Pulitzerprijs in 1953 en de Nobelprijs voor Literatuur in 1954 schreef hij meesterwerken zoals De oude man en de zee, Voor wie de bel luidt En Afscheid van wapens. Zijn schrijfstijl, sober maar krachtig, weerspiegelt zijn vermogen om met weinig woorden veel te zeggen.

Maar Hemingway was niet alleen een getalenteerde schrijver: hij was ook een complexe persoonlijkheid. Gepassioneerde avonturierwas hij geïnteresseerd in de jacht, diepzeevissen en stierenvechten. Zijn persoonlijke leven kan worden omschreven als tumultueus, gekenmerkt door conflicterende relaties met anderen en gevechten met depressies. Te midden van deze onrust leken zijn katten een wereld waarin hij meer vrede kon hebben, een bron van stabiliteit en troost.

Het Key West-huis: een paradijs voor katten

In de jaren dertig vestigde Hemingway zich in Key West, een eilandstad in Florida, in een huis dat vandaag de dag kan worden bezocht en is omgetoverd tot museum. Hij woonde er ongeveer tien jaar, van ongeveer 1931 tot 1940, met hem tweede vrouwPauline Marie Pfeiffer, en de twee zonen die ze samen kregen (Patrick en Gregory). Hij werkte daar aan verschillende van zijn romans. Het huis is in Spaans-koloniale stijl. Gebouwd in 1851 en daarna verlaten achtergelaten, renoveerde en restaureerde het echtpaar Hemingway het. De tuin beschikt over een zwembad, het eerste op het eiland. Hij scheidde en vertrok om bij zijn derde vrouw, Martha Gellhorn, te gaan wonen. Pauline bleef tot haar dood in 1951 met hun zoons in het huis wonen.

Tegenwoordig wordt het huis in Key West bewoond door een
zestig polydactyle kattenbeschouwd als de directe afstammelingen van de katachtigen van Hemingway. Ze leven daar in vrijheid. De kapitein van een boot gaf feitelijk zijn kat weg, zelf een polydactyl. Ze werden inderdaad beschouwd als uitgerust met extra vingers geluksbrenger door matrozen. Hemingway noemde deze kat Sneeuwbal. Al snel wordt Snowball de eerste in een lange rij omdat Hemingway ze zich vrijelijk liet voortplanten. Hun aantal groeide snel tot honderd volgens sommige bronnen.

Cats en Hemingway’s creatieve proces

Vond Hemingway zijn katten een bron van inspiratie? Het is moeilijk met zekerheid te zeggen, maar verschillende aanwijzingen suggereren dat hun aanwezigheid een rol speelde in zijn leven als schrijver.

Katten staan ​​bekend om hun vermogen om te creëren rustige en geruststellende sfeer. Ze boden gezelschap dat ondanks hun aantal discreet kon blijven, gezien de omvang van het pand. Hemingway, die vaak vroeg in de ochtend schreef, vond bij zijn katten waarschijnlijk een evenwicht tussen eenzaamheid en geruststellende aanwezigheid.

Het schrijversleven vraagt ​​inderdaad om eenzaamheid, en Hemingway, hoewel omringd door veel mensen, kon deze behoefte aan stil gezelschap voelen. Zijn katten waren misschien een ontsnapping aan de eisen van het sociale leven en de druk waarmee hij als beroemde schrijver te maken kreeg.

Als katten niet direct als centrale personages in zijn romans verschijnen, is hun gedrag en hun onafhankelijkheid zou aspecten van Hemingway’s persoonlijkheid kunnen weerspiegelen: fel zelfredzaam, soms afstandelijk, maar diep loyaal aan degenen die hij waardeerde.

Katten hamsteren: passie of pathologie?

Sommigen vragen zich misschien af ​​of Hemingway’s passie voor katten te wijten was aan een zogenaamde ziekte Noah-syndroomeen aandoening waarbij een persoon een buitensporig aantal dieren verzamelt zonder deze adequate zorg te kunnen bieden.

Voor Hemingway was dit niet het geval. Het huis in Key West bood een ideale omgeving om meerdere katten te huisvesten. Het pand, ruim en omgeven door tuinen, zorgde ervoor dat de dieren vrij konden leven terwijl ze waren goed onderhouden. Er zijn aanwijzingen dat Hemingway zorgde voor haar katten. Hij voedde ze, verzorgde ze en waakte over hun welzijn. In tegenstelling tot mensen met het Noah-syndroom, die vaak moeite hebben om basiszorg te bieden, zorgde Hemingway ervoor dat zijn katten in goede omstandigheden leefden. Hemingway’s passie voor katten leek een uiting van zijn genegenheid voor deze dieren, en niet een dwangmatig gedrag. Hij zag ze als metgezellen en niet als verzamelobjecten.

Katten, schrijvers en muziek

Colette (1873-1954) is een Franse romanschrijver, bekend om haar vrij nauwe relatie met haar katten. In tegenstelling tot Hemingway kon ze ze als personages in haar werken integreren. Het poesje is een van zijn mooiste romans, gepubliceerd in 1933.

Als je andere werken rond katten wilt lezen, raden we “Les chats” aan, een sonnet van Charles Baudelaire
(1831-1867), geschreven in 1847 en gepubliceerd in 1857 in De bloemen van het kwaad. TS Eliot (1888-1965) componeerde een gedichtenbundel Old Possum’s boek met praktische katten (The Old Opossum’s Cat Guide), met 15 kattenportretten. Het was dit werk dat de beroemde musical inspireerde Katten.

Deze musical markeerde de geschiedenis van het muziektheater. Aangepast door Andrew Lloyd Webber, ging het in première op 11 mei 1981 in het New London Theatre, Londen, en werd al snel een wereldwijd succes. De musical speelt zich af op een magische avond waarop de kattenstam Jellicle samenkomt voor hun jaarlijkse bal. Deze katten, allemaal uniek en excentriek, wachten ongeduldig om te ontdekken wie van hen door hun leider, de wijze Oude Deuteronomium, zal worden gekozen om toegang te krijgen tot een nieuw leven in de Heaviside Layers (een soort kattenparadijs waar men herboren kan worden). Terwijl de katten zichzelf voorstellen, ontdekken kijkers een fresco van persoonlijkheden en verhalen, die allemaal reflecteren een facet van het menselijk leven. Uiteindelijk wordt Grizabella, ondanks haar aanvankelijke afwijzing, gekozen om op te stijgen naar de Heaviside-lagen, wat een moment van verlossing en vergeving markeert. Door de verhalen van Jellicle-katten, Katten behandelt thema’s als verlossing, identiteit en acceptatie, die resoneren met kijkers uit alle lagen van de bevolking.

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 30-12-2024