Hoe ziet de hond de wereld om hem heen?

Hoewel het gezichtsvermogen bij de mens overheerst, is het gezichtsvermogen van de mens overheersend hond ziet de wereld die hem meer omringt met zijn reukvermogen dan met zijn ogen. Onze hondjes zijn echter niet blind en hebben een gezichtsvermogen dat is aangepast aan hun roofzuchtige behoeften. Hoe nemen onze hondengenoten de wereld om hen heen waar? Welke verschillen kenmerken het zicht van de hond vergeleken met het onze? Ontdek samen met ons de bijzonderheden van dit zintuig bij onze viervoeter.

Voelen in plaats van zien?

De hond, het meest ontwikkelde zintuig van ons huisdier, is in staat om op enkele kilometers afstand 500.000 verschillende geuren te detecteren en met één enkele snuif de herkomst ervan te achterhalen. Met 225 miljoen reukcellen en mobiele neusgaten, elk samengesteld uit een vleugelplooi waardoor hij de ademhaling en detectie of identificatie kan scheiden, voelt de hond de wereld voordat hij deze ziet. Als we het zicht gebruiken om onze weg te vinden in een onbekende omgeving, om met onze alter ego’s om te gaan, geven onze hondenvrienden de voorkeur aan hun reukvermogen boven:

• Je weg vinden;
• Spoel prooien weg;
• Waardeer het voedsel dat hij proeft;
• Communiceren met hun collega’s;
• Zoek een partner om zich voort te planten.

De hond ziet de wereld eerst in geur in plaats van in kleur en het zou voor ons heel moeilijk zijn, met slechts 4000 geuren die we kunnen detecteren, om de wereld te zien zoals onze viervoeter. De hond gebruikt het echter ook oog om de wereld te observeren die hem omringt en dit is wat hij ziet.

Een bijzondere visie aangepast aan het roofzuchtige instinct van het dier

De visie van de hond, geërfd van zijn wilde voorouders, is specifiek voor roofdieren. Als het geen voorrang krijgt op de geur, blijft dit zintuig essentieel voor zijn voortbestaan ​​en blijft het zelfs voor huisdieren erg belangrijk. Je hond ziet niet in zwart-wit zoals de legende ons fluistert, maar hij onderscheidt niet alle kleuren.

Dichromatisch kleurenzicht

Als ons spectrum van visie is trichromatisch, die van onze hondjes is gebaseerd op slechts twee soorten kleurreceptorkegels, terwijl wij er drie hebben. Deze lichtgevoelige cellen die het netvlies bekleden, stellen ons in staat rood, oranje of groen te onderscheiden. Voor onze hondjes die slechts twee receptoren hebben, zullen ze zwart, wit, geel of blauw onderscheiden. Ze kunnen echter geen rood onderscheiden. Dus als je zijn riem oranje ziet, zal hij deze meer zien als groen dat neigt naar geel. Bovendien biedt hun visie veel doffere kleuren dan wat het menselijk oog waarneemt. Het groene gazon zal voor de ogen van uw hond lijken op een tarweveld dat langzaam rijpt in de zon. Om te zien hoe uw hond de wereld om hem heen ziet, probeer dan de Dog vision tool-applicatie ontwikkeld door András Péter!

Een ander oculair accommodatievermogen

Tenzij u last heeft van bijziendheid, kunnen uw ogen uw omgeving tot op 85 meter afstand perfect onderscheiden. Voor onze viervoeters is hun gezichtsscherpte slechts 20 meter, voorbij dit punt wereld om hen heen wordt wazig. Om de details van een object op afstand duidelijk te onderscheiden, moet het 4 keer dichterbij zijn. Naast dat ze bijziend zijn, hebben onze hondjes een veel lagere accommodatiecapaciteit dan de onze. Voorwerpen die zich op een afstand van minder dan 35 tot 50 centimeter bevinden, zullen voor hen net zo wazig lijken als voor een hyperopisch persoon: zij nemen hun details of hun reliëf minder waar. Ten slotte kan de hond zowel ver als dichtbij niet goed zien, en zijn reukvermogen compenseert effectief deze gezichtsscherpte, die we corrigeren door een bril of contactlenzen te dragen.

Handige ogen voor de jacht

Als onze gezichtsscherpte beter is dan die van hoektanden, hebben hun gluurders vaardigheden die u misschien niet vermoedde:

• Sticks gewijd aan bewegingsdetectie. Met fotoreceptorcellen kunnen ze bij weinig licht veel meer beelden per seconde waarnemen dan mensen. Ze nemen meer beelden waar en zien, in zekere zin, in slow motion. Een onmiskenbare aanwinst voor het vangen van een frisbee tijdens de vlucht of voor het beoordelen van de afstand tussen hem en een lekkernij of een waterpunt. Deze visie is vooral effectief bij het detecteren van bewegende prooien en het beslissen om deze te achtervolgen.
• Zijn gezichtsveld 250 tot 280° zorgt ervoor dat het dier een uitstekend zijzicht heeft. Je kleine metgezel verrassen is erg moeilijk. De opstelling van zijn ogen draagt ​​bij aan deze brede visie. Het is een onmiskenbare troef voor de jager in hem om de geringste beweging om hem heen op te merken.
• Dankzij zijn hoge visuele gevoeligheid kan hij zelfs in omstandigheden jagen weinig licht. Net als bij de kat reflecteert het tapetum lucidum, dat zich achter zijn netvlies bevindt, licht. Zelfs met vier tot vijf keer minder licht kan uw hond zich gemakkelijk bewegen in het donker. Deze erfenis komt van zijn wolvenvoorouders die in de schemering jaagden.

Als we de kleinste details kunnen zien, heeft de evolutie hen in staat gesteld andere troeven te ontwikkelen om te overleven.

Ziet de hond echt slechter dan wij?

Bijziend en hyperopisch, de hond heeft een lagere gezichtsscherpte proost. Zijn visuele gevoeligheid, zijn brede gezichtsveld en zijn gezichtsfrequentie bieden hem echter enorme voordelen voor de jacht bij zonsopgang en zonsondergang. Om te evolueren in deze pastelkleurige wereld heeft de natuur de hond andere zintuigen gegeven om te overleven en de wereld om zich heen te zien. Naast zijn unieke reukvermogen hebben honden dat ook gouden oren en andere wapens.

Horen met fijne gevoeligheid

Hoewel we geen echografie kunnen waarnemen, pikken dieren geluiden op die buiten de detectiedrempels van mensen vallen. Of hij nu trots zijn oren spitst of ze mooi langs zijn hoofd vallen, uw hondje merkt een geluid met lage intensiteit tot 25 meter. Een man met een normaal postuur hoort het geluid niet meer als hij zich verder dan 4 meter bevindt. Hun oren kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen om precies de bron van een geluid, de kreet van een dier of een vuurwerkshow te lokaliseren.

Vibrissae zoals bij katten

Aanraking is een belangrijk zintuig voor dieren. Verschillende soorten receptoren detecteren druk, temperatuur of pijn. De receptoren zijn het talrijkst op de snuit, de kussentjes en de huid van de hond. Snorharen, vooral haren bij honden en katten, vibrissae genoemd, verhogen de gevoeligheid van het dier in bepaalde delen van het lichaam:

• Boven de ogen;
• Dichtbij de truffel;
• Op de wangen en kin;
• Onder de kaken.

Een voorwerp of een simpele beweging van de lucht zal uw hond een schat aan informatie geven door eenvoudig contact met zijn lange en gevoelige haar. Tastorganen, ze helpen bewegingen te detecteren of afstanden te meten. En als de vibrissae boven de ogen geplaatst beschermen ze, de andere vibrissae stellen hem in staat afstanden te evalueren, zich te oriënteren of de vorm van een object te begrijpen dankzij proprioceptie.

Smaak als visie op de wereld eromheen?

De perceptie van de wereld om je heen verloopt ook via smaak. Hoewel hun smaakpapillen Omdat ze veel minder talrijk zijn dan de onze, blijft hun gevoeligheid voor de umami-smaak een aanwinst voor de jacht. Voedingsmiddelen met deze smaak bevatten veel eiwitten en aminozuren en passen bij de natuurlijke voedingsvoorkeuren van een hond voor vlees.

De perceptie van de hond over de wereld wordt gedomineerd door zijn uitzonderlijke reukvermogen en onze hondengenoten nemen hun omgeving voornamelijk waar via duizenden aroma’s die we niet kunnen onderscheiden. Ze zien de wereld uiteindelijk dankzij de subtiele combinatie van al hun zintuigen en hun visie lijkt – ook al blijft deze qua helderheid inferieur aan de onze – veel effectiever en aangepast aan hun roofzuchtige behoeften dan die van mensen.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 04/07/2024