Hoe weet u of uw hond neuro-atypisch is?

Hoewel 15 tot 20% van de wereldbevolking neuro-atypisch is en zich daar niet eens van bewust is, vragen veel eigenaren zich af wat het specifieke gedrag van hun hond is in vergelijking met de reacties van leeftijdsgenoten op vergelijkbare situaties. Weet allereerst dat neuroatypische aard geen ziekte is, maar wordt gedefinieerd als een andere manier om de wereld te begrijpen en oplossingen te vinden.

Het omvat en kwalificeert verschillende stoornissen en moeilijkheden, zoals het autismespectrum, ADD/ADHD, hoog intellectueel of emotioneel potentieel. Aangeboren en niet verworven, neuro-atypische stoornissen begeleiden de persoon vanaf de geboorte tot aan de dood en weerspiegelen hun neuro-divergentie. Onze hondengenoten kunnen vanaf de geboorte ook ongebruikelijke reacties op hun omgeving vertonen. Hoe herken je de neuro-atypische hond? Wat zijn de verschillen met aangeleerd gedrag? Is uw hond hoogbegaafd of autistisch?

Neuro-atypische persoonlijkheid, waar hebben we het over?

Zelfs als uw hond bepaalde tekenen vertoont die u in de richting van de neuro-atypische diagnose wijzen, is het essentieel om het gedrag te bepalen dat specifiek is voor mensen en dat niet in de norm lijkt te passen. Afhankelijk van het individu zal een reeks kenmerken hen vatbaar maken voor deze diagnose, zoals problemen bij het leren van taal en motorische vaardigheden, rekenen of spelling. Beroepsbeoefenaren in de menselijke gezondheidszorg omvatten ook problemen met sociale communicatie, beperkte interesses, repetitief gedrag of OCS, maar ook hoge intellectuele of emotionele vaardigheden. Tenslotte kunnen concentratie- en aandachtsproblemen bij honden doen denken aan ADD/ADHD bij mensen.

Bij dieren kan het moeilijk zijn om de wendingen in hun denken te evalueren en te karakteriseren, en om aangeboren of verworven oorzaken vast te stellen. De neurotypische hond zal een sereen gedrag aannemen en nieuwsgierig zijn naar nieuwigheden. De zogenaamd neuro-atypische hond kan concentratieproblemen, stereotypen, overgevoeligheid voor geluiden, een bovengemiddelde intelligentie of een zeer sterke emotionele band met zijn eigenaar en zijn omgeving vertonen.

Welk gedrag bij honden kan wijzen op neuro-atypisch gedrag?

De manier waarop uw viervoeter problemen oplost, zich gedraagt ​​tegenover mensen of hun leeftijdsgenoten, of zich concentreert op een element in hun omgeving, kan tekenen zijn van neuroatypische aard, op voorwaarde dat dit gedrag niet altijd het gevolg is van een verandering in zijn omgeving of door misbruik geleden. Onder deze markeringen kunnen we het volgende opmerken:

• Moeilijke sociale interactie binnen de soort. De hond heeft moeite met het begrijpen van de signalen van zijn viervoeters en heeft zelf moeite met het duidelijk maken van zijn bedoelingen aan zijn soortgenoten. Hij past bijvoorbeeld de regels van de etiquette niet toe tijdens ontmoetingen en zal zich frontaal blootstellen aan zijn medeschepsel in plaats van opzij te gaan staan. Hij kan ook een roofzuchtige houding aannemen, zijn lichaam hurken en langzaam lopen, in plaats van de gebruikelijke hondencodes voor het spelen te presenteren: benen naar voren en romp in de lucht.
• Ongebruikelijke vocale communicatie tussen soorten. Net als katten zijn honden niet verlegen om hun vreugde of ongenoegen aan hun baasjes te uiten. De meesten communiceren voornamelijk via hun lichaamshouding, kwispelende staart van vreugde of neergeslagen oren van verdriet. De vocalisaties van de hond hangen echter vooral af van zijn spraakzame of stille temperament en ook van de ontvangen opvoeding. Als uw hond bij het geringste vallende blad en op elk moment van de dag of nacht blaft, lijdt hij waarschijnlijk aan angst of stress. Om dit door de buurt ongewenst geachte gedrag te beperken is een medisch onderzoek noodzakelijk.
• Net als bij mensen en alle dieren in de wereld zijn we niet allemaal gelijk en sommige honden vertonen buitengewone capaciteiten om problemen op te lossen, nieuwe commando’s te leren of een eindig aantal woorden te begrijpen. Laten we niet vergeten dat de omgeving ook een rol speelt in het vermogen van het dier om zijn intelligentie te ontwikkelen. Wanneer aan al zijn basisbehoeften is voldaan en hij profiteert van gevarieerde activiteiten, vertoont hij veel vaardigheden.
• Minder onafhankelijk dan de kat, emotioneel verbonden met zijn baas of zijn adoptiefamilie, vertonen bepaalde honden niettemin gedrag dat kan worden vergeleken met het menselijk autismesyndroom. Moeilijkheden om zich op de eigenaar te concentreren, fobieën, stereotypen zoals het achtervolgen van de staart of de behoefte aan extreme eenzaamheid vergeleken met de meerderheid van onze hondengenoten, doen vermoeden van autisme rijzen bij rassen als de Bull Terrier.
• Gebrek aan concentratie, verminderde reactiviteit en ongecoördineerde bewegingen kunnen ook duiden op neuro-atypisch gedrag bij uw viervoeter. Ze duiden meestal op een virale of microbiële pathologie, depressie of vergiftiging. Wanneer uw dier deze symptomen vertoont, is medisch advies essentieel om het dier snel te kunnen behandelen.

Als uw hond ten slotte alleen maar graag met zijn bal of touw speelt, heeft hij feitelijk beperkte interesses, wat bij mensen vaak een teken is van neuroatypische aard.

Moet u zich zorgen maken als uw hond neuro-atypische symptomen vertoont?

Wanneer het dier verder gaat dan het gebruikelijke raamwerk van hondengedrag, zal het het volgende presenteren:

• Hyperactiviteit;
• Aandachtsstoornissen;
• Tactiele of geluidsovergevoeligheid;
• Onverklaarbare angsten;
• Slapeloosheid.

Wanneer de hond geen agressief gedrag ontwikkelt en deze symptomen niet van de ene op de andere dag verschijnen, tonen ze aan dat uw hond de wereld en haar interacties op een andere manier benadert. Het is echter goed om ervoor te zorgen dat uw hond niet lijdt aan een pathologie of trauma waardoor hij pijn krijgt en zijn gebruikelijke gedrag verandert. Een afspraak met de diergeneeskundige zal u geruststellen en, indien nodig, een behandeling voorschrijven om de problemen veroorzaakt door het overgevoeligheids-hyperactiviteitsyndroom te beperken. Voor deze aandoening kan de tussenkomst van een dierenarts-gedragsdeskundige en het voorschrijven van een medicamenteuze behandeling essentieel blijken om het dier te kalmeren en een sterkere band met het dier op te bouwen.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 24-10-2024