Hoe weet je of een kamerplant giftig is voor een kat?

Onder de verschillende alledaagse gevaren die onze katten kunnen bedreigen, wordt de aanwezigheid van bepaalde kamerplanten soms onderschat. Nieuwsgierig: onze katten kunnen er zelfs op kauwen, wat spijsverteringsproblemen kan veroorzaken, of zelfs dodelijke vergiftigingen in de meest extreme gevallen. Laten we eens kijken welke kamerplanten je moet vermijden en hoe je de risico’s bij je huisdier zoveel mogelijk kunt beperken.

De lijst met kamerplanten die giftig zijn voor katten is lang

Er is niet één manier om een ​​te herkennen giftige plant voor katten. Het is niet alleen dankzij de vorm van hun blad, hun kleur of hun silhouet dat ze kunnen worden geïdentificeerd, aangezien ze in verschillende plantenfamilies voorkomen en helaas talrijk zijn.

Hun toxiciteit kan voortkomen uit verschillende elementen: hun vruchtlichaam, hun irriterende sap, hun bladeren, hun bol, enz. De toxiciteit is min of meer significant, afhankelijk van de plant, en kan variëren van mild (huidirritatie) tot zeer ernstig (nierfalen).

Hier zijn de meest voorkomende kamerplanten die giftig zijn voor katten.

• Alocasia.
• Aloë vera.
• Amaryllis.
• Anthurium.
• De jadeboom.
• De aronskelk.
• Begonia.
• Caladium.
• Chlorophytum.
• De clivia.
• De croton.
• Dieffenbachia.
• De dracanea.
• Euphorbia.
• De ficus.
• De kalanchoë.
• De monstera.
• De philodendron.
• De kerstster.
• De appelboom van de liefde.
• Pothos.
• De schefflera.
• De spathiphyllum.
• Yucca.

Houd er rekening mee dat bepaalde planten die in boeketten worden geplaatst, ook aanwezig kunnen zijn risico’s voor een kat. Dit is het geval voor lelietje-van-dalen, lelies, narcissen, tulpen, hortensia’s, hyacinten, maar ook takken van eucalyptus of buxus.

Als u twijfelt, zijn er zeer goede mobiele applicaties waarmee u de planten om u heen kunt identificeren en waarmee u kunt controleren of ze giftig zijn of niet.

Hoe het risico op plantenvergiftiging voorkomen?

L’vergiftiging door kamerplanten kan gemakkelijk worden vermeden. Allereerst is het natuurlijk ideaal om thuis geen planten te kweken die risico’s voor de gezondheid van de kat opleveren. Als alternatief zijn er veel soorten die veilig en even mooi zijn: huislook, Pilea, Boston-varen, tillandsia, saintpaulia, calathea, areca, maranta, peperomia, crassula, enz.

Als je thuis toch risicoplanten wilt kweken, maak ze dan gewoon ontoegankelijk voor het dier: hangcultuur, in een terrarium, plaats achter een glazen deur, in een ruimte waar het dier niet komt, op een hoge kruk, etc.

Vergeet ook niet om de bemestings- of polijstproducten die u voor uw planten gebruikt, onbeheerd achter te laten: deze kunnen ook giftig blijken te zijn.

Ten slotte is het een eenvoudig gebaar, maar wel een gebaar dat tijd bespaart, vooral in een panieksituatie: bewaar de contactgegevens van de dierenarts of het dichtstbijzijnde antigifcentrum in uw telefoon.

Parallel, Bied uw kat een omgeving die rijk is aan afleiding zal voorkomen dat het op planten of andere potentieel gevaarlijke voorwerpen valt. Verveling is inderdaad de oorzaak van veel gedragsproblemen. Denk dus eens na over:

• stel speelgoed beschikbaar voor uw kat (ga afwisselend te werk zodat hij er niet genoeg van krijgt);
• deel gamesessies met hem;
• geschikte voorzieningen installeren (krabpalen, raamhangmatten, hoge planken, krabpalen, enz.);
• bied lekkernijen aan om op te kauwen;
• installeer potten met kattenkruid (met name kattenkruid);
• intelligentiespellen aanbieden (zoekmatten, speelschalen, enz.).

En als uw kat eenvoudigweg de neiging heeft om de aarde van uw plantenpotten te krabben, steek er dan een paar tandenstokers in of leg steentjes op het oppervlak. De geur van citrusschillen of die van koffiedik zou ook een goed natuurlijk afweermiddel zijnHoud de kat gemakkelijk uit de buurt van planten.

Symptomen van vergiftiging bij katten

Om een ​​reëel gevaar te vormen, moet de kat een grote hoeveelheid planten consumeren. Als u uw kat op heterdaad betrapt, verwijder dan onmiddellijk alle delen die hij nog niet heeft ingeslikt of gekauwd (pas op dat u niet gebeten wordt).

Als uw kat echter ernstig vergiftigd is, is er sprake van een levensbedreigende noodsituatie, die zo snel mogelijk behandeling vereist. Kittens, oudere dieren of dieren met bestaande pathologieën lopen het grootste risico.

Een kat die aan een vergiftiging lijdt, zal in de uren na inname verschillende symptomen ontwikkelen:

• overmatige speekselvloed;
• verandering in kleur van slijmvliezen;
• koorts ;
• intense dorst gekoppeld aan uitdroging;
• ademhalingsproblemen (de kat hijgt of lijkt te stikken);
• spijsverteringsstoornissen (braken, diarree, bloed in de ontlasting of urine, buikpijn, enz.);
• trillingen, convulsies;
• verlamming van een of meer ledematen;
• desoriëntatie, verlies van evenwicht;
• lethargie;
• verwijding van de pupillen;
• verlies van eetlust;
• enz.

Als de kat is ernstig vergiftigd en hij niet snel wordt behandeld, riskeert hij een hartstilstand of coma. Het leven van het dier is daardoor in gevaar.

Als u een van deze symptomen opmerkt, neem dan onmiddellijk contact op met een dierenarts. De snelheid van de behandeling vergroot de kans op herstel. Vertel zorgverleners over de plant in kwestie (als u de naam niet kent, maak er dan een foto van) en geef alle aanvullende informatie door: tijdstip van inname, opgenomen hoeveelheden, begin van de eerste symptomen, enz. Vertrouw dan op de aanbevelingen die u zullen worden gegeven.

Tenzij anders geadviseerd, mag u niet proberen braken op te wekken, geen zuiveringszout geven, geen eten geven of medicijnen toedienen. Deze acties dreigen de situatie verder te verergeren.

De dierenarts is de enige die bevoegd is om een ​​diagnose te stellen. Hij kan bij de behandeling van het dier aanvullende onderzoeken uitvoeren (bloedanalyse, urine, enz.) om de meest geschikte behandeling toe te dienen.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 25-10-2025