Hoe kondigt u de dood van de familiekat aan uw kinderen aan?

Het is een situatie waar alle ouders bang voor zijn: leren overlijden huiskat aan kinderen. Hoe kunnen we te werk gaan zodat de aankondiging van deze pijnlijke gebeurtenis zo breed mogelijk wordt geaccepteerd? Hier zijn een paar tips.

Een bewustzijn van de dood dat afhankelijk is van de leeftijd

Het verlies van een huisdier is vaak een van de eerste ontmoetingen van een kind met de dood.. Onze katten nemen steeds meer ruimte in beslag in huis en velen van ons beschouwen ze als volwaardige leden van het gezin. Kinderen kunnen ook een zeer sterke band met huisdieren opbouwen: op hun beurt vertrouweling, speelpartner, morele steun, aanhankelijke vriend… De kat kan verschillende statussen aannemen in het hart van het kind.

Het concept van de dood wordt niet door alle kinderen op dezelfde manier begrepen, afhankelijk van hun leeftijd. Voordat het kind 5 jaar oud is, zal het moeilijker zijn om de duurzaamheid van de dood te begrijpen. Tussen 6 en 8 jaar is hij zich meer bewust van wat een dood inhoudt: het levende wezen beweegt niet meer, zijn lichaam functioneert niet meer. Hij ontdekt dat de dood iedereen kan treffen. Ongeveer 9 tot 10 jaar oud begrijpt hij de onomkeerbare aard van de dood en het natuurlijke proces van het leven.

Vind de juiste woorden om de dood van de kat aan te kondigen

Het is normaal om ernaar te streven bescherm kinderen tegen de wreedheid van de dood van de huiskat. Maar het is belangrijk om ze de waarheid te vertellen en niet te proberen tegen ze te liegen, bijvoorbeeld door te verzinnen dat de kat slaapt, dat hij verdwaald is of dat hij gewoon weg is. Dit kan het kind inderdaad de hoop geven zijn dier weer te zien en er weer mee te kunnen communiceren. Zeggen dat de kat slaapt, kan ook angst veroorzaken bij het naar bed gaan. Het is een pijnlijk leerproces, maar het hoort bij het natuurlijke proces van ontwikkeling en leven.

De context van de dood van het dier kan variëren en uw woorden kunnen zich aanpassen. Gebruik eenvoudige woorden om de dood van uw kat aan te kondigen, maar vermijd details die wreed en verontrustend kunnen zijn. Wees niet bang om feitelijke termen te gebruiken, zoals ‘dood’ en ‘gestorven’.

Natuurlijke dood

Als het huisdier ouder werd, heeft u uw kind mogelijk al voorbereid op het aanstaande verlies. Om een ​​natuurlijke dood aan te kondigen, legt u het kind uit dat het dier oud was, dat het niet langer in goede conditie was en dat zijn hart gewoon niet meer werkte, zonder pijn. Dit is een kans om de cyclus van alle levende wezens te bespreken (door hem te leren dat die van de kat korter is dan die van mensen) en hem de dood te laten begrijpen als een onvermijdelijke gebeurtenis. Help hem de goede tijden te herinneren en alle tijd die hij samen met zijn katachtige metgezel heeft mogen doorbrengen. Herinner hem er ook aan dat het dier de kans had om thuis een goed leven te leiden.

Ziekte

Als het dier ziek was en aan zijn toestand leed, kan de dood optreden als een vorm van verlichting, als lijden dat stopt. Dit is ook het geval als u euthanasie heeft moeten plegen. Geef aan dat dit een niet-pijnlijke procedure is, die zacht en medelevend door de dierenarts wordt uitgevoerd om de kat te kalmeren. Als hij erom vraagt, mag het kind met u mee naar de dierenarts. Hij kan zijn vragen stellen aan de specialist en afscheid nemen van zijn kat.

Een ongeluk

Wanneer de dood van de kat plotseling optreedt, bijvoorbeeld na een ongeval, zal de situatie minder eenvoudig te beheersen zijn, maar zullen dezelfde aanbevelingen worden gevolgd. Verberg de omstandigheden niet, maar vermijd uiteraard het gebruik van te gewelddadige woorden. Als uw kat het slachtoffer is geworden van een auto of een zware val, leg dan aan uw kind uit dat het een ongeluk was en dat het niet opzettelijk was. Wijs erop dat niemand iets had kunnen doen, dat de dierenarts hem niet kon behandelen. Benadruk indien nodig dat het dier geen tijd had om te lijden.

Kies een geschikt tijdstip

Timing kan het aankondigen van de dood van uw kat gemakkelijker maken. Ga verder op een moment dat hij kalm is, bereid is naar je te luisteren, op een vertrouwde plek, niet stressvol of te stimulerend.

Vraag hem om te gaan zitten en een zachte, geruststellende toon te gebruiken. Kies indien mogelijk een tijdstip waarop u zelf niet in emotionele nood verkeert, om uw verdriet niet meteen over te brengen op het moment van de aankondiging en daardoor de zorgen van het kind te vergroten.

Blijf luisteren naar de emoties en vragen van het kind

In de uren en dagen na de aankondiging van het overlijden van uw kat, nodig het kind uit om te uiten wat hij of zij voelt. Leg hem uit dat het normaal is om verdriet te voelen, een gevoel van gemis, en zelfs om boosheid en schuldgevoel te voelen. Dit is een normaal onderdeel van het rouwproces. Omgekeerd: bagatelliseer nooit uw verdriet. Deel ook je emoties met hem, zodat hij beseft dat dit een normale reactie is, zodat hij zich begrepen en gesteund voelt. Onderschat uw eigen verdriet niet door te voorkomen dat u bepaalde emoties voelt, uit angst dat deze uw kind nog meer zullen beïnvloeden. Hij zal begrijpen dat het logisch is om verdriet te voelen en dat het gezond is om het te uiten in plaats van het te onderdrukken.

Ontwijk de vragen van het kind niet : ze helpen hem het vertrek van zijn kat te begrijpen en deze pijnlijke gebeurtenis te begrijpen. Dit kan hem ook helpen begrijpen dat hij niet verantwoordelijk is voor het vertrek van zijn dier.

Elk kind zal anders reageren op het nieuws van de dood van zijn huisdier. Wees geduldig tijdens het rouwproces, dat enkele weken kan duren. Aarzel niet om hulp te zoeken bij een arts of psycholoog als dit blijvend schadelijk gedrag veroorzaakt: slapeloosheid, verlies van eetlust, woede- of angstaanvallen, enz.

Merk ten slotte op dat er boeken en films zijn die kinderen helpen de dood en rouw te begrijpen.

Zet een ritueel op om afscheid te nemen van de kat

Het is mogelijk om plan een ceremonie zodat het kind officieel afscheid kan nemen van zijn geliefde katachtige metgezel. Dit kan via verschillende acties:

• een speeltje of accessoire van de kat begraven;
• een afscheidsrede houden;
• kaarsen aansteken;
• bij crematie zijn as verstrooien;
• een begrafenis uitvoeren in de tuin (als je die hebt), of zelfs een struik planten;
• Om een ​​tekening te maken;
• schrijf een paar woorden;
• geef hem een ​​foto om in te lijsten;
• enz.

Langzaam weer tot leven komen

Reorganiseer vervolgens voorzichtig uw dagelijkse leven en vermijd het bewaren van alle spullen die u ongetwijfeld aan uw overleden kat zullen doen denken. U kunt uw kind helpen door aan te bieden een kamer opnieuw in te richten of de locatie van een paar spullen in huis te veranderen, en hem uit te leggen dat het niet een kwestie is van het vergeten van het dier, maar van het hervatten van de loop van het leven.

Het is over het algemeen raadzaam om slechts één of twee accessoires als souvenir te bewaren (knuffel, halsketting, favoriet speelgoed, enz.)

Vervang de gezinskat niet te snel

Dit begint misschien met goede aandacht, maar jouw kattengenoot was uniek. Het te snel willen vervangen om de rouwperiode te vermijden is niet aan te raden. Het is belangrijk dat het kind begrijpt welke gehechtheid hij aan zijn dier had, maar dat dit hem er natuurlijk niet van zal weerhouden om van een nieuwe metgezel te houden zodra hij zich er klaar voor voelt. Laat de rouwperiode voorbijgaan voordat u eventueel een nieuwe adoptie overweegt.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 01-06-2024