Hoe herken je de verschillende soorten eekhoorns?

Je hebt misschien gehoord dat er inheemse eekhoorns en andere eekhoorns zijn die in Frankrijk zijn geïntroduceerd? Deze laatste maken deel uit van de zogenaamde “invasieve” soorten die kunnen concurreren met andere eekhoorns of een bedreiging kunnen vormen voor de mens. Ook als je rondloopt, als je wilt weten met wie je te maken hebt, moet je ze van elkaar kunnen onderscheiden. In dit artikel leggen we uit hoe u dit kunt doen.

Welke eekhoorns kun je in Frankrijk waarnemen?

Er zijn drie soorten eekhoorns aanwezig op het vasteland van Frankrijk:

• de Europese rode eekhoorn, de bekendste,
• de Koreaanse eekhoorn (of Siberische aardeekhoorn),
• En de eekhoorn van Pallas (of roodbuikeekhoorn).

Misschien heb je ook wel eens gehoord van de Amerikaanse grijze eekhoorn. Het ligt in Italië en komt jaar na jaar dichter bij de Frans-Italiaanse grens.

De rode eekhoorn (Sciurus vulgaris)

De rode eekhoorn ziet het uiterlijk van zijn vacht in de loop van de seizoenen evolueren. De verschillende kleuren variëren van roodachtig tot zwart, inclusief grijs en zelfs wit. Hierdoor kan hij zich beter camoufleren in zijn omgeving. In de winter sieren plukjes haar de oren om ze beter tegen de kou te beschermen. Het is echter tijdens de mooie seizoenen dat je het waarschijnlijk zult observeren. Er is dus geen twijfel mogelijk, want zijn vacht is goed roodharige.

Deze eekhoorns hebben een voorliefde voor dichte bossen die hen voedsel en bescherming bieden. Ze kiezen ervoor om hun nesten hoog in de bomen te bouwen. Dit zijn complexe structuren die op een splitsing of in dicht op elkaar aangesloten takken zijn geplaatst. Ze gebruiken takjes, bladeren, mos en stukjes schors.

De rode eekhoorn is een alleseter die zich aanpast aan wat hij in zijn omgeving aantreft. Zaden van loof- en naaldbomen, eikels, beukennoten, walnoten en hazelnoten vormen zeker een belangrijk onderdeel van hun dieet, maar ze consumeren ook bessen, paddenstoelen of af en toe Insecten.

De rode eekhoorn is een sleuteldier in onze bosecosystemen. Het speelt een belangrijke rol bij de zaadverspreiding en bevordert zo de regeneratie van bossen. Maar ontbossing bedreigt zijn leefgebied en de concurrentie van invasieve soorten in bepaalde regio’s weegt op het vermogen om zich goed te voeden. De overdracht van ziekten door dezelfde invasieve soorten vormt ook een ernstige bedreiging voor de populaties rode eekhoorns.

Het behoud van deze eekhoorn omvat daarom de bescherming van zijn leefgebieden, maar ook beheer van invasieve soorten. Daarom is het belangrijk om ze te leren onderscheiden. Op deze manier kun je betrokken raken bij programma’s die gegevens over dit onderwerp verzamelen en wetenschappers helpen bij hun inspanningen om de lokale fauna te behouden.

De eekhoorn van Pallas

Pallas eekhoorn (Callosciurus erythraeus) komt oorspronkelijk uit Azië (voornamelijk China, Taiwan en delen van Zuidoost-Azië). Deze soort werd geïntroduceerd in Frankrijk, waar zijn aanwezigheid wordt gemonitord vanwege de potentiële impact op lokale soorten en ecosystemen.

De eekhoorn van de Pallas onderscheidt zich door zijn vacht, die varieert van grijs tot roodbruin, vaak met een bruine vacht onderscheidende patronen zoals zijbanden of vlekken. Ten slotte kan hij nauwelijks worden verward met de rode eekhoorn. Zijn lichaamslengte varieert van 20 tot 25 cm en zijn staart is bijna net zo lang als zijn lichaam. Zijn oren zijn kort en rond, zonder de plukjes haar die kenmerkend zijn voor de rode eekhoorn.

Dit is geen boomeekhoorn. De eekhoorn van Pallas is voornamelijk op het land. Hij toont nog steeds dat hij in bomen kan klimmen. Hij geeft de voorkeur aan bosrijke habitats, maar past zich gemakkelijk aan verschillende omgevingen aan en gedijt goed in tuinen en stadsparken.

Deze eekhoorn is een alleseter, met een gevarieerd dieet dat bestaat uit fruit, zaden, noten, knoppen, insecten en soms kleine gewervelde dieren. Ook bewaart hij zijn voedsel in schuilplaatsen. Hij concurreert nog meer met de rode eekhoorn omdat hij zich snel voortplant. Het veroorzaakt ook aanzienlijke schade aan bomen ontschorsen, fruitgewassen en menselijke infrastructuur, door telefoonkabels te kauwen. Het ministerie dat verantwoordelijk is voor ecologie heeft daarom in 2011 een nationaal plan geïnitieerd om deze eekhoorn te bestrijden. Dit omvat het monitoren van de bevolking, evenals maatregelen om de verspreiding ervan te beheersen.

De Koreaanse eekhoorn (Eutamia sibericus)

De Koreaanse eekhoorn gedijt in dichte, loofbossen, maar ook in gemengde bosgebieden waar ze een overvloed aan voedsel en nestbouwmaterialen kunnen vinden. Het is goed aangepast aan het gematigde klimaat.

Deze eekhoorns hebben pieken van activiteit in de ochtend en late namiddag, vergelijkbaar met de Europese rode eekhoorn. Ze bouwen ook nesten in bomen. Deze eekhoorn kan solitair zijn, maar tijdens het broedseizoen komt de interactie met zijn soortgenoten vaker voor.

Het heeft twee karakteristieke elementen. Eerst de grootte: het is een kleine eekhoorn die gemiddeld 15 cm meet, waaraan nog 10 tot 12 cm staart moet worden toegevoegd. Zijn vacht wordt dan gemarkeerd door vijf symmetrisch verdeelde strepen van bruinzwarte kleur en markeert zijn lichte okergrijze rug over de hele lengte.

Het was in de mode als nieuw huisdier (NAC) vanaf de jaren 60. Maar omdat hij niet graag werd aangeraakt en gemakkelijk en pijnlijk bijt, verdween deze trend. Dit is hoe deze eekhoorn in onze omgeving verscheen; zijn aanpassingsvermogen deed de rest.

De Koreaanse eekhoorn is voornamelijk herbivoor en voedt zich met verschillende zaden, noten, knoppen, bloemen en soms insecten. Maar het is niet zozeer bij de rode eekhoorn dat hij problemen oplevert als bij mensen. Het vormt eigenlijk een reservoir van bacteriën die verantwoordelijk zijn voor ziekte van Lyme. De rol ervan in de dynamiek van deze door vectoren overgedragen ziekte die mensen treft, is belangrijk. De verkoop ervan is daarom verboden.

De grijze eekhoorn (Sciurus carolinensis)

De grijze eekhoorn is groter dan de rode eekhoorn en heeft een vacht die, zoals de naam al doet vermoeden, voornamelijk grijs, met een witte buik. Dus nogmaals, het is nauwelijks mogelijk om hem te verwarren met de rode eekhoorn. Zijn staart is ook minder borstelig.

De grijze eekhoorn komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en heeft zich aangepast aan verschillende omgevingen in Frankrijk, waaronder stadsparken en bossen. Zijn vermogen om zich aan te passen en een grote verscheidenheid aan voedsel te consumeren, maakt het mogelijk om naast elkaar te bestaan ​​in door mensen gemodificeerde habitats.

In Engeland, Wales en Ierland heeft deze grijze eekhoorn de rode eekhoorn bijna uitgeroeid. Dit staat op het punt te gebeuren in Italië. Frankrijk is daarom uiterst wantrouwig op dit gebied. Naast zijn impact op de biodiversiteit veroorzaakt deze eekhoorn aanzienlijke schade door zijn gedrag bij het ontschorsen van bomen.

Terwijl ze de economische en gezondheidsgevolgen van geïntroduceerde eekhoorns negeren, waarderen wandelaars deze dieren over het algemeen zonder onderscheid en beschouwen ze ze als natuurlijke manifestaties. De strijd tegen hun aanwezigheid geeft dan ook vaak aanleiding tot onbegrip. Na het lezen van dit artikel ben je op de hoogte! U kunt een actor worden in het behoud van ecologische evenwichten door deel te nemen aan het nationale onderzoek dat wordt uitgevoerd door het Nationaal Natuurhistorisch Museum. Alle benodigde informatie vindt u op

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 30/03/2024 Ecureuil