Hoe herken en identificeer je een schadelijk knaagdier?

Knaagdieren zijn integrale dieren in ecosystemen en spelen een rol in de voedselketen. Sommigen van hen worden echter vaak gezien als ongedierte, vooral omdat ze in conflict komen met menselijke activiteiten. Het moet duidelijk zijn dat het idee van een schadelijk dier in de loop van de tijd is geëvolueerd, beïnvloed door ecologische, gezondheids- en juridische criteria. Dit artikel heeft tot doel dit begrip te onderzoeken in de context van de Franse wetgeving, en tegelijkertijd mogelijkheden te bieden voor het herkennen en identificeren van schadelijke knaagdieren.

Het concept van schadelijk dier

Het begrip schadelijk dier blijkt uiteindelijk complex. Het standpunt over dieren is geheel cultureel. Daarom is het in de loop van de tijd geëvolueerd. In het verleden werd elk dier dat schade kon toebrengen aan gewassen, huizen of de menselijke gezondheid als schadelijk beschouwd. Tegenwoordig is de situatie genuanceerder. De criteria voor het definiëren van een dier als schadelijk omvatten de gevolgen voor de volksgezondheid, met name door overdracht van ziekten, economische schade aan gewassen en infrastructuur, en ecologische gevolgen, zoals verstoring van lokale ecosystemen. Deze ontwikkeling weerspiegelt een beter begrip vanverbinding tussen soorten en hun omgevingevenals een groter bewustzijn van ecologische en gezondheidskwesties.

Franse wetgeving

In Frankrijk wordt de wetgeving inzake schadelijke dieren geregeld door verschillende teksten. DE Milieucode speelt een centrale rol bij het definiëren van de soorten die waarschijnlijk als ongedierte worden geclassificeerd. Merk ook op dat de term “ongedierte” niet langer wordt gebruikt. Het was de Biodiversiteitswet uit 2016 die een keerpunt markeerde door de bescherming van bepaalde soorten te versterken en de reguleringsmethoden strenger te controleren. Deze wet heeft tot doel een evenwicht te vinden tussen de noodzaak om gewassen en de menselijke gezondheid te beschermen en het behoud van de biodiversiteit, door milieuvriendelijke beheerspraktijken op te leggen.

Dieren worden daarom niet langer aangemerkt als plaag, maar als diersoort waarschijnlijk schade veroorzaken (ESOD). De Milieuwet specificeert drie lijsten: een lijst met soorten niet-inheemse dieren die schade kunnen veroorzaken in het grootstedelijk gebied, een lijst met soorten inheemse dieren die in elk departement schade kunnen veroorzaken, en een aanvullende lijst.

Dit wetgevingskader wordt aangevuld door prefectuurdecreten, waarin de methoden voor het reguleren van schadelijke soorten op departementaal niveau worden gespecificeerd, rekening houdend met lokale bijzonderheden. Het idee is om een holistische en schaalbare aanpak het definiëren en beheren van dieren die door het grote publiek voor het gemak nog steeds ongedierte worden genoemd, waarbij de complexiteit van deze kwesties en het belang van de bescherming van zowel de menselijke belangen als het ecosysteem worden erkend.

De belangrijkste soorten schadelijke knaagdieren

In Frankrijk worden drie belangrijke soorten knaagdieren geclassificeerd als ongedierte vanwege hun aanzienlijke impact op menselijke activiteiten, zowel in termen van volksgezondheid, economische schade als ecologische ontwrichting.

• DE bruine rat (Bruine rat), ook wel rioolrat of Noorse rat genoemd, is een van de meest problematische soorten. Dit knaagdier staat vooral bekend om zijn vermogen om aanzienlijke schade aan de infrastructuur te veroorzaken, met name door te knagen aan elektriciteitskabels, waterleidingen en houten constructies. Bovendien is de bruine rat een vector van vele ziekten, zoals leptospirose, salmonellose en pest, waardoor hij een ernstige bedreiging vormt voor de volksgezondheid. Ondanks zijn reputatie als plaag, heeft zijn aanwezigheid bepaalde ecologische voordelen. Het grijpt in bij het opruimen van organisch afval en draagt ​​zo bij aan de vermindering van afval in stedelijke en landelijke omgevingen. Bovendien dient het als prooi voor veel roofdieren, zoals roofvogels, vossen en bepaalde zoogdieren, en helpt zo het evenwicht van ecosystemen te behouden. We mogen ook niet vergeten het feit terzijde te schuiven dat de bruine rat een waardevol diermodel is dat in talloze medische en biologische onderzoeken wordt gebruikt om ziekten bij de mens beter te begrijpen en nieuwe behandelingen te ontwikkelen.
• DE zwarte rat (Rattus rattus), die vaak op zolders en hoger gelegen gebieden leeft, is een andere belangrijke knaagdierplaag. Hoewel hij kleiner en wendbaarder is dan de bruine rat, veroorzaakt hij aanzienlijke schade aan opgeslagen goederen, vooral in magazijnen en huizen.
• Daar huis muis (Mus musculus) is alomtegenwoordig in stedelijke en landelijke gebieden. Het is bekend dat het voedsel besmet met zijn uitwerpselen en urine, waardoor ziekten kunnen worden verspreid. Vanwege zijn kleine formaat en zijn vermogen om zich in krappe ruimtes te nestelen, kan de huismuis gemakkelijk huizen en commerciële gebouwen binnendringen, vooral omdat hij zich zeer snel voortplant, wat het beheer bijzonder moeilijk maakt.

Andere schadelijke knaagdiersoorten

• DE grondmuis (Arvicola terrestris) is een knaagdier dat aanzienlijke schade aan gewassen en tuinen veroorzaakt. Het voedt zich met alle plantaardige ingrediënten die het vindt. Als hij van granen houdt, waardeert hij vlezige wortels (paardebloemen, peulvruchten, bollen en wortelstokken). Dit is waar het een van zijn namen krijgt: molrat. Het veroorzaakt een aanzienlijke productiedaling. Bij gebrek aan effectieve behandelingen kan het verlies oplopen tot 100%. De veldmuis kan ook de kwaliteit van gewassen beïnvloeden.
• DE wilde veldmuis (Apodemus sylvaticus) wordt aangetroffen in landelijke gebieden en kan huizen en boerderijgebouwen binnendringen. Hoewel het minder vaak als een plaag wordt beschouwd, kan het schade aan gewassen en voedselvoorraden veroorzaken en ziekten en plagen verspreiden.
• DE de boer (Eliomys quercinus), of grijze slaapmuis, is een klein nachtelijk knaagdier dat schade kan veroorzaken wanneer het huizen binnendringt, vooral op zolders. Vraatzuchtig, hij verslindt fruit tijdens de nacht. Op zolders kan het ’s nachts veel lawaai maken. Het beschadigt structuren door eraan te knagen: houtwerk, glaswol, scheidingswanden, enz.
• Laten we ook de beverrat (Myocastor-beverrat), ook bekend als de myocastor, een groot semi-aquatisch knaagdier afkomstig uit Zuid-Amerika, geïntroduceerd in Europa voor de exploitatie van zijn vacht. De ziekte heeft zich wijd verspreid en wordt nu in veel landen, waaronder Frankrijk, als een plaag beschouwd. Coypus graaft feitelijk holen in de oevers, wat bodem- en dijkerosie kan veroorzaken, waardoor de hydraulische infrastructuur in gevaar komt en het risico op overstromingen toeneemt. Ze voeden zich met waterplanten, wortels en gewassen en veroorzaken aanzienlijke schade aan de landbouw en de lokale vegetatie. Hun aanwezigheid verstoort aquatische ecosystemen, vooral in de concurrentie met inheemse soorten om voedselbronnen.
• eindelijk, de muskusrat (Ondatra zibethicus), werd een ander semi-aquatisch knaagdier, afkomstig uit Noord-Amerika, om dezelfde reden als de beverrat in Europa geïntroduceerd: bont. Het is nu wijdverspreid aanwezig in veel regio’s, waar het ook als een plaag wordt beschouwd. De muskusrat graaft holen en tunnels in de oevers van beken, vijvers en meren, waardoor schade wordt veroorzaakt die vergelijkbaar is met die veroorzaakt door beverrat. Dit dier voedt zich met waterplanten, planten en soms kleine waterdieren, waardoor gewassen en de lokale biodiversiteit negatief worden beïnvloed. Vanwege hun productiviteit en destructieve gedrag vormen muskusratten echte uitdagingen voor het beheer en het behoud van aquatische ecosystemen.

Hoe herken en identificeer je een schadelijk knaagdier?

In Frankrijk zijn er 26 families knaagdieren. Je begrijpt dat niet iedereen als schadelijk wordt beschouwd. Tegelijkertijd legt de Europese regelgeving hygiënemaatregelen op aan professionals in de voedingssector en reguleert ze de strijd tegen schadelijke knaagdieren. Om hun aanwezigheid zo effectief mogelijk te bestrijden, is het belangrijk om hun aanwezigheid te identificeren en te herkennen.

De zwarte rat heeft, ondanks zijn naam, een vacht waarvan de kleur kan variëren. Hij meet tussen de 15 en 20 cm en zijn staart is langer dan zijn lichaam. De bruine rat heeft een lichaam van ongeveer 25 cm lang en een staart van ongeveer dezelfde grootte. De staart van de huismuis is, net als die van de bruine rat, even lang als het lichaam. Maar hij overschrijdt de totale lengte van 18,5 cm niet.

Maar het is niet altijd gemakkelijk om deze knaagdieren te verrassen, behalve wanneer ze zwermen en zich weinig bedreigd voelen. Het is ook interessant om te weten hoe je de aanwijzingen kunt identificeren die ze mogelijk achterlaten. DE zwarte rat achterlaat cilindrische, droge, zwarte uitwerpselen. Bovendien beschadigt het elektrische kabels, knaagt aan hout en bouwt het nesten. Krassende geluiden kunnen ook een indicatie zijn van de aanwezigheid ervan. De Noorse rat kan worden geïdentificeerd aan de hand van bruine uitwerpselen ter grootte en vorm van een olijfkuil, stapels zaden en holen met een diameter van ongeveer 2 cm. Het is ook niet ongewoon om afgeknaagde metalen, hout of zelfs elektrische kabels te zien. Daar muis laat bruine uitwerpselen achter in de vorm van een rijstkorrel en kleine (3 tot 6 mm) en zeer geurige urine. DE grondmuis graaft en creëert dicht bij elkaar gelegen stapels grond op het grondoppervlak. Bovendien laat het tandafdrukken achter op de wortels van jonge fruitbomen en wortelgroenten. Ten slotte zijn de uitwerpselen cilindrisch zwart of groenachtig, variërend van 3 tot 4 mm. DE wilde veldmuis laat stapels zaden achter en tandafdrukken op de noten. Je kunt ook de galerijen vinden die hij graaft. Wat de lerot betreft, de uitwerpselen zijn bruin en erg droog. Ze zijn 6 tot 8 mm groot, maar kunnen wel 1 cm lang worden. De uiteinden zijn puntig. Ze hebben een licht gedraaid en ruw uiterlijk.

U beschikt nu over richtlijnen om de plaag die u problemen veroorzaakt te identificeren. Als u niet over voldoende informatie beschikt om zeker te zijn van het dier waarmee u te maken heeft, kunt u het beste een professional bellen, anders loopt u het risico dat u overweldigd raakt. Schadelijke knaagdieren, vooral ratten en muizen, planten zich zeer snel voort. Het is ook deze eigenschap die het zo moeilijk maakt om hun aanwezigheid te controleren.

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 13-07-2024 Knaagdier