Heupdysplasie bij honden: symptomen, behandeling en preventie

Sint Bernard, Rottweiler, Labrador, Duitse herder… de rassen die getroffen kunnen worden door heupdysplasie zijn vrij talrijk. Deze ziekte als gevolg van een vervorming van het gewricht veroorzaakt veel slachtoffers, vooral bij grote honden. Wat zijn de oorzaken, gevolgen en hoe moet het worden behandeld?

Heupdysplasie: definitie

Heupdysplasie is een misvorming die optreedt bij het gewricht en zich manifesteert door een asymmetrie van de kop van het dijbeen met de holte van het bekkenbeen, waar deze normaal gesproken in zou moeten passen. In principe moeten het dijbeen en deze holte verenigd zijn door een vezelig kapsel inclusief een ligament en een gewricht.

Dysplasie treedt op na ontspanning van dit ligament. De vervorming treedt geleidelijk op totdat deze invaliderend en bijzonder pijnlijk wordt voor het dier, vooral als het ouder is geworden en ook artrose ontwikkelt. Dysplasie is geen aangeboren aandoening, maar er zijn alleen rassen met genetische aanleg. Het zal zich beetje bij beetje vormen en het heeft verschillende oorzaken.

Wat zijn de oorzaken van deze pathologie?

Talloze factoren zullen leiden tot het optreden van deze coxofemorale laksheid. De eerste is zwaarlijvigheid of zeer snelle groei. Het is erg belangrijk om aandacht te besteden aan het dieet van de puppy. Wanneer hij voedsel consumeert dat te veel calorieën bevat, groeit hij te snel en dit zal het ontstaan ​​van de ziekte bevorderen.

Overgewicht is een ander gevaar dat het dier vatbaar maakt voor dysplasie. Een andere factor zijn ongeschikte oefeningen. Natuurlijk moeten puppy’s fysieke activiteiten ondernemen, maar als ze overmatig worden geoefend voordat hun groei is afgelopen, is het risico op het optreden van de ziekte groot. Tenslotte kan deze vervorming van het gewricht eenvoudigweg het gevolg zijn van min of meer ernstige valpartijen.

Symptomen van heupdysplasie bij honden

Een hond met dysplasie zal een aantal symptomen vertonen. Hij kan een abnormale gang hebben, weigeren te sporten, rennen of springen, uitstekende heupbeenderen hebben en tamelijk duidelijk mank lopen. Atrofie, claudicatio, gebogen schouder, hoorbaar klikken van botten en inactiviteit zijn andere daarmee samenhangende symptomen die af en toe of constant kunnen zijn.

Hoe het te behandelen?

Er zijn twee soorten behandelingen om deze pathologie te behandelen. De eerste vereist geen operatie en zal bestaan ​​uit het uitvoeren van behandelingen die bijna vergelijkbaar zijn met die voor artrose: pijnstillers en ontstekingsremmers, fysiotherapie, gewichtsbeheersing, chondroprotectors, voedingssupplementen.

Dit type behandeling wordt alleen uitgevoerd als de dysplasie zeer vroeg is gediagnosticeerd. Wanneer de ziekte zich heeft ontwikkeld, zal chirurgische behandeling noodzakelijk zijn. De dierenarts voert de installatie van een heupprothese uit, een denervatie van de heup, een bekken- of bekkenosteotomie of voert zelfs de implantatie van gouden kralen uit die het gebruik van ontstekingsremmers zullen vermijden.

Rassen die vatbaar zijn voor dysplasieproblemen

Het is belangrijk om te specificeren dat dysplasie over het algemeen grote of gigantische honden treft, om alleen maar de Napels Mastiff, de Belgische Mechelse Herder, de Duitse Herdershond, de Berner Sennenhond, de Sint Bernard, de Golden Retriever of zelfs de Whippet te noemen. Om ervoor te zorgen dat ze geen last hebben van dit gewrichtsprobleem, mogen ze vóór hun eerste jaar geen uitgebreide lichaamsbeweging doen en moeten ze profiteren van hoogwaardige voeding.