Het nijlpaard, een groot zoogdier dat van water houdt

Inheems in Afrika, waar de bevolking gestaag afneemt, is het nijlpaard het op twee na grootste landzoogdier. Voorstelling van een dier dat zijn dagen doorbrengt met spetteren in het water.

Nijlpaard identiteitskaart

Het nijlpaard behoort tot de orde Artiodactyla, die hoefdieren uit verschillende families omvat: runderen (koeien, antilopen, geiten), kameelachtigen (kamelen, lama’s, enz.), Herten (herten, elanden, elanden), suïden (varkens, wilde zwijnen). ..), giraffen… Het gewone of amfibische nijlpaard (Nijlpaard amphibius) is een lid van de nijlpaardenfamilie die slechts één andere soort omvat: het dwergnijlpaard (Choeropsis liberiensis). Fysieke en gedragsverschillen onderscheiden de twee soorten: het dwergnijlpaard is inderdaad kleiner, minder gezellig en het verspreidingsgebied is teruggebracht tot enkele gebieden in West-Afrika.

Fysieke beschrijving van het nijlpaard

Het nijlpaard heeft een grote kop met bovenaan zijn ogen en oren. Terwijl het zoogdier een blote huid lijkt te hebben, bedekken een paar fijne haartjes een groot deel van zijn lichaam en een paar dikkere haren bedekken zijn snuit, oren en punt van zijn staart. Het hoefdier is grijsbruin van kleur met rozeachtige gebieden rond de oren en onder de kin. Zijn gedrongen silhouet en korte ledematen weerhouden hem er niet van om over korte afstanden met 30 km/u te rennen. Derde grootste landzoogdier na de olifant en de neushoorn, weegt 2,5 tot 3,5 ton en is 4 tot 5 m lang.

Eigenaardigheden van het nijlpaard

Ondanks de dikte van zijn huid (3 tot 4 cm), heeft het nijlpaard een epidermis waarvan de oppervlaktelaag erg dun en gevoelig is. Ter bescherming tegen zonnebrand en bacteriële infecties produceren zweetklieren roodachtig gekleurd, slijmerig uitziend slijm dat, als het opdroogt, verandert in een beschermende laag op het oppervlak. Dit fenomeen droogt het veel sneller uit dan andere zoogdieren, en daarom moet het nijlpaard voor zijn huid zorgen door regelmatig modder- of waterbaden te nemen.

Hippo gedrag

De afscheiding die wordt uitgestoten door de onderhuidse klieren van het nijlpaard beschermt het slechts gedeeltelijk. Bij hittepieken moet het zoogdier zich daardoor zeer lang onderdompelen. Voor zijn onderdompelingen – die bijna 18 uur per dag kunnen duren – haalt het dier diep adem en sluit dan zijn neusgaten als kleppen. Op dit moment komt alleen het bovenste deel van het hoofd tevoorschijn, waardoor de neusgaten, oren en ogen zichtbaar worden. Door de grote massa van het nijlpaard kan het niet drijven, het houdt altijd een steunpunt in de bodem. Hij duikt soms om waterplanten op te trekken en weet hoe hij – door zichzelf met hoge snelheid voort te stuwen – een stroom moet oversteken waar hij geen houvast heeft.

Hippo sociaal leven

Als een paar eenlingen elkaar hier of daar ontmoeten, leven deze kuddedieren het liefst in groepen van maximaal veertig individuen. In hun sterk hiërarchische samenleving komen botsingen tussen rivalen veel voor, variërend van eenvoudige intimidatie via dreigende geeuwen tot gewelddadige gevechten waarbij hun hoofden als rammen worden gebruikt. Het dominante mannetje is de enige die zich voortplant met de vrouwtjes van de clan en tijdens het broedseizoen verdedigt hij vurig zijn harem en vervolgens zijn jongen. Het tolereert celibatairen op voorwaarde dat ze zich onthouden van elke reproductieve activiteit. Hoewel het nijlpaard mensen niet instinctief aanvalt, kan zijn extreem territoriale karakter ertoe leiden dat het herders en toeristen aanvalt die zijn domein binnenkomen.

Woonplaats van nijlpaard

Het nijlpaard komt voornamelijk voor in Afrika waar de grootste populaties te vinden zijn in het oostelijke deel: Tanzania, Zambia, Mozambique, Oeganda, Soedan, Democratische Republiek Congo, Ethiopië, Botswana, Zimbabwe, tot aan de Republiek Afrika vanuit het zuiden. Zoogdieren komen vaak voor in de savanne- of bosgebieden die voldoende water bieden (rivieren, meren, moerassen) om zich in onder te dompelen en gras om zich te voeden.

Nijlpaard dieet

Hoewel het nijlpaard enorm groot is, eet het weinig omdat het gedurende de dag veel rust, waardoor het energieverbruik wordt verminderd. Het plantenetende dier consumeert dagelijks ongeveer 40 kg voedsel, dat is slechts 1 tot 1,5% van zijn gewicht. Bij zonsondergang legt hij een afstand van 3 tot 5 kilometer af om verschillende soorten gras, gebladerte of afgevallen fruit in te slikken.

Nijlpaard fokken

Bij het nijlpaard wordt geslachtsrijpheid pas bereikt na de leeftijd van 6 tot 13 jaar voor mannetjes en 7 tot 15 jaar voor vrouwtjes. Het fokken vindt plaats tijdens het droge seizoen, wanneer de populatie zich in aantallen verzamelt, waardoor het gemakkelijker wordt om een ​​partner te vinden. De paring wordt in het water gehouden zodat het vrouwtje niet het volle gewicht van het mannetje hoeft te dragen. Na een draagtijd van bijna 8 maanden verlaat de toekomstige moeder haar groep en isoleert ze zich om in ondiep water te bevallen. De baby kan na de geboorte heel snel lopen en zwemmen.

Spenen van kleine nijlpaarden

De moeder is zeer beschermend en zorgt goed voor haar kroost omdat er roofdieren op jacht zijn: bijna 45% van de pasgeborenen sterft in hun eerste levensjaar. Na in het water te zijn gezoogd, voedt het baby-nijlpaard zich rond de leeftijd van 6 weken met gras en sluiten zich dan allebei aan bij de clan. Eenmaal bij elkaar gegroepeerd, blijven de juvenielen altijd onder toezicht van de vrouwtjes die afwisselend de wacht houden terwijl anderen vertrekken om te eten. Als het tussen 8 en 18 maanden wordt gespeend, blijft het jong enkele jaren bij zijn moeder.

Nijlpaard bescherming

De volwassene heeft geen roofdieren, maar de jongen worden belaagd door leeuwen, hyena’s of krokodillen. Het gewone nijlpaard is een soort die als kwetsbaar wordt vermeld op de Rode Lijst van de International Union for Conservation of Nature (IUCN). De afname van de bevolking is te wijten aan jacht, stroperij en de achteruitgang van zijn leefgebied (zeldzaamheid van gebieden met water). De levensduur van het nijlpaard is 35 tot 50 jaar in zijn natuurlijke omgeving en meer dan 50 jaar in gevangenschap.