Het edelhert, het grootste hert van Europa

Het edelhert is een van de grootste zoogdieren in Europa. Dit prachtige hert leeft in grote bossen en bergachtige gebieden. Dag en nacht actief, het voedt zich met planten. Er bestaan ​​verschillende ondersoorten. Ze omvatten met name de Bactrische herten en de Turkestaanse herten.

De vele namen van edelherten

De naam van het edelhert is wat een pleonasme wordt genoemd. Inderdaad, elaphe betekent in het Grieks al hert. Het vrouwtje van het hert is de hinde. Afhankelijk van de leeftijd van het hert verandert de naam:

• Van 0 tot 6 maanden wordt het fawn genoemd.
• Van 6 maanden tot 1 jaar heet het er.
• Van 1 tot 2 jaar oud wordt het jonge mannetje daguet genoemd.
• Van 1 tot 2 jaar oud wordt het vrouwtje bichette genoemd.

Het edelhert, of Cervus Elaphus, is een essentiële vertegenwoordiger van de zoogdierenfamilie. Er bestaan ​​verschillende ondersoorten. Onder hen zijn:

• het Barbarijse hert (Cervus elaphus barbarus),
• het edelhert van Corsica en Sardinië (Cervus elaphus corsicanus),
• de maral (Cervus elaphus maral),
• de Bactrische herten of Centraal-Aziatische Bukhara-herten (Cervus elaphus yarkandensis),
• hangul (Cervus elaphus hanglu),
• Roosevelts hert (Cervus elaphus roosevelti),
• het witte hert van Denemarken.

De fysieke kenmerken van het edelhert

Het edelhert is dus een groot hert. Hij is enorm en slank, zijn benen zijn lang en dun. Het hert heeft hoeven en de bokken hebben een gewei. Deze zijn achterhaald. Ze vallen elk jaar af en groeien weer aan. Zijn staart is kort. De kop van het edelhert is langwerpig, de ogen zijn zwart en de oren zijn ovaal.

De kleur van de vacht van het edelhert varieert afhankelijk van de leeftijd van het zoogdier, het geslacht en het seizoen. Het is meestal bruin van kleur. In de winter is de kleur grijzer. De vacht kan een gele vlek hebben, deze wordt de kuif genoemd en bevindt zich op de romp van het dier.

Het edelhert heeft een grootte die enorm varieert afhankelijk van de ondersoort. De lengte is tussen de 160 cm en 260 cm. Bij de schoft varieert de hoogte tussen 110 cm en 150 cm. Zijn gewei kan 71 cm lang worden, ze groeien elke dag 2 cm! Het gewicht van het dier hangt ook echt af van de ondersoort. Het is tussen 67 kg en 300 kg. Opgemerkt moet worden dat vrouwtjes gemiddeld 80 kg wegen tegen 150 kg voor mannetjes. De levensverwachting van het edelhert is 10 tot 15 jaar. In gevangenschap kan de levensverwachting oplopen tot 20 jaar.

Edelherten leefgebied

Het edelhert is een zoogdier dat van gematigde streken houdt. Het wordt gevonden in bergachtige gebieden, bossen en zelfs graslanden. Het dier is aanwezig in de grote wouden van Europa. Het wordt ook gevonden in Noord-Amerika, in Noord-Azië en in het Atlasgebergte in Noord-Afrika. Sommige ondersoorten van edelherten komen voor in Australië en Nieuw-Zeeland.

Op het edelhertenmenu

Het edelhert is een herbivoor maar ook een herkauwer. Hij is kieskeurig en kiest zorgvuldig het voedsel dat hij wil eten. Hij past zich altijd aan zijn omgeving maar ook aan het seizoen aan. Hij kan zich voeden met jonge dennentakken, sparren, bladeren, jonge takken, struiken, klimop en braambladeren. In de winter verandert hij zijn dieet. Hij eet eikels, dode bladeren en fruit als hij ze vindt.

Gedrag van edelherten

Het edelhert is een bijzonder sociaal dier. Mannetjes en vrouwtjes leven gescheiden in kuddes, dwz groepen of stammen. Hertenkuddes bestaan ​​uitsluitend uit vrouwtjes en hun jongen. Deze laatsten verlaten de groep wanneer ze de leeftijd van 2 jaar bereiken. Elke kudde wordt geleid door de oudste hinde, bijgestaan ​​door haar reekalf. Net als mannelijke kuddes kunnen ze uit 40 individuen bestaan. Deze zoogdieren markeren hun territorium met hun uitwerpselen.

Ook het edelhert is dag en nacht actief. Om ze te observeren, is de beste tijd van de dag de schemering. De herten brengen hun dagen door met bewegen in groepen, eten en herkauwen. Het edelhert is een trekdier dat in de zomer naar het noorden en in de winter naar het zuiden trekt. Zoals alle herten brult het edelhert.

De reproductie van het edelhert

Tijdens de paartijd vechten de mannetjes met hout. De overwinnaar domineert de harem. Hij zal fokken met alle vrouwtjes in de kudde. Het kan met wel 30 vrouwtjes fokken! De voortplanting van het edelhert is complex omdat het vrouwtje tijdens haar oestrus maar één dag per jaar ontvankelijk is. Na een draagtijd van 8 maanden baart de hinde een enkel kalf. Ze zal hem 8 tot 10 maanden verzorgen. Het edelhert is tussen de twee en drie jaar geslachtsrijp.

De toekomst van edelherten

In Europa wordt het edelhert niet bedreigd. Alleen zijn verarming van zijn genetisch erfgoed vormt een gevaar. De herten waren verdwenen uit de bosmassieven. Om de soort te redden zijn er veel kweek- en herintroductieplannen geweest. Hertenpopulaties zijn nu aanzienlijk.

Roofdieren die op edelherten jagen zijn zeldzaam. Onder hen is er vooral de grijze wolf en meer zelden de bruine beer. De lynx valt de reekalfjes aan, maar is niet erg aanwezig in de gebieden die door de herten worden bewoond. Om zichzelf te verdedigen, kan het hert vertrouwen op zijn vermogen om te rennen. De mannetjes rennen met een snelheid van 40 km/u. De vrouwtjes zijn sneller, ze halen een snelheid van 75 km/u.