Herpesvirus bij honden: symptomen, diagnose, behandeling en preventie

Het Canine Herpes Virus (CVH) is een zeer besmettelijke pathologie die gezondheidsspecialisten bij honden zorgen baart, omdat het onvruchtbaarheid en spontane abortussen veroorzaakt en ook een factor is bij doodgeboorte bij honden. Laten we de balans opmaken van het hondenherpesvirus, waarvan de oorzaak een specifiek alfaherpesvirus bij deze huisdieren is.

Alfaherpesvirus verantwoordelijk voor het hondenherpesvirus

Dit virus is specifiek voor honden en vormt geen enkel gevaar voor de mens. Het is slecht bestand tegen een buitenomgeving vanwege de hoge gevoeligheid voor UV en warmte. Zodra de temperatuur boven de 37°C komt, neemt de besmettelijke kracht aanzienlijk af. Maar het is ook erg gevoelig voor verschillende chemicaliën, zoals ontsmettingsmiddelen.

Dit virus kan op verschillende manieren van de ene hond op de andere worden overgedragen, namelijk:

• In de baarmoeder wanneer de zwangere hond een primaire infectie vertoont: zij besmet vervolgens haar foetussen transplacentair.
• Door allerlei soorten afscheidingen: keelholte, oronasaal, genitaal, uitwerpselen van besmette puppy’s. Het kan daarom tijdens de paring worden overgedragen. Daarom wordt de herpesvirusziekte bij honden tot de seksueel overdraagbare aandoeningen gerekend.
• Door het foetale omhulsel tijdens de bevalling maar ook tijdens een abortus wanneer de teef besmet is.

Het virus dat verantwoordelijk is voor deze pathologie ontwikkelt zich bij volwassen honden in de slijmvliezen voordat het zich door het lichaam verspreidt. via Bloedstroom. Het kan de nieren, milt en lymfeklieren aantasten en zich vervolgens verspreiden naar het centrale zenuwstelsel. In dit stadium hebben we het over de HIV-status. Het virus komt alleen in latentie als het immuunsysteem van de hond in staat is om te vechten. Maar immunosuppressie of zelfs een stressvolle situatie kunnen voldoende zijn om het te reactiveren. Dit is de reden waarom het hondenherpesvirus wordt beschouwd als een levenslange infectie.

Er moet echter worden opgemerkt dat er een verschil is in de wijze van besmetting, afhankelijk van of we de volwassen hond of de puppy beschouwen. In het laatste geval gebeurt dit in de baarmoeder of tijdens de geboorte, omdat de pasgeboren puppy direct in contact komt met de vaginale afscheiding van zijn moeder. In enkele gevallen is besmetting van puppy’s geconstateerd nadat ze waren behandeld door fokkers die eerder andere geïnfecteerde puppy’s hadden aangeraakt.

In ieder geval is de pup tot de leeftijd van 3 weken het slachtoffer van de snelle verspreiding van het virus, omdat zijn immuunsysteem nog erg onvolwassen is. Het is ook bij deze dieren dat we de ernstigste vorm van het herpesvirus betreuren.

Herpesvirus bij honden: symptomen

De symptomen van het herpesvirus variëren afhankelijk van of de ziekte een puppy of een volwassen hond treft.

Bij de pup

Bij puppy’s jonger dan 3 weken merken we zeurderigheid, spijsverteringsproblemen zoals misselijkheid, braken, buikpijn, veranderingen in de darmtransit (diarree), trillingen, gebrek aan coördinatie van bewegingen als gevolg van encefalomyelitis, zeer lage lichaamstemperatuur ( hypothermie). Onder deze omstandigheden wijst de vrouwelijke hond haar kleintje doorgaans af. Hij verloor gewicht en stierf binnen een week. Als hij aan de dood ontsnapt, heeft hij ernstige nawerkingen.

Houd er rekening mee dat bij puppy’s ouder dan 3 weken de ziekte asymptomatisch kan zijn (dat wil zeggen dat het dier geen symptomen vertoont), of kan leiden tot bepaalde disfuncties van het centrale zenuwstelsel, zoals blindheid en/of doofheid.

Bij volwassen honden

De circulatie van het virus bij volwassen honden is vaak stil, waardoor het dier mogelijk geen bijzondere symptomen vertoont. In bepaalde gevallen kan er echter sprake zijn van een infectie van de slijmvliezen van de geslachtsorganen, waarbij blaasjes ontstaan ​​die zweren en vervolgens binnen veertien dagen genezen. Maar het virus is latent en kan opnieuw worden geactiveerd. De blaasjes zullen dus waarschijnlijk opnieuw verschijnen in geval van stress of bij honden die lijden aan infectieuze tracheobronchitis (beter bekend als kennelhoest), waarvan bekend is dat deze een hoge mate van besmettelijkheid heeft.

Andere mogelijke symptomen van het herpesvirus bij volwassen honden zijn conjunctivitis, rhinitis, faryngitis en zogenaamde secundaire bacteriële schade.

Herpesvirus bij honden: diagnose en behandeling

Als de dierenarts bij een hondenfokker een hoog sterftecijfer constateert bij pasgeborenen of bij puppy’s jonger dan 21 dagen, en bovendien aborteren veel vrouwelijke honden of vertonen ze tekenen van onvruchtbaarheid, dan wordt doorgaans de herpetische context genoemd.

De diagnose is gebaseerd op serologische tests en/of PCR-tests (Polymerase Chain Reaction) om te controleren of het herpesvirus aanwezig is. Afhankelijk van het geval kan de dierenarts bloed-, placenta-, sperma-, vaginale afscheidingen of zelfs – tijdens de postmortemperiode – monsters nemen van bepaalde organen (lever, milt, nieren, longen).

Een positieve diagnose bij een puppy ouder dan 3 weken maakt een goede diagnose mogelijk, in tegenstelling tot een positieve diagnose bij een pasgeboren puppy.

Momenteel bestaat er geen specifieke behandeling voor het herpesvirus. De pups worden hoogstens in een couveuse geplaatst, zodat hun lichaamstemperatuur boven de 38°C blijft.

Herpesvirus bij honden: preventie

Het is absoluut noodzakelijk dat fokkers al hun honden vaccineren tegen kennelhoest, omdat dit het risico beperkt dat het virus de hele gemeenschap treft. Het is ook noodzakelijk bij fokactiviteiten gericht op de voortplanting van honden. Vraag de dierenarts ook om systematisch onderzoek naar het CHV-virus bij een vrouwelijke hond die tekenen van onvruchtbaarheid vertoont. Het is ook mogelijk om drachtige honden te vaccineren tegen het herpesvirus.

In ieder geval is het onmogelijk om CHV, dat veel voorkomt in de hondenfokkerij, uit te roeien, aangezien dit virus zich op grote schaal verspreidt. Fokkers moeten leren goede dagelijkse praktijken toe te passen, zoals het schoonmaken van gebouwen en systematische desinfectie. Het is ook noodzakelijk om de isolatie van vrouwtjes voor en na de bevalling te garanderen, waarbij kunstmatige inseminatie de voorkeur verdient boven natuurlijke dekking, wat het beste vermeden kan worden. Ten slotte raden wij u aan om, om uw veestapel te behouden, geen nieuwe hond(en) te introduceren bij een hondenfokker waar alle dieren seronegatief zijn.