Heeft de kater een vaderinstinct? Gedrag van de papakat met zijn kleintjes!

We kennen heel goed de rol van de moederkat in de opvoeding en goede ontwikkeling van kittens, totdat ze gespeend zijn. We hebben het beeld voor ogen van de moeder die haar baby’s gewetensvol wast, die zich laat zuigen om ze te voeden of die accepteert dat ze op haar rug wordt geklommen. Maar hoe zit het met het mannetje? Speelt hij een echte rol als vader voor zijn nakomelingen of laat hij al het werk over aan zijn partner? Dit is wat we in dit artikel zullen zien.

De bijzonderheden van de voortplanting bij katten

Zodra de geslachtsrijpheid is bereikt (tussen ongeveer 6 en 8 maanden oud, afhankelijk van het ras en de omgeving), kunnen katten zich voortplanten. De mannetjes zullen sperma produceren als de vrouwtjes loops zijn, zodat ze eieren kunnen produceren. Elke kat gaat, aangetrokken door seksuele feromonen, op zoek naar een partner om zijn genen door te geven. Bij onze katten is de seksuele daad niet gekoppeld aan een demonstratie van liefde of genegenheid, of zelfs maar aan plezier. Het wordt feitelijk alleen gebruikt voor de voortplanting.

Zodra het kortstondige koppel elkaar heeft gevonden en het vrouwtje ermee instemt, zal de paring plaatsvinden. Dit is een moment dat behoorlijk gewelddadig kan lijken: tijdens de coïtus klimt het mannetje bovenop het vrouwtje en houdt haar stevig vast door in haar nek te bijten. Zodra de seksuele daad is voltooid, worstelt het vrouwtje en zal luide miauwen uitstoten, wat het mannetje aangeeft dat het tijd is om te vertrekken. Als de coïtus kort is, is het niet ongebruikelijk dat de twee katten een paar minuten later de paring herhalen om de bevruchting te bevorderen.

Daarna, een poes kan paren met verschillende mannetjes in een korte tijd. Dit is voor haar een manier om haar kansen op zwangerschap verder te vergroten. Zo kan ze enkele dagen na de eerste coïtus opnieuw bevrucht worden. Uit deze verschillende dekkingen kunnen kittens van verschillende vaders geboren worden. : dit heet superbemesting. In dit geval zullen de kittens dan een klein leeftijdsverschil hebben. Maar zou een papakat dan zijn kitten kunnen herkennen en onderscheiden van dat van een ander mannetje? Niets lijkt dit op dit moment te bevestigen.

Katten zijn solitaire dieren. Uiteraard kunnen ze samenleven, maar hun manier van leven wordt niet bepaald door een groepshiërarchie. Ze vormen dus geen gezin waarin vaderkat, moederkat en de kleintjes samenkomen. In tegenstelling tot andere diersoorten (en wat we ons soms zouden willen voorstellen voor meer poëzie), worden de mannelijke en vrouwelijke katten geen partners die hun nakomelingen samen, poot aan poot, zullen opvoeden.

Laten we dat tenslotte in herinnering brengen volwassen katten herkennen hun relatie niet meer zodra de geslachtsrijpheid is bereikt. Als ze niet worden gesteriliseerd, kunnen ze zich dus voortplanten tussen leden van dezelfde broers en zussen, maar ook tussen moeder/vader en kinderen. Om gevallen van inteelt te voorkomen, wordt daarom aanbevolen om vanaf jonge leeftijd sterilisatie toe te passen.

Wat is de rol van de kater bij het opvoeden van kittens?

Om een ​​lang verhaal kort te maken: de kater zal zeker niet de Vader van het Jaar-trofee winnen. Hun deelname aan de opvoeding van kinderen bestaat in feite doorgaans niet. Het is de moederkat die voor alles zorgtof het nu gaat om de voeding van kinderen of om de vele essentiële lessen (socialisatie, hygiëne, enz.). Kittens worden doof en blind geboren en zijn volledig afhankelijk van hun moeder om te overleven.

Echter, er zijn gevallen waarin mannelijke katten het nest beschermen in geval van een potentieel gevaarlijke buitenlandse aanwezigheid. Papa-katten zouden zelfs helpen met de verzorging of in de steek gelaten kittens kunnen opnemen. Sommige behavioristen geloven zelfs dat er bij katten geen echt concept van ‘vader’ en ‘moeder’ bestaat. Als een nest in nood verkeerde, zou een mannetje daarom de leiding kunnen nemen over alle fasen die nodig zijn voor de ontwikkeling van de jongen en ermee instemmen hen te beschermen. Het zou een reflex zijn, zoals een overlevingsinstinct voor de soort. Het mannetje wordt dan de opvoeder van de kittens, zonder onderscheid van rol.

Er zijn ook voorbeelden van katers die kort na de paring worden gesteriliseerd en die de moederkat helpen als zij daartoe niet in staat is.

Maar in de meest algemene gevallen zal de man geen rol spelen in de opvoeding van de jongeren en zal hij tevreden zijn met gedrag van pure onverschilligheid. Er zou dus geen sprake zijn geen echt vaderinstinct bij onze huiskattenS. Bedenk echter dat dit niet verhindert dat een kater vreedzaam met kittens kan leven.

Wat geeft de papakat door aan zijn kleintjes?

Als hij zijn jongen niet grootbrengt, de papakat kan via erfelijkheid nog steeds bepaalde temperamenten aan hen doorgeven. Bij rasselecties die door mensen worden gemaakt om bepaalde fysieke of karaktereigenschappen bij katten vast te stellen, wordt ook rekening gehouden met dit criterium. Maar de exacte invloed van de vader blijft moeilijk echt te bewijzen : is hij het die zijn gezelligheid en zijn verbondenheid met de mens heeft doorgegeven aan de kittens? Of is het moederlijke invloed? Of zelfs de regelmatige aanwezigheid van mensen tijdens de eerste levensweken van baby’s?

Veel factoren beïnvloeden feitelijk de constructie van het temperament bij katten: hun ras, maar ook hun socialisatie, hun omgeving (rijke prikkels), hun broers en zussen, mogelijk trauma, enz. Het is daarom onmogelijk om met zekerheid vast te stellen welke temperamenten door de vader worden doorgegeven.

Sommige dieren hebben een sterk vaderinstinct

Als de kat dus doorgaans geen rol speelt bij het grootbrengen van zijn jongen, is dit niet voor alle dieren het geval.. Sommigen zijn inderdaad erg geïnvesteerd. Je weet bijvoorbeeld zeker al dat bij het zeepaardje het mannetje de nakomelingen draagt ​​en ‘baart’.

Bij de vogels nemen ook veel vaders deel aan de dagelijkse taken, vooral als het gaat om het voeden en beschermen van de baby’s.

Wat de leeuwen betreft, de mannetjes lijken niet betrokken te zijn bij de opvoeding van de welpen, maar spelen een beschermende rol jegens hen, vooral wanneer de leeuwinnen gaan jagen.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 02/11/2024