Hebben zwarte honden moeite om geadopteerd te worden zoals zwarte katten?

Hoewel de adoptie van zwarte katten altijd voort lijkt te komen uit oud bijgeloof, bewust of niet, zijn zwarte honden volgens veel dierenbeschermingsorganisaties net zo moeilijk te plaatsen. Dit feit, bekend onder de Engelse naam “Black dog syndrome”, is het onderwerp geweest van verschillende onderzoeken in de Verenigde Staten die elkaar blijven tegenspreken. Soms zijn het gestroomde honden die een langere vertraging ervaren voordat ze worden geadopteerd, in tegenstelling tot honden met een donkere vacht, soms is het tegenovergestelde het geval. In Frankrijk luiden ook veel verenigingen de noodklok en benadrukken dat zwarte honden, net als zwarte katten, bij adoptie ook onder deze discriminatie zouden lijden.

Studies die elkaar tegenspreken over de realiteit of niet van het ‘zwarte hondensyndroom’

Er zijn in Frankrijk weinig studies en statistieken over dit onderwerp uitgevoerd, en de SPA beschikt niet over cijfers of statistisch onderzoek dat het mogelijk zou maken om de adoptiekansen van een hond met een zwarte vacht te schatten in vergelijking met andere honden van een andere kleur. . Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan benadrukken onderzoeken, zoals die van Aileigh Kay, Jason B Coe, Ian Young en David Pearl in 2018, dat het adoptiepercentage van een zwarte hond veel lager was. Daarentegen presenteerde het onderzoek van Merry Lepper uit 2002 de hond met gestroomde vacht als degene die langer in het asiel verbleef voordat hij werd geadopteerd. Bovendien dateren de meeste van deze onderzoeken naar het al dan niet adopteren van een hond op basis van zijn kleur al enkele jaren en geven ze ongetwijfeld niet de huidige situatie weer die zwarte honden ervaren. Het lijkt er echter op dat zwarte honden, net als katten, iets meer tijd doorbrengen dan hun lichtharige tegenhangers voordat ze hun nieuwe gezin vinden. Welke oorzaken verklaren waarom een ​​dier met een donkere vacht minder snel verleidt dan een ander?

Bijgeloof zou de adoptie ervan moeilijker maken

In Engeland wordt een hond met een donkere of pikzwarte vacht geassocieerd met slechte voortekenen, net als onze zwarte kat. De Engelse literatuur van de 19e en 20e eeuw was zelfs grotendeels geïnspireerd door de legendarische geesten Gytrash, Padfoot, Black Shag en vele anderen. “ De hond van de Baskervilles » door Sir Arthur Conan Doyle symboliseert de naderende dood. Dichter bij ons, in “ Harry Potter » door JK Rowling, zie De Grim kondigt je eigen dood aan. Maar in Engeland zou het geluk brengen als een hond je volgt, ongeacht de kleur van zijn vacht. In Frankrijk is het eerder de associatie van deze kleur met rouw, verdriet, wanhoop en dood die het dier schaadt. Cerberus van de hel in de oudheid, de zwarte hond in Normandië, is ook een voorbode van slechte voortekenen.

Stereotypen zijn ook legio

Naast bijgeloof zijn er ook stereotypen over zwarte honden ingebed in het onbewuste. Vaak geassocieerd met imposante rassen, wordt de zwarte kleur van de vacht geassocieerd met de vermeende of veronderstelde agressiviteit van rassen zoals de Rottweiler of de Doberman. Sommigen beweren ook dat het moeilijker zou zijn om hun uitdrukkingen en dus de bedoelingen van een hond met een donkere vacht te lezen. Het lezen van de hond zou dan moeilijker zijn en de eerste connectie met de bezoeker die op zoek was naar een dier om te adopteren bemoeilijken. Ten slotte herinnert de zwarte hond zich in onze verbeelding zijn wilde voorvader, de wolf.

Welke andere redenen kunnen verklaren waarom zwarte honden langer in opvangcentra verblijven?

Als de zwarte kleur elegant en fascinerend is, heeft dit enkele nadelen als het gaat om het benadrukken van het dier. Wanneer de hond tijdens bezoek rust, kan hij eenvoudigweg onopgemerkt blijven door bezoekers als zijn mand op de bodem van de box staat. Ze staan ​​bekend als minder fotogeniek, maar een paar accessoires in hun jas of een paar speelgoed zouden voldoende zijn om hun schoonheid en hun ogen te benadrukken.

Andere criteria lijken uiteindelijk een grotere invloed te hebben op de adoptie van een zwarte hond dan op een zwarte kat.

Zonder een onderzoek onder alle asielen en dierenbeschermingsverenigingen lijkt het moeilijk te bevestigen of te ontkennen dat de kleur van een hond een significante invloed heeft op de tijd die nodig is om hem te adopteren. Andere criteria worden over het algemeen door toekomstige hondenbezitters naar voren gebracht:

• Het ras is een belangrijk criterium bij de keuze van het dier, ook in een asiel. Sommigen zullen profiteren van de voorkeur en zullen snel een nieuw huis vinden, terwijl anderen, die een slechte reputatie hebben, veel moeilijker te plaatsen zullen zijn. Dit is het geval bij Pitbulls.
• Leeftijd doet er ook toe, omdat toekomstige adoptanten wellicht de voorkeur geven aan een puppy of een jonge hond boven een ouder dier met een vaak ingewikkeld en net zo vaak onbekend verleden wanneer de hond zwervend op de openbare weg wordt aangetroffen.
• De grootte van de hond blijft voor veel adoptanten een bepalend criterium. Over het algemeen worden kleine dieren veel sneller geplaatst dan een grote mastiff.

Hoewel het natuurlijk noodzakelijk is om onze vooroordelen of bijgeloof over de kleur van de vacht van een kat of hond opzij te zetten, kunnen de criteria voor het adopteren van een dier van afdeling tot afdeling verschillen. Om elk dier dat ze opvangen een kans te geven, moeten opvangcentra hun eigen onderzoeken uitvoeren om te bepalen welke dieren minder interessant zijn en hun middelen gebruiken om elk dier een gelijke kans te geven om geadopteerd te worden.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 09/11/2024