Hebben alle zoogdieren een navel?

Op het menselijk lichaam is de navel duidelijk zichtbaar. Het is ook het onderwerp van esthetische overwegingen omdat niet iedereen tevreden is met zijn vorm. Maar is de mens het enige zoogdier met een navel of is het iets dat alle zoogdieren gemeen hebben? Deze vraag is een gelegenheid om jezelf af te vragen waar het voor is voordat je onthult dat bepaalde zoogdieren een uitzondering zijn.

Waar is de navel voor?

De navel is absoluut nutteloos! Hij is daarentegen de litteken van een element dat van zeer groot belang is: de navelstreng. Bovendien is de andere naam van de navel “umbilicus”.

De navel heeft dus betrekking op alle dieren die hun leven beginnen in de vorm van een embryo dat door een navelstreng met de moeder is verbonden. Via dit snoer ontvangt het embryo de voedingsstoffen en zuurstof die nodig zijn voor hun intra-uteriene leven. Bij de geboorte wordt de navelstreng doorgeknipt, waardoor een litteken overgaat in de navel.

Dit litteken wordt geassocieerd met zoogdieren placenta. Het is een subgroep van zoogdieren waarin embryo’s zich ontwikkelen in een placenta in de baarmoeder van de moeder. In deze categorie vinden we naast mensen ook honden, katten, paarden en zelfs olifanten.

Maar er zijn veel zoogdieren die geen navel hebben. En als je het goed hebt gevolgd, zul je begrepen hebben dat het komt omdat ze zich niet op dezelfde manier voortplanten als zoogdieren in de placenta.

Placentale zoogdieren en anderen

Op school is het vrij zeldzaam om in detail in te gaan op de classificatie van zoogdieren. Als iedereen deze grote familie op het oog heeft, weten maar weinig mensen dat ze in drie grote groepen zijn verdeeld: placenta’s, monotremes en buideldieren. De laatste twee groepen hebben geen navel.

DE monotremes zijn zoogdieren beschreven als primitief. Ze leggen eieren. In deze groep dieren vinden we het vogelbekdier en de mierenegel.

DE buideldieren zijn zoogdieren die zeer onvolgroeide jongen baren en zich daarom verder ontwikkelen in een buikbuidel van de moeder. De term pocket zal je ongetwijfeld verwezen hebben naar de dieren die tot deze groep behoren: kangoeroes, maar ook koala’s, opossums en wombats.

Wetenschappers geloven dat de placenta
zijn geëvolueerde zoogdieren juist door hun wijze van voortplanting. Ze dragen hun jongen in de baarmoeder totdat de jongen voldoende ontwikkeld zijn om geboren te worden.

Waar is de navel verborgen?

Bij honden en katten bevindt de navel zich op de buik, meestal langs de middellijn, iets onder de ribbenkast. In tegenstelling tot mensen is hun navel echter onopvallend en kan deze moeilijk te zien zijn, vooral als het dier veel vacht heeft. Bij deze dieren is de navel meestal een klein, plat litteken of uitstulping, in plaats van een gat zoals vaak bij mensen wordt gezien.

De navel van een paard bevindt zich ook op zijn buik, iets achter het borstbeen, langs de middellijn. Net als bij honden en katten, is het meestal onopvallend en misschien niet duidelijk te zien zonder zorgvuldig onderzoek. Bij pasgeboren veulens de navelstreng droog blijft enkele dagen of zelfs een week na de geboorte zichtbaar en valt dan af. Het is belangrijk om de navel van pasgeborenen te controleren om er zeker van te zijn dat er geen infectie is, anders is veterinair ingrijpen noodzakelijk.

Hoe snijden dieren de navelstreng door?

Bij veel zoogdieren snijdt de moeder de navelstreng door kort na de geboorte van het jong door te bijten. Dit gedrag instinctief scheidt de pasgeborene van de moeder en vermindert het risico op infectie. De moeder kan het gebied ook likken om het schoon te maken en te genezen.

Bij sommige soorten laat de navelstreng op natuurlijke wijze los zonder tussenkomst. Dit is het geval bij paarden, waarbij de navelstreng meestal vanzelf breekt als de merrie opstaat of beweegt na de geboorte van het veulen.

Als bij huisdieren zoals honden en katten de navelstreng niet door de moeder wordt doorgeknipt, moet een dierenarts ingrijpen om dit te doen.

Waarom is de navel zo zichtbaar bij mensen?

De vorm van de menselijke navel, of het nu een innie of een bult is, wordt bepaald door hoe de navelstreng werd doorgesneden en hoe deze genas.

Na de geboorte snijdt de persoon die de baby ter wereld brengt de navelstreng door, meestal enkele centimeters van de buikwand van de baby. Na verloop van tijd droogt het resterende deel van de navelstreng op en valt het eraf.

Een “innie” vormt zich wanneer de huid rond de navelstreng geneest en naar binnen krimpt. Er ontstaat een “uitje” wanneer het weefsel rond de navelstreng niet volledig naar binnen geneest, waardoor een klein deel van het weefsel naar buiten steekt.

Het kan gebeuren dat zich een navelbreuk vormt. Het gebeurt wanneer een klein stukje darm of buikvet door een zwakke plek in de buikspieren bij de navel duwt en een “uitje” veroorzaakt. Wanneer deze hernia’s tijdens de eerste levensjaren optreden, lossen ze meestal vanzelf op. Afgezien van pathologische gevallen heeft de vorm van de navel geen medisch belang.

Kun je de vorm van je navel kiezen?

Bij de geboorte van een baby is het doorknippen van de navelstreng in de eerste plaats een medische ingreep wat moet gebeuren om de gezondheid en veiligheid van de pasgeborene te behouden, en niet als een esthetisch gebaar dat tot doel zou hebben de navel een bepaalde vorm te geven. Als de vorming van de navel in de eerste plaats het resultaat is van de manier waarop de navelstreng op natuurlijke wijze geneest, kan deze ook worden beïnvloed door factoren, waaronder genetische factoren.

Het is meestal niet mogelijk om de dokter te vragen om de navel van een pasgeborene een bepaalde vorm te geven, en het is zelfs onwaarschijnlijk dat een dokter daarmee zal instemmen.

Als u niet tevreden bent met de vorm van uw navel, kunt u een beroep doen op plastische chirurgie. Dit wordt navelstrengplastiek genoemd, maar zoals bij elke operatie brengt het risico’s met zich mee waarover u volledig moet worden geïnformeerd om de juiste beslissing te kunnen nemen.

Kan een navel geïnfecteerd raken?

Bij mensen kan een navelontsteking (navel) op elke leeftijd voorkomen, hoewel het vaker voorkomt bij pasgeborenen en mensen met een navelpiercing.

Hier zijn verschillende tekens die kunnen worden geassocieerd met een dergelijke infectie:

• Roodheid, zwelling en gevoeligheid rond de navel;
• Afscheiding van pus;
• Onaangename geur afkomstig uit dit gebied;
• Navelpijn of gevoeligheid;
• Meer zelden, koorts of koude rillingen.

Als u een navelinfectie vermoedt, vermijd deze dan onnodig aan te raken of vast te pakken, aangezien dit de infectie kan verergeren. Het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen, omdat behandeling nodig kan zijn om de infectie te genezen. Deze behandeling kan plaatselijke zorg, antibiotica of zelfs een operatie omvatten.