Groene boomkikker, gewone kikker met sonoor lied!

Fotocredit: Charles J. Sharp

Met zijn prachtige kleur groene appel en dankzij de lange zwartachtige streep aan de zijkanten is de groene boomkikker gemakkelijk te herkennen. Deze boomsoort is in staat tot homochromie en kan de kleur van zijn steun imiteren om zichzelf beter te camoufleren. De kleine kikker laat zich echter verraden door een nachtelijk lied heel krachtig. In het voorjaar lokt het geluid van mannetjes vrouwtjes naar drinkplaatsen waar paren zich vormen en zich voortplanten. Ontmoeting met een gewone boomkikker in Europa.

Wie is de groene boomkikker?

De groene boomkikker (Hyla arborea) Of boomkikker
maakt deel uit van de anurans, een orde van staartloze, voornamelijk vleesetende amfibieën, waartoe ook kikkers en padden behoren. De groene boomkikker behoort tot de familie van hyliden,
net als zijn neef de zuidelijke boomkikker (Hyla meridionalis), die in Zuid-Frankrijk woont. De soort ontleent zijn naam aan een personage uit de Griekse mythologie: Hylas, de schildknaap van Heracles, getransformeerd in een echo door de nimfen (verwijzend naar het repetitieve gezang van de kikker). De Latijnse term boom komt voort uit het vermogen van de boomkikker om te evolueren in de bomen.

Hoe herken je de groene boomkikker?

De groene boomkikker is een kleine kikker die maximaal 5 cm lang is. Hij is te herkennen aan zijn gladde, appelgroene schil waardoor hij zich perfect in de vegetatie kan camoufleren. Zijn witte buik is licht korrelig. A bruine streep, omzoomd door een fijne witte of gouden rand, loopt van de ogen tot aan de dijen. Merk op dat in de zuidelijke boomkikker (Hyla meridionalis), is deze donkere zijlijn beperkt tot de contouren van het oog. Het gezicht van onze kleine kikker heeft horizontale pupillen en duidelijk zichtbare trommelvliezen. De vingers en tenen van de groene boomkikker eindigen in schijven lijmen waardoor hij op elk type oppervlak kan klimmen. De tenen van de achterpoten zijn gedeeltelijk voorzien van zwemvliezen. Mannetjes hebben een vocale zak zo breed als hun hoofd en tijdens het broedseizoen hebben ze een gerimpelde, oranjekleurige keel (glad en helder bij vrouwtjes).

Waar woont de groene boomkikker?

Hyla arborea beslaat een groot deel van deEuropa. Het verspreidingsgebied strekt zich uit van Portugal in het oosten tot West-Siberië, en van Noord-Scandinavië tot Italië en de Balkan. De groene boomkikker komt ook voor in bepaalde regio’s van de Maghreb. In FrankrijkHet beslaat het noordelijke tweederde deel van het land en stopt ten zuiden van het Centraal Massief. In het Middellandse Zeegebied wordt het vervangen door zijn neef Hyla meridionalis. De amfibie bezoekt het vaakst gebieden onder de 800 m hoogte, maar kan tot 2000 m worden waargenomen in de Bulgaarse bergen.

Wat is het leefgebied van de groene boomkikker?

In het voorjaar bezoekt de groene boomkikker moerassen, vijvers, vijvers en andere natte gebieden zoals binnenwateren, sloten en ondergelopen weilanden. Het reproduceert in stilstaand water ondiep, goed blootgesteld aan de zon en rijk aan waterplanten. Buiten de paartijd leeft hij aan de rand van waterpunten, bosranden, in schaarse bossen, heggen en struiken. In het geval van sterke hittezoekt hij zijn toevlucht in de holte van een boom, een grot of een andere koele en schaduwrijke schuilplaats.

Wat eet de groene boomkikker?

De amfibie begint te jagen schemering en zet zijn activiteit ’s nachts voort. Zijn dieet insectenetend omvat veel ongewervelde dieren (volwassenen en larven) zoals vliegen, mieren, vlinders, kleine kevers, spinnen of weekdieren (slakken). De groene boomkikker jaagt net zo goed op de grond als in hoog gras of bomen. Het werkt in een hinderlaag en verstopt zich in dichte vegetatie in de buurt van watergebieden waar insecten in overvloed aanwezig zijn. Wanneer een prooi in de buurt passeert, ontvouwt hij zich lang plakkerige tong en neemt zijn slachtoffer gevangen. Kikkervisjes voeden zich met in het water levende micro-organismen. Hoewel de groene boomkikker voornamelijk ’s nachts actief is, kan hij ook actief zijn dagvooral bij vochtig of bewolkt weer, wanneer de temperatuur koeler is.

Wat is zijn levensstijl?

Perfect boombewonendDe groene boomkikker heeft zuignappen aan zijn vingers waardoor hij zich aan takken kan vasthouden en gemakkelijk kan bewegen. Er zijn exemplaren waargenomen op meer dan 20 meter hoogte! Zonder zijn sonore lied zou het dier onopgemerkt blijven dankzij zijn krachten homochroom. De kleine kikker is namelijk in staat snel van kleur te veranderen naar een bruin, grijs of beige oppervlak. De huid kan ook van toon veranderen, afhankelijk van de emotionele toestand van de boomkikker: donker bij stress of lichter als hij ontspannen is. Tijdens het broedseizoen ontwikkelen mannetjes soms gele, blauwe of zwarte tinten op de huid keel en de binnenoppervlakken van de dijen, met als doel vrouwtjes aan te trekken. De soort is voornamelijk ’s nachts en overdag actief en blijft bewegingloos in de zon slijm waardoor het vochtig blijft. Van oktober tot maart overwintert de groene boomkikker in de modder, in de spleet van een muur of onder een stapel dode bladeren.

Hoe klinkt zijn lied?

De kleine kikker staat bekend om zijn kenmerkend liedje die we vooral in het voorjaar horen. Het zendt zeer luide en snelle repetitieve vocalisaties uit, van het kouek-kouek-kouek-type, die tot een kilometer kunnen reiken. De reeks hoge kwaken versnelt aan het begin en vertraagt ​​aan het einde. De refreinen tellen enkele tientallen mannen, die het vaakst ’s nachts spreken om vrouwen te verleiden. Als het tijd is om te zingen, blazen ze hun luchtkussen op vocale zak als een bel kauwgom, die een opmerkelijk klankbord vormt voor hun huwelijksserenade. Ze beginnen in de schemering te zingen om hun partners naar broedplaatsen aan de waterkant te begeleiden. De mannetjes arriveren altijd als eerste en eigenen zich elk een gebied
met een straal van ongeveer 3 m die het verdedigt tegen zijn rivalen. Hun liedjes zijn ook regelmatig te horen tussen september en begin oktober voordat ze in winterslaap gaan.

Hoe plant de groene boomkikker zich voort?

Bij deze soort strekt het paarseizoen zich uit van Maart tot mei. Mannetjes reizen soms meerdere kilometers om toegang te krijgen tot poelen en vijvers. Vervolgens klimmen ze op takken aan de waterkant en zenden hun krachtige liedjes uit. Aangetrokken door dit luidruchtige concert, gaan de vrouwtjes met hen mee om te paren. Ze leggen dan ongeveer duizend eieren, in de vorm van pakketjes
2 tot 3 cm in diameter, die zich vastklampen aan waterplanten. Na 2 weken komen de larven uit, groenachtig van kleur aan de voorkant van het lichaam en transparant aan de achterkant. Kikkervisjes zijn te herkennen aan hun hoge rugvin en hun lange, taps toelopende, puntige staart. Ze voeden zich ongeveer 3 maanden met insectenlarven en bereiken een lengte van 4 tot 5 cm. Daarna veranderen ze en verlaten ze als volwassenen het water. De groene boomkikker zal echter pas een boomleven leiden als hij ongeveer 3 of 4 jaar oud is, op het moment dat hij wordt geboren. seksuele volwassenheid.

Is de groene boomkikker een bedreigde diersoort?

Kikkervisjes zijn kwetsbare prooien voor vissen en insecten, terwijl volwassenen kunnen worden opgegeten door slangen, zoals slangen. slangen. De groene boomkikker, door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) geclassificeerd als ‘minst zorgwekkend’, wordt in Europa en de rest van de wereld niet als een bedreigde soort beschouwd. In Frankrijkwordt de situatie van deze soort in verschillende regio’s als ongunstig beschouwd (“kwetsbare” status in Picardië en Rhône-Alpes, en “bedreigd” in Midi-Pyrénées). Net als veel andere amfibieën vertonen de nummers een regressie in veel landen, met name als gevolg van het verdwijnen van wetlands (ontwikkeling, opwarming van de aarde) en het isolement van bevolkingsgroepen door fragmentatie van hun leefgebied (vernietiging van heggen, aanleg van wegen, enz.).

Is de groene boomkikker een beschermde diersoort?

Het dier profiteert van internationale bescherming dankzij Annex II van de Berner Conventie en Europese bescherming, via Annex IV van de Europese Fauna-Flora-Habitatrichtlijn. In Frankrijkwordt de groene boomkikker volledig beschermd door de natuurbeschermingswet van 10 juli 1976. Als zodanig is het op het hele nationale grondgebied en op elk moment verboden om het dier te doden, te verminken, te vangen of te dragen, levend of dood. Het is ook verboden de eieren en larven ervan te vernietigen of te verwijderen. De groene boomkikker heeft een levensverwachting
10 jaar oud.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 28/03/2024 Grenouille