Genetisch misbruik bij honden: waar hebben we het over?

Vroeger was de hond een instrument in dienst van de mens, dat eigendommen, mensen, kuddes beschermde of wild opspoorde en terugbracht. Het was vanaf de 19e eeuw, tijdens het Victoriaanse tijdperk, dat onze viervoetige metgezellen mensen aantrokken vanwege hun trouw en loyaliteit. Beetje bij beetje wordt hij zowel een vriend als een folie. Esthetische en gedragsmatige criteria spelen vervolgens een rol bij de selectie van fokdieren en de eerste hondenshows zijn geboren. Terwijl de rascriteria bepalend zijn voor het respecteren van de fysieke en gedragsmatige standaard voor elk ras, draagt ​​de rage van toekomstige kopers voor een meer gerimpelde huid, een pony die de blik verbergt of een verbrijzelde snuit, beetje bij beetje bij aan de rage van genetische mishandeling onder onze hondenvrienden.

De mens heeft altijd fokdieren geselecteerd om de capaciteiten van een ras te verbeteren.

Sinds de mensheid de landbouw heeft ontdekt, is zij doorgegaan met het modificeren van levende wezens door planten en dieren te selecteren om een ​​betere opbrengst, grotere vruchten en meer melk te verkrijgen. Selectie bij honden heeft tot doel ervoor te zorgen dat het dier perfect geschikt is voor zijn doel: het bewaken van de kudde, het zoeken naar prooien, het apporteren van wild of het beschermen van het huis. Het kruisen tussen honden van hetzelfde ras of verschillende rassen had vervolgens tot doel de verwachte kenmerken door te geven aan toekomstige generaties. Onze voorouders observeerden eenvoudigweg de natuur en vertrouwden op natuurlijke selectie om het genetische erfgoed van een soort beetje bij beetje over te dragen of te wijzigen. Het zijn zelfs deze duizenden eeuwen van selectie en kruising die vandaag de dag een zo divers morfologisch panel bij honden bieden vergeleken met andere soorten. Bijna 400 hondenrassen, waarvan sommige niets meer gemeen hebben met hun voorvader Canis Lupus. Terwijl selecties voorheen vooral gericht waren op het voortbrengen van gezonde individuen die in staat waren de verwachte taken uit te voeren, zag het Victoriaanse tijdperk de opkomst van een rage voor honden als huisdier. En de criteria van schoonheid – hoe subjectief ze ook mogen zijn – zullen geleidelijk voorrang krijgen, ten koste van de gezondheid en het welzijn van het dier. Zij zien misstanden voortduren, zoals inteelt van fokkers voor de productie van hypertypes.

Een kunstmatige selectie die uiteindelijk de rassen zelf schaadt

Op zichzelf is kunstmatige selectie geen probleem, zolang deze maar ethisch wordt toegepast met respect voor het dier en zijn gezondheid, evenals die van zijn nakomelingen. De dictaten van uiterlijk en schoonheid beperken het genoom van onze kleine metgezellen soms te sterk tot het punt dat het ras zelf zal lijden aan pathologieën die rechtstreeks voortvloeien uit een genetische mix die niet langer een genetische mix is. Als mensen tijdens hun eigen evolutie inteelt hebben uitgeroeid, is dat niet alleen een kwestie van ethiek, maar ook van gezondheid.

Inteelt: een drift die rechtstreeks van invloed is op de gezondheid van onze honden

Inteelt is het trouwen van twee honden uit een zeer nauwe relatie, zoals een fokmannetje en een van zijn nakomelingen of twee puppy’s uit hetzelfde nest. Deze “vermenging van bloed” tussen individuen van dezelfde afstammingslijn maakt de vermenging van genen niet mogelijk, waardoor elke afstammeling zich van zijn ouders kan onderscheiden. Als deze gangbare fokpraktijk ervoor zorgt dat veel fysieke criteria en standaarden van het ras intact blijven, biedt het in bepaalde gevallen zelfs de mogelijkheid om een ​​bedreigde diersoort te redden. Dit is een gangbare praktijk om bepaalde soorten wilde dieren of rassen van huisdieren in verval te houden. Maar deze inteelt, wanneer er honden van dezelfde broers en zussen of een fokker met zijn nakomelingen worden gepaard, brengt meer lijden dan voordeel met zich mee, zowel voor de hond als voor het ras.

Inteelt gaat ten koste van de gezondheid en het voortbestaan ​​van de hond

Als natuurlijke selectie altijd haar rechten terugneemt op de selecties die de mens heeft gemaakt in zijn verlangen om een ​​hond te creëren met te sterke karakteristieke eigenschappen, schaadt deze langzame evolutie de gezondheid van veel van onze viervoeters. Deze lijnen, die alleen maar zweren bij de lichaamsbouw ten koste van de fysiologie van individuen, zien dat te veel honden lijden en lijden onder ziekten waarvoor inteelt verantwoordelijk is:

• Risico’s van genetische mutaties;
• Misvormingen;
• Onvruchtbaarheid;
• Voortijdige sterfgevallen door honden.

Afhankelijk van het ras heeft de ‘genetische vermenging’ die wordt veroorzaakt door bepaalde fokkers die proberen een hypertype, een zeldzame vachtkleur te produceren in plaats van een harmonieuze morfologie of een meer gewone vachtkleur te respecteren, de lichaamsbouw van het dier diepgaand veranderd waardoor zijn simpele voortbestaan ​​in gevaar komt. Bij brachycefale honden veroorzaakt de keuze om individuen met steeds kortere snuiten te produceren ernstige gezondheidsproblemen:

• Ademhalingsstoornissen. Het karakteristieke snurken van uw Bostonterriër, Franse of Engelse Bulldog als hij ademt, is een teken van ongemak dat niet verbetert naarmate hij ouder wordt;
• Deze zelfde ademhalingsproblemen zullen slaapproblemen veroorzaken, omdat de hond een voorwerp in zijn mond moet houden of rechtop moet slapen om eenvoudigweg te kunnen ademen;
• Thermoregulatoire stoornissen. Warmte, lichaamsbeweging en ademhalingsmoeilijkheden van deze rassen met gebroken snuiten zorgen ervoor dat ze hun temperatuur niet goed kunnen reguleren. Ter herinnering: de hond verlaagt zijn lichaamstemperatuur door te hijgen, een klein deel van zijn lichaam laat zweten toe en regelt zijn temperatuur buiten zijn snuit: de kussentjes.

Kruisen waarbij het uiterlijk van de hond steeds meer wordt aangepast, zodat er hypertypes ontstaan, is de tweede vorm van genetisch misbruik.

Hypertypes die super zwaar zijn om te dragen voor onze hondengenoten

Blauwe of uitpuilende ogen, een gerimpelde huid, een blauwe merle-vacht, een gigantische of dwerghond, een overmatige kromming van de rug, al deze tot het uiterste doorgevoerde manipulaties zullen lijden veroorzaken voor onze kleine metgezellen die ze dragen. Naast het risico dat genen die genetische ziekten dragen in het eigen ras van de hond in stand blijven, zal de hond ook de gevolgen ondervinden van het accentueren van één type:

• Bij brachycefale honden passen de ogen niet meer in hun kassen, waardoor het risico op letsel toeneemt. De hersenen, groter dan de schedel van de hond, hebben geen ruimte voor cognitieve, motorische en gedragsproblemen;
• Bij de Cavalier King Charles zien we naast hartproblemen ook een schedel die te klein is om het cerebellum van de hond te huisvesten. Als gevolg hiervan hebben veel dieren motorische problemen.
• Bij de Shar Pei, wiens rage voor de plooien van zijn huid misschien ongeluk heeft veroorzaakt bij bepaalde fokkers die meer bezorgd waren over hun omzet dan over het welzijn van de dieren, zijn dermatologische problemen een hel.
• De zoektocht naar een overdreven kromming van de rug bij de Duitse herder zal bij bepaalde rassen leiden tot een duidelijke aanleg voor heupdysplasie.
• Het merle-gen wordt bij bepaalde rassen bijzonder gewaardeerd, omdat deze vacht veel Border Collie-liefhebbers fascineert; wanneer het dubbel is, verhoogt het de kans op ernstige ziekten bij de nakomelingen. Als u uit twee merle-ouders komt, verhoogt dit, zelfs als ze niet bloedverwant zijn, het risico voor uw puppy om oog- en gehoorafwijkingen te ontwikkelen wanneer de puppy niet simpelweg doof of blind geboren wordt.
• Voor vedergewicht honden en vooral vrouwelijke honden blijkt zwangerschap vaak problematisch. Erger nog, niemand kan op natuurlijke wijze bevallen. Te grote hoofdjes van baby’s gaan niet door, dus de enige oplossing is een keizersnede.

De lijst met ziekten en gezondheidsproblemen waarmee honden met een hypertypische esthetiek te maken kunnen krijgen, is erg lang en veel spelers in de hondenindustrie luiden nu de noodklok over de risico’s van deze genetische mishandeling, die vaak onbekend is bij toekomstige eigenaren. Vechten tegen de verschuiving van rasstandaarden naar hypertypes is één manier om te vechten tegen de genetische mishandeling van onze viervoeters.

Welke acties kunnen we vandaag ondernemen om genetisch misbruik bij honden te bestrijden?

Veel verantwoordelijke fokkers trouwen met hun fokdieren terwijl ze voor hun afstamming zorgen. Ze fokken liever verre neven en nichten dan broers en zussen om de aangeboren risico’s voor hun vee te beperken. Hun passie bracht hen ertoe zich af te vragen wat de beste manier is om een ​​ras te ontwikkelen zonder de gezondheid en het welzijn van uw toekomstige viervoeter in gevaar te brengen. Weer anderen voeren talloze genetische tests uit om uit te sluiten dat dieren al vóór de voortplanting erfelijke afwijkingen vertonen. Bezorgd over het welzijn van het dier en het beschermen van een gezond ras, volgen ze de FCI-aanbevelingen om te testen:

• Heupdysplasie;
• Collie-oogziekte;
• Amstaff-polyneuropathie;
• Ichthyosis van de Golden Retriever;
• Zoek naar het blue merle-gen…

De Société Centrale Canine geeft blijk van de wens om genetische mishandeling te beperken: zij biedt een genomische test aan om de risico’s op aangeboren ziekten in één enkel monster op te sporen voor rassen waarvoor meerdere tests worden aanbevolen. Fokkers zijn niet de enigen die zich zorgen maken over genetisch misbruik: keurmeesters en toekomstige eigenaren van een hond hebben ook hun verantwoordelijkheid bij de ontwikkeling van het hypertype en de gevolgen daarvan voor de gezondheid en het welzijn van onze kleine metgezellen.

De Franse Veterinaire Academie, de SCC, het LOF en vele fokkers vechten vandaag de dag tegen deze selectieve afwijking door eigenaren en fokkers te informeren over de risico’s van inteeltselectie om tot het uiterste doorgevoerde fysieke kenmerken te verkrijgen, die uiteindelijk systematisch moeten worden bestraft tijdens wedstrijden en honden tentoonstellingen.

Door Magali Laguillaumie – Gepubliceerd op 27-10-2024