Fobie bij honden: oorzaken, symptomen en preventie

Als angst bij alle dieren een natuurlijke reactie blijft en bijdraagt ​​aan het overlevingsinstinct, blijft deze normaal gesproken beperkt in de tijd. Wanneer de hond een fobie vertoont, is de angstreactie onevenredig en wordt deze geactiveerd wanneer een of meer stimuli die geen gevaar voor het dier opleveren, ervoor zorgen dat het dier reageert. Verschillende symptomen kunnen de fobie(en) van uw viervoeter benadrukken. Wat zijn de oorzaken en symptomen van fobie bij onze honden? Kan deze pathologische aandoening worden voorkomen?

De oorzaken van fobie bij honden

Angst, fobie, ongerustheid, het begrijpen van de verschillen tussen deze verschillende toestanden bij uw viervoeter blijft essentieel.

Wat zijn de verschillen tussen angst, fobie en angstige toestand?

Zoals we in de inleiding hebben benadrukt, is angst een normale en adaptieve emotie die tot doel heeft het dier voor te bereiden op reactie op potentieel gevaar. Deze subjectieve sensatie zal de hond aanmoedigen om te blaffen om zijn soortgenoten te waarschuwen of om te ontsnappen. Deze reactie is zowel een fysiologische component die het lichaam activeert om op stress te reageren als een gedragscomponent, omdat wij of zijn soortgenoten in een positie zijn om de reactie van de hond op gevaar te observeren. Angst blijft een manier voor het lichaam om zich aan te passen aan signalen die in de omgeving worden waargenomen en om oplossingen te zoeken om letsel te voorkomen of de groep voor gevaar te waarschuwen.

Omgekeerd is een fobie geen adaptieve reactie op een bedreiging, maar een overdreven reactie op een stimulus. En wanneer de fobische hond een abnormale angst vertoont voor een averechts effect, voor menselijk contact of voor zijn soortgenoten, verdwijnt de stress niet wanneer deze laatste verdwijnt, zoals in een normale emotionele context van angst: deze blijft bestaan. De fobische hond zal dus proberen de situatie of prikkels te vermijden die deze staat van intense angst bij hem veroorzaken.

Angst is een normale reactie van het lichaam op stress, of op de verwachting van een stimulus waar we bang voor zijn en die niet aanwezig is. Deze vrees blijft natuurlijk zolang het niet leidt tot een buitensporige of algemene reactie. Het wordt abnormaal als de hond zich niet langer normaal kan gedragen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij verlatingsangst, waarbij de hond niet alleen gelaten kan worden zonder angst, frustratie en paniek te voelen zodra de eigenaar weggaat.

Een eenvoudige, onbehandelde fobie bij uw hondgenoot kan uitmonden in een complexe fobie en de ideale voedingsbodem worden voor algemene angst.

Hoe kunnen honden fobisch worden?

Verschillende oorzaken zijn verantwoordelijk voor fobieën bij honden. De oorsprong ervan komt meestal voort uit ongeschikte ontwikkelingsomstandigheden voor de puppy. Anderen komen voort uit een traumatische shock.

Te vroeg scheiden van de moeder of broers en zussen kan ertoe leiden dat de hond een fobie ontwikkelt voor zijn leeftijdsgenoten of de wereld om hem heen. Als de dove en blinde puppy tijdens de eerste levensweken nog geen gehechtheid aan de moeder voelt, wordt ze vanaf de derde week een geruststellend en rustgevend herkenningspunt. Dankzij deze band die tussen de hond en haar puppy’s ontstaat, kunnen ze de wereld ontdekken en elkaar herkennen als behorend tot dezelfde soort. Te vroeg spenen kan daarom niet alleen het verwerven van zelfbeheersing en bijtremming bij het dier aantasten, maar ook zijn plaats in de wereld. Wanneer pups om medische redenen gescheiden moeten worden van hun moeder, is het belangrijk om ze bij een ander vrouwtje te plaatsen om deze band te vormen die essentieel is voor hun evenwicht. Vroegtijdig spenen is niet het enige levensongeval dat ertoe kan leiden dat de hond fobisch wordt; een gebrek aan socialisatie kan ervoor zorgen dat het dier een paniekerige angst voor alles en niets ontwikkelt. Van de derde tot de twaalfde week moet de kleine hond de wereld ontdekken en verschillende ervaringen aangaan. Na deze datum kan elk onbekend dier als prooi of als gevaar worden beschouwd. Dit is het geval wanneer de pup tussen de 3e en 12e week geen contact met mensen heeft gehad. Wanneer de puppy weinig uitgaat en weinig mensen of dieren van zijn soort ontmoet, loopt hij het risico meerdere fobieën of het sensorische deprivatiesyndroom te ontwikkelen.

Sommige fobieën ontstaan ​​als gevolg van een trauma, zoals een auto-ongeluk. of Ze kunnen het gevolg zijn van een gebeurtenis die negatieve gevolgen heeft gehad voor de hond, zoals een bezoek aan een dierenarts en vaccinatie of een ontmoeting die slecht is verlopen met een andere hond. Onze houding kan hem soms troosten in zijn angst: als je zelf tekenen van intense angst vertoont tijdens een storm, versterk je de fobie van je viervoeter. Ten slotte kunnen honden die lijden aan hyperthyreoïdie onverklaarbare angsten of fobieën ontwikkelen. Als u symptomen van fobieën bij uw hond opmerkt, raadpleeg dan onmiddellijk. Aan de hand van de door uw dierenarts gestelde diagnose kunt u de oorzaken vaststellen en de juiste behandeling voorstellen.

Symptomen van een fobische hond

De fobische hond kan reacties vertonen die gevaarlijk zijn voor hemzelf of de mensen om hem heen. Als hij bang wordt door het geluid van een stofzuiger of vuurwerk, kan hij uit het raam springen of wegrennen. Als hij fobisch is voor zijn leeftijdsgenoten of voor mensen, kan hij een voorbijganger of een kind bevechten of bijten, en het slachtoffer ernstige verwondingen toebrengen. Verschillende symptomen kunnen u helpen bepalen of de angst van uw huisdier natuurlijk is of dat hij tekenen van fobieën vertoont.

Symptomen van een natuurlijke angst

Wanneer een hond angst voelt, moedigt zijn aard hem aan om te vluchten in plaats van aan te vallen en zichzelf in verder gevaar te brengen. Onder de tekenen van ongemak bij honden wanneer ze worden geconfronteerd met stress of natuurlijke angst, zijn de volgende:

• Een gespannen gezicht en getuite lippen;
• Geeuwen;
• Truffel likken;
• Verhoogde of verminderde motorische activiteit;
• Er gaat een haar overeind staan.

Wanneer de hond alert wordt, kan hij sluwe ogen, vocalisaties en gejammer vertonen. Hij zal vaak de voorkeur geven aan vluchten of vermijden in plaats van gevaar onder ogen te zien.

Wanneer de hond fobisch wordt, vertoont hij dan karakteristieke symptomen?

Geconfronteerd met een prikkel die hem beangstigt, zoals een stofzuiger of een andere hond, zal hij telkens angstsignalen geven, maar op een intense manier:

• Hypersalivatie of droge mond;
• Hijgt;
• trillingen;
• Intense motorische activiteit;
• Kreunen of vocalisaties;
• Plassen;
• Ontlasting.

Hij kan ook een lage houding aannemen, met de oren naar achteren en de staart tussen zijn achterhand. Vluchten of vermijden kan ertoe leiden dat de fobische hond wegrent zonder te stoppen en geen enkele herinnering zal werken omdat de emotie van angst die hij voelt intens is. Meer dan de symptomen zijn het de virulentie en de herhaling ervan bij een of meer prikkels die wijzen op een hondenfobie. De fobische hond kan weigeren vooruit te gaan, te vluchten of agressief te zijn. Wanneer hij wordt geconfronteerd met een gebeurtenis waar hij tegen alle redelijkheid bang voor is, kan hij ervoor kiezen om zonder waarschuwingssignalen te grommen, te blaffen of aan te vallen. In het geval van een sociale fobie jegens kinderen, mensen of andere dieren moet er onverwijld actie worden ondernomen om drama te voorkomen.

De evolutie van fobieën bij onze hondengenoten

Fobie bij honden onderscheidt zich door drie fasen. De eerste fase of eenvoudige fobie komt overeen met een onevenredige en buitensporige angst voor een enkele stimulatie zoals de auto. In stadium 2 generaliseert de complexe fobie naar alle elementen die verband houden met de eerste angst. Dus wanneer de eigenaar zijn koffers aan het inpakken is, zal het dier angst tonen als hij hem zijn koffers ziet inpakken. De hond anticipeert op de opkomst van de auto. In het geval van een fobie voor stormen zal hij bijvoorbeeld vermijden en anticiperen: hij zal weigeren naar buiten te gaan als de lucht bewolkt wordt.

Fase 2 van de fobie evolueert vaak naar een angstige toestand. De hond die deze pathologische aandoening ontwikkelt, heeft snelle aandacht van een gedragsdierenarts nodig om hem te helpen zijn kalmte en sereniteit terug te krijgen.

Preventie en behandeling van hondenfobie

Om het risico op fobieën bij onze viervoeters te voorkomen, moeten ze vanaf hun tweede tot hun vierde maand aan gevarieerde stimulaties worden onderworpen.

Hoe fobie bij honden voorkomen?

Deze geleidelijke onderdompeling van de pup in de wereld om hem heen vindt deels plaats bij de fokker en tijdens zijn eerste weken bij ons. Socialisatie met andere honden is belangrijk, dus u moet uitstapjes voorbereiden met gevaccineerde honden en met andere diersoorten. Deze socialisatie moet ook worden uitgevoerd bij kinderen, volwassenen en ouderen, zodat de hond geen sociale fobie ontwikkelt. Of u nu in de stad of op het platteland woont, uw puppy moet zich overal op zijn gemak voelen. Aarzel dus niet om hem naar een treinstation, vlakbij een bushalte, bij de uitgang van een school of een markt te brengen om de ontwikkeling van zijn hersenen en emotionele reacties aangepast aan de omgeving en gevarieerde stimuli te stimuleren.

Fouten die u niet mag maken als uw puppy bang is

Sommige honden zijn vanwege hun temperament angstiger dan andere en onze houding kan soms het begin van hun fobie veroorzaken. Als uw puppy bang lijkt voor de stofzuiger of auto’s, stel hem dan niet gerust. Negeer zijn gedrag en leid hem af van zijn angst met een play-call of door heel speels te zijn. Kalm en sereen blijven blijkt productiever te zijn dan de liefkozing die hem troost in zijn angst.

Wees niet bang om uw hond te confronteren met prikkels waar hij bang van wordt. Zonder deze confrontatie kan uw hond niet wennen aan de ontmoeting met andere honden of aan de ons bekende geluiden en zal hij in feite een angst ontwikkelen waarvan de manifestaties in intensiteit zullen toenemen.

Velen van ons anticiperen op ontmoetingen tussen soortgenoten door de riem korter te maken of er te strak aan vast te houden zonder het altijd te beseffen. Spanning in de riem, het verkorten ervan, geeft aan het hondje dat toen nog geen enkele angst of verlangen naar agressie had getoond, aan dat er gevaar dreigt. Door erover na te denken onze hond te beschermen, zaaien we uiteindelijk het zaad van een sociale fobie tegenover zijn soortgenoten of welk ander dier dan ook.

En als de fobie bij de hond optreedt, moet daar niet lichtvaardig mee worden omgegaan, want naast dat het het dier laat lijden, kan het ook leiden tot gevaarlijke reacties voor hemzelf of de mensen om hem heen.

Hoe help je een fobische hond?

Als u vermoedt dat uw hond een fobie heeft, is een medische afspraak nodig om te verifiëren dat er geen infectie verantwoordelijk is. Een hond die aan een oorontsteking lijdt, kan terughoudend zijn om geaaid te worden omdat hij pijn heeft. Bepaalde hormonale stoornissen kunnen ook het sociale gedrag van de hond beïnvloeden. Aan het einde van de anamnese zal de dierenarts de diagnose stellen van een eenvoudige of complexe fobie en de passende behandeling voorstellen, afhankelijk van de medische toestand en de leeftijd van het dier. Het doel van de medicamenteuze behandeling is om het dier te kalmeren en de normale werking van zijn hersenen te herstellen. Het is essentieel om de bijbehorende gedragstherapie te laten werken.

Door tegenconditionering of gecontroleerde onderdompeling kan de hond op een zwakke en vervolgens intensere manier met zijn fobie worden geconfronteerd. Als onderdeel van de tegenconditioneringstherapie plaatst de eigenaar zijn hond in een geruststellende situatie die hem motiveert. Om dit te doen, kan hij het speelgoed gebruiken dat het dier het liefste heeft en er plezier mee hebben. Vervolgens plaatsen we het voorwerp van de hondenfobie terwijl we doorgaan met spelen en normaal gedrag belonen. Medicatie zorgt ervoor dat het dier beheersbare reacties kan vertonen en maakt het makkelijker om de fobie te associëren met iets prettigs.

Gecontroleerde onderdompeling plaatst de hond op een gematigde manier oog in oog met zijn fobie totdat hij eraan gewend raakt en uiteindelijk steeds zwakkere reacties vertoont. Medicamenteuze behandeling helpt de intensiteit van angstreacties te verminderen en gewenning te vergemakkelijken. Om de hond te helpen zijn fobie te overwinnen, moet het medicatievoorschrift altijd gepaard gaan met gedragstherapie. Door de verschillende door de dierenarts voorgeschreven gedragsoefeningen met een hondentrainer te oefenen, kunt u dit werk uitvoeren zonder risico op fouten voor uw geluk en dat van uw hond. Aan het einde van zijn therapie zal hij de storm of het geschreeuw van kinderen kunnen doorstaan ​​zonder zichzelf in gevaar te brengen of zijn tanden te laten zien.