Fiddler-krab met enorme klauwen: wie is het? Hoe leeft hij?

Fotocredit: Judy Gallagher

De vioolkrab dankt zijn naam aan de enorme tang die op een viool lijkt en waarmee het mannetje schudt om vrouwtjes aan te trekken en zijn rivalen te intimideren. Deze schaaldier leeft in warme streken van de planeet waar hij graaft holen
te beschermen tegen hoogwater. Close-up van de vioolkrab, een soort brachyuran die bijdraagt ​​aan het evenwicht van kustecosystemen door zich te voeden met organisch afval.

Wie is de vioolkrab?

Alle krabben behoren tot de onderorde van brachyures wiens naam in het Oudgrieks “buik met korte staart” betekent, in tegenstelling tot macroures (rotskreeften of kreeften), met een ontwikkelde staart. Van de 7.000 soorten brachyurans vormen vioolkrabben (allemaal van het geslacht Uca) de familie van ocypodideS. De dunheid en kwetsbaarheid van hun schaal en hun kleine omvang (tussen 2 en 4 cm) hebben weinig fossiele sporen nagelaten, maar deze tienpotige schaaldieren zouden al sinds het Eoceen, 50 miljoen jaar geleden, kunnen bestaan. Onder de honderd soorten vioolkrabben kunnen we noemen:

• De zandfiddler-krab (Uca pugilator), langs de Atlantische kusten (van Florida tot het Caribisch gebied);
• De moerasfiddler-krab (Uca pugnax), langs de oostkust van de Verenigde Staten (van New England tot Florida);
• De gebogen vioolkrab (Uca arcuata), aan de Aziatische kusten, vooral in China, Japan en Taiwan;
• De mangrove-vioolkrab (Uca-zang) in Zuidoost-Azië (Indonesië, Thailand, Maleisië);
• De roofzuchtige vioolkrab (Uca rapax), aan de Atlantische kusten van Midden- en Zuid-Amerika;
• De Afrikaanse vioolkrab (Uca tangeri), langs de Atlantische kusten van Afrika (van Marokko tot Senegal).

Hoe herken je een vioolkrab?

Het meest opvallende kenmerk van vioolkrabben is deasymmetrie van hun tangen. Bij mannen is de ene klauw veel groter dan de andere, terwijl bij vrouwen de twee klauwen qua grootte vergelijkbaar zijn en kleiner. De gladde schaal van vioolkrabben is meestal vierhoekig of licht ovaal. Afhankelijk van de soort varieert de kleur van bruin, grijs tot rood, oranje, blauw en zelfs zwart. Tienpotige schaaldieren hebben 5 paar potenwaarvan 1 omgebouwd tot tang. De overige poten zijn kleiner en aangepast aan het lopen op los sediment. Zoals bij de meeste krabben bevinden de ogen van violisten zich aan het uiteinde lange steeltjes en kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen, waardoor een panoramisch uitzicht ontstaat. Deze eigenschap is essentieel voor deze kleine, kwetsbare kreeftachtigen, die daardoor gemakkelijker roofdieren kunnen detecteren.

Wat is het verspreidingsgebied ervan?

De ongeveer honderd soorten vioolkrabben leven in tropische en subtropische gebieden over de hele wereld, en slechts weinigen leven in gematigde streken. Hun verspreidingsgebied begrijpen :

• Noord-Amerika, langs de kusten van de Atlantische Oceaan en de Golf van Mexico, van Massachusetts tot Florida, en verder naar het zuiden tot Texas;
• Midden- en Zuid-Amerika (langs de kusten van de Caribische Zee en de Atlantische kust);
• Afrika, met name de westkust (van Senegal tot Angola) en de oostkust (van Somalië tot Zuid-Afrika);
• Zuid-, Zuidoost- en Oost-Azië (langs de kusten van India, Bangladesh, Thailand, Maleisië, Indonesië, de Filippijnen, China, Taiwan, Japan, Zuid-Korea).
• Oceanië (langs de noord- en oostkust van Australië) en de vele eilanden in de Stille Oceaan, zoals Papoea-Nieuw-Guinea of ​​Fiji;
• Het Midden-Oosten, langs de kust van de Rode Zee;
• L’Europavia een enkele soort (Uca tangeri), dat de Atlantische kusten van Afrika en het Iberisch schiereiland koloniseert.

Wat is het leefgebied van vioolkrabben?

Krabben van het geslacht Uca bewonen kustgebieden van tropische en subtropische gebieden van de planeet waar zoute of brakke wateren domineren. Hun leefgebied wordt beïnvloed door temperatuur, vochtigheid, zoutgehalte en de beschikbaarheid van los sediment dat geschikt is voor de constructie van holen. Intergetijdengebieden, blootgesteld aan lucht tijdens eb en bedekt met water tijdens vloed, bieden ideale omstandigheden voor vioolkrabben. De schaaldier vindt deze gunstige locaties in verschillende omgevingen, zoals mangroven, kwelders, estuaria, zand- of modderstranden

Wat eet de vioolkrab?

Fiddler-krabben zijn voornamelijk detritivorenDat wil zeggen dat ze zich voeden met organisch materiaal, levend of ontbindend, dat in het substraat wordt aangetroffen. Hun menu bestaat uit plantenfragmenten, kleine dode dieren en ander afval dat in de modder of het zand ligt. De brachyur consumeert ook microscopisch kleine algenzoals diatomeeën, bacteriën en verschillende micro-organismen die in sedimenten aanwezig zijn. Fiddler-krabben gebruiken hun kleine klauwen om voedseldeeltjes op te halen, die ze vervolgens sorteren om voedingsstoffen eruit te halen. Oneetbare voorwerpen worden weggegooid in de vorm van modderpellets. Het dieet van deze dieren speelt een cruciale rol in het evenwicht van intergetijdenecosystemen door bij te dragen aan de recycling van voedingsstoffen.

Wat is de levensstijl van de vioolkrab?

Je moet weten dat vioolkrabben graven holen in de sedimenten om te profiteren van een toevluchtsoord tegen roofdieren, een plek om eieren te leggen, bescherming tijdens vloed of zelfs temperatuurregulering. Deze kustschaaldieren zijn dieren sociaal
die in koloniën leven, maar ze zijn erg territoriaal. Elke vioolkrab heeft zijn eigen hol dat hij vurig verdedigt tegen indringers. Communicatie bij deze soort is in wezen visueel. Mannetjes zwaaien op een specifieke manier met hun grote klauwen om met hun soortgenoten te communiceren: vrouwtjes verleiden, rivalen intimideren en, indien nodig, vechten om hun dominantie te laten gelden.

Hoe plant de vioolkrab zich voort?

Tijdens de verkering Bij het mannetje zijn de grootte en de snelheid van zijn klauw factoren die de keuze van het vrouwtje kunnen beïnvloeden. Als hij ontvankelijk is, benadert hij zijn partner die hem naar zijn hol leidt waar de paring plaatsvindt. Eenmaal bevrucht draagt ​​het vrouwtje de eieren onder haar buik, in een structuur die de broedplek wordt genoemd. Het beschermt en voorziet ze van zuurstof door ze gedurende de hele incubatieperiode zachtjes in het water te bewegen. Na 12 tot 14 dagen laat de moeder de larven (zoea genaamd) los vloedwaardoor de verspreiding ervan wordt bevorderd. Na verschillende larvale stadia veranderen ze in jonge krabben en beginnen hun leven op de zeebodem.

Is de vioolkrab een bedreigde diersoort?

Onder de velen roofdieren
Onder de vioolkrabben (vooral wanneer ze jong zijn of bij eb uit hun hol komen) behoren verschillende watervogels zoals reigers, zilverreigers en meeuwen. De brachyuran kan worden belaagd door vissen die langs de kust leven, zoals meervallen en papegaaivissen, maar ook door reptielen, zoals waterslangen. DE wasberen en andere vleesetende zoogdieren zullen waarschijnlijk vioolkrabben op stranden begeren. Tenslotte kunnen ook diverse grote kreeftachtigen, zoals reuzengarnalen, het dier aanvallen. Fiddler-krabben worden niet als mondiaal bedreigd beschouwd. Hun levensverwachting is in het wild 2 tot 3 jaar oud.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 26/09/2024 Krab